15-02-22-DNB Pannenhoef

zondag 22 februari 2015   15 km fietsen   16 km  wandelen


Er is weer een aardige zondag voorspeld. We zijn vroeg op om naar Brabant af te reizen om de Capitool-wandeling Pannenhoef af te vinken. Als ik de gordijnen open doe, zie ik meteen een fietsers onderuit gaan door de gladheid. Toch geen teken van verder onheil? Onze trein vertrekt met lichte vertraging. In Arnhem kunnen we in de trein naar Etten-Leur stappen. Die trein heeft een vertraging van ruim 20 minuten door weersomstandigheden (lees ijsvorming op de bovenleiding). We zijn nog maar net vertrokken of we krijgen de mededeling dat de trein niet verder gaat dan Nijmegen en dat het onzeker is of de volgende trein zal rijden. Gelukkig gaat die trein wel, maar voor Oss staat de trein stil en daarna gaat het stapvoets; er is een overwegstoring. Als we in Den Bosch zijn, blijft de trein wel erg lang staan. Dan komt de mededeling dat er nog geen machinist is. Ook nu gaan we weer verder. Toen we van huis gingen was het kraakhelder. Nu kijken we uit op een potdichte mist. Maar het wonder geschiedt. Vlak voor Etten-Leur breekt de lucht en is het strakblauw. Omdat de wandeling niet met openbaar vervoer te bereiken is, hebben we de vouwfiets mee. Met behulp van de gps begeven we ons op weg, stevig tegen de wind in trappend. Na een half uur bereiken we de uitgezochte parkeerplaats, die aardig vol staat met auto's. Het terrein waar we gaan wandelen is ontstaan door het afgraven van hoogveen, waarna er een soort moeras overbleef. Tot de tweede wereldoorlog heeft men geprobeerd het land in cultuur te brengen. De laatste jaren is men druk bezig met natuurontwikkeling, waarbij het verhogen van de waterstand een belangrijk punt is. Twee afwateringskanalen, de Turfvaart en de Bijloop worden weer gedeeltelijk vervangen door meanderende beken. Verlande vennen zijn uitgegraven. Wij wandelen langs de rand van het bos in de zon. Heerlijk. Het gebied wordt druk bezocht door recreanten, wandelaars, mountainbikers en mensen die er met paard en wagen op uit zijn.

We lopen langs het Sterrenbos en het trappistenklooster Maria Toevlucht. Een poosje hierna slaan we af naar een theekoepeltje.

Hier nuttigen we onze lunch.

De theekoepel hoort bij het landhuis De Moeren. Het empire-gebouw ligt op ruim een kilometer afstand, maar is via de zichtlaan waarneembaar.

Achter de theekoepel ligt diep beneden ons een sloot. Lilian denkt dat, als we die oversteken, we via boerenland de Turfvaart kunnen bereiken om zo een stuk route aantrekkelijker te kunnen volgen. Aldus geschiedt.

Als we bij de Turfvaart komen, blijkt het pad net aan de andere kant van het water te lopen en hier komen we zeker niet over heen.  Dus aanvaarden we de terugtocht en komen alsnog op het goede pad. Herhaaldelijk moeten we door diepe prut lopen. Na het pad langs de Turfvaart komen we in een gebied met vele kleine plasjes

en waar het water gedeeltelijk mag meanderen. Grazers worden hier ingezet om open plekken te houden.

Lilian maakt nog een mooie tegenlichtopname.

We bezoeken een vogelkijkhut bij de plas De Flesch, maar meer dan een paar eenden in de verte zien we niet. Behalve paarden grazen hier ook schapen.

We passeren huize Pannenhoef en even verder het z.g. bakkershuisje. Lilian werpt een nieuwsgierige blik naar binnen.

 Het interieur mag zeker gedateerd genoemd worden.

Via een vlonderpad steken we het water De Bak over.

Even verder treffen we Schotse hooglanders aan.

Een moederdier likt een pasgeboren stierkalfje grondig schoon.

Tot slot wil deze dame nog heel graag op de foto.

We zijn nu snel bij de fietsen en voor de wind zijn we in 20 minuten bij het station. En dit keer zijn we binnen de 2 uur thuis met een tevreden gevoel.

15-02-15-DNNH Wisentensafari

zondag 15 februari 2015   Zandvoort - Santpoort Noord   19 km

Deze zondag hebben we een afspraak om met Arnold te gaan wandelen. Hij wil graag de wisenten in de Kennemer Duinen zien, dus reizen we af naar Zandvoort. Via het Visserspad belanden we in de Kennemerduinen. Om de wisenten te observeren mag er alleen gebruik gemaakt worden van een route die met gele paaltjes is aangegeven en uitsluitend in een bepaalde periode van het jaar. Op 1 maart sluit de tent weer. Zodra we het terrein betreden komt een grote stoet mensen ons tegemoet, beladen met statieven en teletoeters. Zij hebben gebruik gemaakt van het mooiste strijklicht. Wij zullen het moeten doen met iets minder mooi licht. Het is overigens een dag met een strakblauwe lucht, maar met een frisse wind. Als we na een tijdje lopen boven op een duintop komen, hebben we voor het eerst zicht op de gezochte dieren en kan de camera gaan werken.

In onze omgeving staan vele mensen hetzelfde te doen.

Wij gaan verder richting Parnassia. Gelukkig voor ons keren vrijwel alle mensen weer om, zodat we in alle rust verder kunnen lopen.

Soms gaat dat moeizaam in mul zand.

Parnassia laten we met al zijn drukte liggen en gaan daar het strand op in noordelijke richting. Er is zeer veel volk op de been geëscorteerd door een grote meute honden. Als we voldoende uitgewaaid zijn duiken we de duinen in, waar het mooi wandelen is.

Op diverse plekken liggen grote meren.

Via de Midden-Heerenduinen lopen we naar het station van Santpoort-Noord. Een afwisselende wandeling.

15-02-13-DNL Een fraai rondje Maastricht

vrijdag  13 februari  2015        21 km   250 m stijgen en dalen

Het wordt prachtig weer, dus een prachtige dag om weer een Capitoolwandeling af te vinken. Helaas werkt NS niet mee, want onze trein uit Ede heeft al een kwartier vertraging. Toch komen we nog in de ochtend aan. Via Wyck komen we in de stad aan de overkant van de Maas. We lopen langs de O.L.Vrouwekerk

en verlaten de oude binnenstad via de Helpoort, die de oudste stadspoort van Nederland is.

De 13e eeuwse poort is onderdeel van van de eerste middeleeuwse stadsmuur. Ruim 100 jaar geleden beval het ministerie van oorlog de ontmanteling van de vestingwerken. Er is toen heel veel vernield, maar er kwam tegengeluid, waardoor er tegenwoordig veel is teruggerestaureerd.
We gaan verder over de tweede middeleeuwse stadsomwalling, waar we zicht hebben op de eerste stadsmuur en de oude stad,

We steken de Jeker over en blijven die stroomopwaarts volgen met de stadsmuur aan de overzijde.

In de berenkuil zijn de beren sinds 1993 verdwenen. Dat is maar goed ook want ze hadden daar maar een armzalig bestaan. Als kind vond ik het een vreselijk gezicht. Nu ontfermt zich een meisje daar over een zielige giraffe.

Wij volgen de oever van de Jeker verder. In de verte zien we de Apostelhoeve hoog boven het dal liggen. De boer maakte naam door als eerste in Nederland een wijngaard aan te leggen.

Bij een wat vervallen watermolen (langs de Jeker stonden vroeger 90 watermolens!) lunchen we.

Daarna volgt de klim naar de Apostelhoeve. Onder de hoeve is ook mergelsteen gewonnen.

Na de hoeve mogen we weer omlaag en daarna zeer steil omhoog door het Cannerbos. Als we op het plateau uitkomen lopen we heerlijk in de zon.

Na nog een stuk bos dalen we af naar het enige Nederlandse terrassenkasteel Neercanne.

Voor het gebouw meandert de Jeker en zijn vormen van de nog niet gerestaureerde baroktuin zichtbaar.

Er is zelfs een kleine wijngaard.

We doorkruisen het Belgische dorp Kanne. even buiten het dorp wordt de Jeker met een duiker onder het Albertkanaal geleid. Dan gaan weer omhoog om de Pietersberg te beklimmen. In het Belgische deel komen in een kloof die door mergelwinning is ontstaan.

In de wanden zijn vele toegangen tot gangenstelsels.

Deze zijn ooit een keer dichtgemetseld, maar nu allemaal doorgebroken.

Omdat we geen koplamp bij ons hebben wagen we ons maar niet te diep in dit enorme complex.

Hierna klimmen we flink omhoog en zien we door de bomen beneden ons het Albertkanaal in de Maas uitmonden.

Als we het bos uitkomen zijn we bij de historische en beeldbepalende hoeve Caestert. Dat is even schrikken. Ik heb van een aantal jaren geleden een heel ander beeld voor me. In 2011 blijkt een deel te zijn ingestort en vorig jaar is de rest uitgebrand.

Het is een treurig voorbeeld hoe men in België met cultuurgoed omgaat. De hoeve hoorde  bij kasteel Caestert dat in 1971 onder verdachte omstandigheden afbrandde en daarna gesloopt werd. Omdat de hoeve op de grens van Vlaanderen en Wallonië ligt voelt niemand zich verantwoordelijk!
Er volgt nu een lange trip rond de enorme Mergelgroeve. Links hebben we steeds zicht op het Jekerdal en rechts op de groeve met de ENCI-fabriek.

De gangen van het Zonnebergstelsel zijn goed in de wanden te zien.

Men is druk bezig met de herinrichting van het terrein en op sommige plekken begint het er al aardig uit te zien.

We dalen af richting Maas tot de Ursulinenweg, waaraan een neo-gotische kerk St. Pieter op de berg en het fraaie kasteel de Torentjes staan. Helaas is het kasteel grotendeels door hoge muren aan het zicht onttrokken. We dalen verder af naar de Maas die we een tijd lang volgen. Aan de overzijde zien we het Bonnefantenmuseum liggen.

De laatste zonnestralen begeleiden ons als we via het park de binnenstad naderen.

We nemen een brug eerder om in Wyck te komen en zien voor het eerst vandaag carnavalsgangers.
Ook op de terugreis hebben we weer enige vertraging, maar goed, het was een heerlijk dagje uit.