Wij reizen af naar Assen. Vanaf het station is het en klein stukje lopen naar het museum waar nu de tentoonstelling The Great Liao te zien is. Er zijn duidelijke redenen waarom het rijk van de Liao , dat rond het jaar 1000 zijn hoogtepunt bereikte, weinig bekend is bij het grote publiek. Het was gesitueerd rond het tegenwoordige Mongolië. Omdat het rijk ontstaan is uit het nomadenvolk van de Khitan werd het later door de Chinezen als een achterlijk volk beschouwd en in de geschiedenis weggemoffeld. Pas door vrij recente spectaculaire opgravingen van koningsgraven en steden is het weer in de belangstelling gekomen. Uniek is ook dat het rijk bestond uit de van oorsprong nomadische Khitan en in steden wonende Chinezen. In de tentoonstellingsruimte zijn de wanden met levensgrote foto's van het Mongoolse landschap bedekt, terwijl de vloerbedekking kleuren van de steppe heeft.
Toen de Khitan hun nomadische leven opgaven, bewaarden ze wel hun cultuur. Leren buidelflessen werden in steeds fraaier vorm in keramiek uitgevoerd.
Maar er zijn talloze andere voorwerpen te bewonderen, zoals verguld bronzen kruisboogspanners,
een zilveren lendeschild (detail) met afbeelding van een draak, onderdeel van de klederdracht van de Khitan.
Veel graven bevatten ook paardentuig, waarvan hier een detail van een verguld exemplaar.
Een bronzen schenkkan.
Een koperen wierookbrander.
Fraai aardewerk.
Een gouden kwispedoor. Deze mocht alleen door de keizer of zijn naaste familie gebruikt worden.
Een beeldje van een boeddhistische heilige.
Katoenen kinderschoentjes.
In 1018 overleed een nichtje van de keizer op 17 jarige leeftijd. Samen met haar man werd ze begraven in een graftombe die een aardig inkijkje geeft in hun rijkdom en verfijning. Onderstaande foto laat zien hoe ze bij de opgraving werden aangetroffen.
In haar hand had ze een barnstenen hanger geklemd, waarin een fenikspaar is gesneden.
Verguld zilveren laarzen, net zo gemaakt als rijlaarzen alleen gestikt met zilverdraad,
Een schitterend gouden masker.
Een barnstenen kralensnoer van 159 cm lang met boeddhistische voorstellingen. De langste barnstenen ketting ooit op aarde gevonden. Er blijkt ook dat er handel gedreven werd met verre volkeren, want barnsteen kwam uit het Oostzeegebied.
Naast haar werden ook bergkristallen bekertjes gevonden,
Uit een wat vroegere graftombe een paar prachtig bewerkte gouden ringen.
Een verguld bronzen plaat van een sarcofaag.
Een gouden kommetje. De vissen moesten een succesvolle carriere garanderen.
Niet alleen de graftombes van de keizerlijke familie waren bewonderenswaardig ook die van de gegoede Chinese families waren rijk aangekleed. Een aantal grafkamers zijn op de tentoonstelling nagebouwd. Op de wanden zijn prachtige wandschilderingen te zien. op onderstaande is het bereiden en drinken van de thee voorgesteld.
Een andere stelt het bereiden en nuttigen van de hoofdmaaltijd voor. Het valt op dat er staande gegeten en gedronken werd,
Ook de pagodes uit die tijd
zijn rijk versierd met beeldhouwwerken, zoals die van de wolken godin die geluk moest brengen.
Hierbij sluit ik mijn impressie van de Liao-tentoonstelling af. Lilian wil ook de rest van het museum bekijken. De oudbouw is een doolhof van trappen en gangetjes. De oudbouw bestaat uit het voormalige Gouvernementsgebouw (provinciehuis), Rijksarchief, Ontvangershuis, Drostenhuis en Abdijkerk. Hieronder het Gouvernementsgebouw.
We bezoeken de tentoonstelling van Jan Muskee, waarvan hieronder Hallo Jumbo (2015).
Na de vorige tentoonstelling is dat wel even schakelen, iets waar ik niet geheel toe in staat ben. Muskee schildert op paper, waarbij het onvermogen van mensen om echt contact te leggen een veel voorkomend thema is. Hieronder: An early Sunday Morning. (2014)
Voeten (2015).
Er is ook een aardige collectie van vroeg werk van Jan Sluijters. In 1901 gaat hij samen met Leo Gestel naar de Rijksakademie voor Beeldende Kunsten . In 1904 trouwt hij en wint ook de Prix de Rome. In dat jaar maakt hij ook onderstaand werk van een caféscene in Parijs.
In 1905 en 1906 kan hij een studiereis naar Italië en Spanje maken. Als hij zich daarna in Parijs door de fauvisten laat beïnvloeden wordt dat door de jury in Nederland niet gewaardeerd. Zijn toelage wordt stopgezet. Dit inspireerde hem tot het werk Geweigerd in 1907.
In 1913 trouwde hij met Greet, waarvan hij in 1914 dit portret maakte.
In 1924 werd zijn dochtertje Lies geboren, Direct na de geboorte maakte hij onderstaand werk. Lies zou later een niet onverdienstelijk atlete worden.
Als laatste Sluijters: "zittende naakte vrouw, ze trekt haar kous uit".
In de 18e eeuw trok de Rotterdamse jurist Johannes van Lier naar Drenthe en klom daar op tot hoogste belastingambtenaar. De luxe waarin hij leefde (hij woonde o.a. in het Ontvangershuis) is goed te zien in het Grote Poppenhuis,
de witjes
en het goudlederbehang.
Aan zijn carriere kwam een tragisch eind. Als Orangist moest hij vluchten voor de patriotten en stierf in 1799 in Kleef. Wij snellen nog even door de uitgebreide archeologische afdeling. Bij de veenlijken valt een beschrijving op. In 1914 vonden veenarbeiders een veenlijk in Exloërmond. Zij verkochten het aan een handelaar die er mee op de markt van Groningen wilde staan. Voor het zover kwam wist het Drents Museum het aan te kopen, Het naakte lijk van een man lag er al ruim voor Chr.. Dat het naakt was, duidt waarschijnlijk op een offer. De toelichting vermeldt dat hij in de plaats ligt van de vrouw van Zweelo, die momenteel op tournee is in de VS.
Wij verlaten het museum, maar bekijken eerst nog de museumtuin, die op de ondergrondse nieuwbouw is aangebracht en een mooi zicht geeft op de verzameling gebouwen waar het museum is ondergebracht.
Ook staan er diverse beelden opgesteld, zoals "Museumbezoekers"
en "Der Tag" van Laura Eckert uit 2013.
Ons bezoek is toch nog niet ten einde want het Drents Museum heeft op enige afstand nog een tentoonstellingsruimte in het cultuurcentrum De Nieuwe Kolk met de naam KINK. Hier is werk van de beeldend kunstenaar Tom Claassen te zien. Op weg erheen krijgen we al een voorproefje in het Gouverneurspark: Two Donkeys.
In de enorme hal van KINK hangt een kunstwerk van staaldraad.
Ook is er een installatie aangebracht, die met een ronddraaiende plaat, waarin uitsparingen zijn gemaakt, een hoop zand vorm heeft gegeven.
De plaat werd voortbewogen met een ezel. Met een videoprojectie is dat op het plafond erboven te zien.
Andere voorbeelden: hangende leeuwinnen (2014)
en "zonder titel X" 92 stukken beukenhout (2017).
Nu stoppen we er echt mee, we werpen nog een blik op de haven van Assen. In 1780 kreeg Assen zijn scheepvaartverbinding met Smilde. Het kanaal werd gebruikt voor de aanvoer van turf, als trekschuitverbinding en voor de postvoorziening. In de vorige eeuw werd de haven gedempt. Sinds 2008 is hij weer in ere hersteld.
Wij gaan boordevol indrukken weer huiswaarts.
