Meestal gaan we met Hemelvaartsdag een paar dagen erop uit, maar we hebben dit weekend een logeerpartij van kleinkinderen en Lilian bezoekt nu regelmatig haar zieke moeder. Zo blijft alleen de donderdag over. We kunnen het niet eens worden over de bestemming, dus laat ik Lilian maar kiezen. Het wordt Aalten Noord van Gegarandeerd Onregelmatig. Het boemeltje van Arnhem naar Winterswijk is vrijwel leeg. Vanaf Aalten lopen we de route tegengesteld. Het is prachtig weer, hooguit wat frisjes als er wind is. We lopen door de hoofdstraat van Aalten met de oude Sint Helenakerk met een toren uit de twaalfde eeuw en geheel van tufsteen.
In de straat is ook een oldtimershow, maar vrijwel alle auto's zijn naoorlogs. De enige uitzondering is een Hupmobiele A7 uit 1929.
Iets verderop zie ik flink afgeprijsde overhemden hangen. Na passen, keuren en betalen gaat er een mee. Na het oversteken van de rondweg komen we in het buitengebied. Dit heeft sterk geleden onder de ruilverkaveling. Percelen zijn flink vergroot en de coulissen zijn nu de bomen langs de wegen. Bij Barlo is een gedeelte van de bolle es omgevormd tot weiland.
Even verderop is een boomkwekerij, waar twee rijen appelbomen mooi in bloei staan.
We passeren een monument van vervallen glorie: de schuur is half ingestort en de muren van de boerderij wankelen.
Een stukje verder komen we bij AZC Groot Deunk dat in 1987 werd geopend en eind vorig jaar werd heropend. Wie verzint om een AZC in the middle of nowhere neer te zetten met een dorp op de nodige kilometers afstand. Groepjes mannen hangen verveeld rond.
Wij worden ook onderworpen aan verveling. Het landschap munt uit in eentonigheid en de veldwegen zijn eindeloos kaarsrecht. Lilian zegt dat ze een beetje appelig gevoel krijgt.
We komen een vluchteling tegen die een wandeling gemaakt heeft en de weg kwijt is. Zijn enige woorden engels zijn camp en Syria.
Bij de ruilverkaveling werd één gebied gespaard: het Aaltense Goor, een zeldzaam voorbeeld van het elzenhaaglandschap. Het is een vrij vochtig terrein met vele kleine rechthoekige graslandperceeltjes.
In de omgeving staan acht enorme windmolens; ze lijken in het natuurgebied te staan, maar staan er ruim buiten.
Het terrein is in beheer bij Staatsbosbeheer, maar ook hier blijkt dat de overheid zich weinig aantrekt van de beschermde status. Er zijn vergevorderde plannen het terrein gedeeltelijk om te vormen ( in ambtelijke taal herinrichten) in reguliere landbouwgrond en voor een ander deel als waterberging voor het waterschap. Natuurorganisaties zijn woedend.
Wij zien er dotters
en fazanten. De mannetjes showen fraai met hun staart.
Na weer een saai stuk is het laatste deel voor Aalten wat aantrekkelijker. In Aalten volgen we grotendeels de Boven Slinge.
We kunnen deze route niet met een voldoende waarderen, misschien leuk voor een rondje fietsen.
