zaterdag 16 maart 2019 't Horntje - De Waal 17 km
Vrijdag hebben we met enige verbijstering naar het weerbericht voor het weekend gekeken: veel regen en heel veel wind. Omdat we al een overnachting geboekt hebben besluiten we toch maar te gaan. Frits gaat ook mee en zegt: "Slechter kan het niet worden.". In Den Helder regent het nog, maar als we op Texel van de boot stappen is het droog. We lopen eerst langs de Mokbaai en duiken dan het polderland in. Bloeiende narcissen zullen we dit weekend veel tegenkomen langs weg- en slootkanten, maar ook in bosjes en weilanden.
Sommige watergangen zijn nog restanten van oude kreken.
Door de hevige wind is het moeizaam lopen.
De dijken zijn van oorsprong zeedijken.
Over die dijken lopen we dit weekend veelvuldig.
Pauzeren is een probleem. Door de hevige wind is de gevoelstemperatuur onder nul. In de beschutting van een bosje proberen we te lunchen, maar lang houden we dit niet vol.
Aan de kust onder Oudeschild ligt De Schans, een oud fort dat door prins Willem van Oranje gesticht is om de schepen die op de rede van Texel lagen te beschermen tegen de Spanjaarden.
In de verte zien we het 17e eeuwse zeemanskerkje van Oudeschild liggen.
We gaan weer het boerenland in en lopen over vers uitgereden mest.
We naderen de Hoge Berg, een grote keileem bult uit de ijstijd.
Prut en water horen er dit weekend ook bij.
Op de Hoge Berg staan fraaie 17e eeuwse bouwsels.
Ook schaapskooien ontbreken niet.
We lopen om Den Burg, waar ze bezig zijn met een flinke uitbreiding van die plaats, en verder naar De Waal, waar we in hotel Rebecca ons onderkomen voor de nacht hebben. Na het douchen doen we nog een spelletje scrabble in de lounge. 's Avonds eten we in de kleinschalige brasserie. Het eten is uitstekend, alleen de porties zijn minimaal voor iemand die er een stevige tocht op heeft zitten en de volgende dag er weer flink tegen aan moet. De nacht genieten we in volledige rust.
zondag 17 maart 2019 De Waal - Noordpunt Texel 19 km
Bij het voortreffelijke ontbijt kunnen we onze brandstof rijkelijk aanvullen. Hierna staan we snel klaar voor de tweede etappe.
Hoewel we het vandaag niet geheel droog houden is het een verademing dat de lucht niet egaal grijs is. Wel jaagt de wind onvermoeibaar voort.
Na 5 mei 1945 ging de oorlog op Texel nog een tijdje door. Georgiers die door de Duitsers min of meer gedwongen waren met hen mee te vechten, kwamen tegen hen in opstand en er volgde een bloedige strijd. Hierbij werd de kerk in puin geschoten. Na de oorlog verrees er een opmerkelijke nieuwe kerk.
Hoewel de site van het Noord-Hollandpad zegt dat het nog niet mogelijk is, maken wij een wandeling door de polder Waal en Burg, die nu heringericht wordt. Behalve hopen aarde, graafmachines en een onaffe brug, hebben we er geen last van. De werkzaamheden moeten de natuurwaarden verhogen. We zien veel (brand)ganzen.
We steken de Molenkil over
en lopen door een mooi woest terrein zonder andere mensen in onze buurt.
Ook nu is het een opgave om te pauzeren. Een splinternieuwe vogelkijkhut breekt de wind enigszins voor een koffiepauze.
Vogels zijn er hier in grote aantallen en van vele soorten. O.a. een paar honderd scholeksters.
Hoe krijgen die beesten het voor elkaar op één poot roerloos in de storm te staan?
Hierna begint een urenlange wandeling over de dijk rond de Eijerlandse Polder.
Regelmatig moeten hekken worden genomen.
Soms passeren we de resten van een oude kreek.
Er zijn ook al veel lammetjes. Jammer dat die meteen na de geboorte worden toegetakeld met oormerken en spuitbus.
Onderaan de dijk vinden we wat beschutting voor de lunch.
Eindelijk mogen we van de dijk af. Met een wiebelig pontje steken we de Eijerlandse Vaart over.
Weer wat verder lopen we door een half ondergelopen ganzenreservaat.
Bosjes waar we langskomen staan vol narcissen, blauwe druifjes en sneeuwklokjes.
We passeren De Cocksdorp met zijn kerkje.
Hier liggen ook nog bollenvelden.
Maar dan komt het eindpunt (voor anderen het beginpunt) van het Noord-Hollandpad in zicht.
De laatste zin op het informatiebord nemen we voor kennisgeving aan.
We bellen de Texelhopper om ons terug te brengen naar de veerboot. Na een paar minuten komt die al aanrijden. Omdat er nog meerdere personen opgehaald meten worden, krijgen we heel wat van het eiland te zien. Het Noord-Hollandpad is zeker niet het fraaiste langeafstandspad, maar je komt op plekken, waar je anders nooit zou gaan wandelen.
