Na drie maanden weer een volgend traject van het Noord-Hollandpad. Om op de route te komen moeten we een klein uur vanaf het station van Anna Paulowna lopen over kaarsrechte saaie asfaltwegen. Bovendien begint het ook nog te miezeren. De hele dag blijft het grijs. We lopen door een bollenlandschap. Het meest zien we verdroogde tulpen, met zo nu en dan een strookje kleur.
We komen uit bij het Noord-Hollandskanaal, waar we een kilometer over de grasdijk mogen lopen.
Dan steken we met een pontje het kanaal over.
We belanden op het enorme complex Noorderhaven, een van de vestigingen van 's Heeren Loo. Op een overdekt bankje kunnen we lunchen, waarna het asfaltcorvee door Noorderhaven en de bebouwing van Julianadorp geruime tijd doorgaat. We merken op dat in Julianadorp huizen niet per straat worden genummerd, maar per wijk. Zo ontstaan zeer hoge huisnummers.
Zo komen we bij Landal Greenparks Ooghduyne, waar Frits en Lilian voor koffie met appeltaart gaan en ik het golfgebeuren aanschouw.
Wij volgen hierna een fietspad dat de naam Kanopad draagt. Het asfaltleed wordt enigszins draaglijk gemaakt door een fraaie berm.
Dicht bij het water staat het vol met rietorchissen.
In 1911 vestigde de eerste bloembollerteler zich in de kop van Noord-Holland. Tegenwoordig is het een zeer belangrijk bollengebied. Toen in de tweede wereldoorlog de Wieringermeer onder water kwam te staan merkten de bollentelers dat ze de jaren er na veel minder last hadden van ziekten. Vandaar dat er tegenwoordig ook grote stukken bollenland tijdelijk onder water worden gezet. Veel vogels vinden dat een luilekkerland, zoals deze grutto's.
Als we bij de Donkere Duinen aankomen gaan we van de route af om weer een stukje onverhard te kunnen lopen. We bezoeken daar de uitkijktoren, waar je rondom uitzicht hebt.
Hierna gaat het richting station Den Helder-Zuid. We passeren Het nieuwe natuurgebied De Nollen.
Na het station wordt de route beter en in ieder geval onverhard en hebben we uitzicht op een futuristische moskee in de duinen.
Wel moeten we een onbegrijpelijke lus maken om aan de andere kant van het spoor te komen. Dan wordt het pas echt leuk. Een fraai pad dat later hoog over het fort Dirks admiraal gaat. Het werd in de Franse tijd gebouwd en is nu rijksmonument. Vanaf het hooggelegen schelpenpad heb je mooie uitzichten.
Dan is het nog even doorzetten tot het station. Een niet zo fraaie wandeling met nog een verrassend slot. Frits heeft drie treinen nodig om thuis te komen, wij hebben er aan één genoeg ondanks dat de afstand een stuk groter is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten