Het vliegtuig gaat niet al te vroeg, dus we hoeven ons 's morgens niet in alle vroegte te haasten. Voor vertrek nog lekker koffie drinken en dan de trein in. Als we op Schiphol onze bagage willen afgeven staan er lange rijen en er zit weinig beweging in. Het blijkt dat twee van de drie terminals geen bagagelabels willen uitspugen. Gelukkig worden wij als laatste in onze rij toch nog geholpen. Ook bij de boarding is het chaos. Het blijkt dat het Nederlands Studenten Orkest met ons meevliegt en celli en bassen moeten op de stoel naast de bespeler staan. We zijn te laat aan boord. Toch vertrekken we niet. De gezagvoerder legt ons uit dat er een nieuw radarsysteem in Denemarken is, waardoor iedere vlucht minstens 20 minuten vertraagd is. Een tijdje later deelt de gezagvoerder mee dat de deur niet goed wil sluiten en dat ze een stukje omgebogen metaal bij de deur hebben opgemerkt. Er moet naar worden gekeken. Uiteindelijk kunnen we met bijna een uur vertraging vertrekken. De vlucht verloopt verder voorspoedig. De bagage is in Helsinki snel gevonden en de bus komt na een een zeer korte tijd voorrijden en brengt ons naar het station van Tikurilla. Daar hebben we nog een paar minuten om een kaartje te kopen en in de trein te belanden. Gelukkig zijn de loketten gesloten en komen we nog net op tijd in de Pendolino, waar we ruim een uur inzitten en ons kaartje van de conducteur bekomen. Im Tampere stappen we over in de intercity en ruim anderhalf uur later rijden we het station van Jyväskylä binnen, waar we Jelmer en Joanneke al op het perron zien staan. Met kunst en vliegwerk weten we ons met alle bagage in hun autootje te werken en korte tijd later volgt het vreugdevolle weerzien met Purpur. Na nog wat bijkletsen leggen we ons te ruste. Purpur sprint nog wild over ons bed, maar gaat later boven op ons liggen.
donderdag 21 februari 2008
's Morgens lopen we met Joanneke naar de uni. Ze laat zien waar ze werkt. Wij dalen weer af naar het meer, waar we de schaatsen onderdoen. Na vele jaren zijn de eerste slagen wel even wennen. Ik doe het grote rondje, Lilian het kleine.
Het ijs is erg bobbelig, vol scheuren en er ligt nog wat sneeuw op. Het gevolg is dat ik een scheur kom die onder de sneeuw ligt en met een plof op het ijs neer kom. De enige schade is een pijnlijke heup, waar ik alleen in bed last van heb. Lilians eerste rondje gaat nog erg moeizaam, maar het tweede rondje ziet er al een stuk beter uit. Tussen de middag gaan we weer naar Joanneke en Jelmer. Als we bij Joannekes kamer komen is ze enigszins van slag. Haar portemonnee met al haar pasjes, die op haar bureau lag is verdwenen. Nadat ze haar hele kamer afgespeurd heeft, gaan we toch maar naar de kantine, waar blijkt dat Jelmer de schuldige is. Hij vindt het onverantwoord dat Joanneke haar beurs onbeheerd achterliet. We kunnen uit verschillende menu's kiezen, een drankje, saladebar en brood inbegrepen voor EURO 5,20. Een toetje kost EURO 0,50 meer. 's Middags gaan we weer naar huis, maar nu via het bos. Er zijn vele sporen en het is niet erg duidelijk hoe we moeten lopen. Uiteindelijk komen we weer in de bewoonde wereld en een paar straten van onze woning vandaan. Als ik naar binnen ga is Lilian alweer spoorloos. Een uur later komt ze alsnog. Ze wil weten hoe we rechtstreeks naar de woning hadden moeten lopen. 's Avonds doen we nog een scrabbeltje.
vrijdag, 22 februari 2008
Het regent, waait en dooit goed. Museumweer dus. 's Morgens wandelen we naar het Craftmuseum. We vinden het een goede keus. We genieten van de prachtige kunstnijverheid. Eten doen we weer op de uni, waar ik me als enige van ons vieren op de Baltische haring stort. 's Middags vermaken we ons in het museum voor centraal Finland. Het is ontworpen door Alvar Aalto, heeft vier verdiepingen en is redelijk groot. Op de eerste en bovenste verdieping zijn kunstcollecties. Op de overige verdiepingen wordt de historie van het gebied uitputtend in beeld gebracht. Lilian doet hierna nog boodschappen, terwijl ik al naar huis loop. Onderweg knip ik nog een kunstwerk bij de uni.
Het museum heeft me zo geboeid, dat ik me thuis op boeken met de historie van Finland stort. Toch kan er nog een potje Carcassonne af.
zaterdag, 23 februari 2008
Na lekker te hebben uitgeslapen met Purpur aan je voeten, nuttigen we afbakbroodjes met o.a. zelfgemaakte kruisbessenjam, thee en koffie. Daarna in de auto, die van buiten en van binnen behoorlijk aangevroren is. Jelmer vergast mij op een flinke portie ijssneeuw door stevig te krabben. Daarna rijden we naar het ongeveer 50 km zuidelijker gelegen Nationaal Park Leivonmäki. Jelmer wil daar een hun bekend rondje lopen, maar al spoedig blijkt dat we op een voor hen onbekende route zitten, die we besluiten te volgen. Bij een steile helling wordt door iedereen de schepslee getest. We lopen veel over plankenpaden, die vaak moeilijk te zien zijn door de vele sneeuw.
Als we over een bruggetje over een beekje gaan, wil Jelmer op de foto bij een plasje,
maar ik laat mijn fototasje met accu vallen in het beekje. Bij de reddingsactie duikel ik bijna in de beek, maar Lilian weet aan de andere oever met de sneeuwschep/slee het tasje uit de beek te werken. Uiteindelijk komen we op een autoweg uit en lopen weer naar de auto terug. We hebben trek en dus gaan we naar de barbequehut. Gelukkig zijn er al mensen geweest en hoeven we het vuur alleen maar weer op te stoken om kaastosties, worsten, appels en bananen te verhitten.
Na de lunch lopen we nog een rondje. De zon laat zich veel zien, ondanks dat de weersvoorspelling veel bewolking met sneeuw aangaf. Na dit rondje wil Jelmer nog een rondje. Het kost enige moeite om het begin te vinden, maar daarna gaat het goed, ondanks dat er nauwelijks markering is. De dag schiet al aardig op en de zon gaat bijna onder.
We moeten opschieten, want er moeten ook nog boodschappen worden gedaan. De immense supermarkt is voor ons ongewoon. Vervolgens naar Pizzeria Maria waar je voor weinig geld een enorme pizza, salade en koffie krijgt. De avond wordt besloten met blog bijwerken, Carcassonne en tv kijken.
zondag, 24 februari 2008
Na de gebruikelijke ochtendrituelen stappen we in de auto en gaan naar de uni. Er moet vandaag nog enig veldwerk in de besneeuwde bossen worden verricht en daarvoor verzamelen we de benodigdheden aldaar. Maar eerst gaan we langlaufen in Laajavuori. Als we onze spullen hiervoor gehuurd hebben, blijk ik een gebroken stok te hebben gekregen, dus even terug. Na een oefenrondje besluiten we de gele route rond de skiberg te doen. Het sneeuwt flink en het is -7 graden.
Al spoedig komen we bij de eerste steile helling naar beneden. Joanneke krijgt de zenuwen, maar vermand zich toch en stort naar beneden, waarbij ze van angst haar lip doorbijt. Lilian doet ook pogingen maar na vijf keer gevallen te zijn voor ze aan de helling kon beginnen, gaat ze maar te voet naar beneden. Later komt er nog een steile en lange helling, die ook niet door de dames vlekkeloos genomen wordt. Na deze ronde lunchen we in een soort circustent met ijsvloer.
Op het middagprogramma staat de rode route, waarvan de eerste kilometer gelijk loopt met de gele, dus de dames krijgen een herkansing. Joanneke neemt de eerste helling nu met veel minder spanning, Lilian gaat nog te voet, maar bij de tweede helling gaan ze allebei, echter nog wel in gedeeltes. Waar de rode route van de gele route afsplitst, blijkt dat deze vandaag niet gespoord is en nog net zichtbaar. Landschappelijk is het een mooie route, omdat de sneeuw nog maagdelijk is. Bij een scherpe bocht in een lange helling gaat het mis, beide dames komen jammerlijk te vallen.
Het laatste stuk van de route gaat moeizaam; bij iedereen blijkt zich een ijslaag afgezet te hebben in het midden van de ski, waardoor het glijden sterk wordt gehinderd. Als we onze spullen hebben ingeleverd, drinken we nog wat en moppert Jelmer dat hij om een grote cola heeft gevraagd en niet om een reuze cola. Nu gaan we nog op drie verschillende plaatsen het plakband vervangen dat zich op een groot aantal bomen bevindt.
Lilian verwijdert het oude plakband, Jelmer brengt het nieuwe aan, Joanneke schrijft het nummer erop en ik breng een sticker aan, waarop staat waarvoor dit alles dient en wie ze kunnen bellen voor informatie. Als er in het voorjaar zakdragermotten uit de grond kruipen en de op de stam omhoog gaan blijven ze plakken op de band en kan Jelmer ze verzamelen voor onderzoek. Na afloop mag ik naar huis rijden over de flink besneeuwde wegen, zodat we de komende dagen eventueel van het voertuig gebruik kunnen maken. Voor het eerst wordt er tijdens ons verblijf hier in huis gekookt.'s Avonds bekijken we een Finse film. maar de dvd-speler werkt niet mee. Hij slaat op hol en steeds opnieuw beginnen helpt niet. Nadat Jelmer de speler onder de kast vandaan gehaald heeft en hem bestraffend een paar tikken heeft gegeven, doet hij zijn werk verder uitstekend. Deze nacht laat Purpur zich niet zien. Hij geeft de voorkeur aan het bed van Jelmer en Joanneke.
maandag 25 februari 2008
Jelmer vertrekt deze ochtend voor zijn doen erg vroeg. Gisteravond heeft hij nog in halfduister bomen zitten te beplakken bij zijn huis en nu gaat hij met een dienstwagen wat verder weg gelegen plaatsen bezoeken. Purpur geniet van de eerste zonnestralen.
Joanneke sluit voor ons nog de verwarming van het motorblok en de kachel binnen in de auto aan voor ze vertrekt. Zodoende kunnen wij probleemloos wegrijden om vandaag nogmaals onze langlauf kunsten te vertonen. De zon schijnt nog uitbundig als we de loipe opstappen. Ditmaal de groene, die tweemaal zo lang is als die van gisteren.
Het blijkt een goede keus: een loipe met veel en lange hellingen. Het blijft steeds spannend omdat je het vervolg van de loipe bij een bocht niet kan zien. Bovendien is het spoor in topconditie, zodat de snelheid op een helling groot is. Het enige minpuntje bij deze loipes is het landschap. Je blijft steeds door bossen slingeren met zelden een doorkijkje of uitzicht. Ondertussen is het zwaarbewolkt geworden. Na afloop eten we weer in de circustent en rijden dan naar de andere Prismamarkt van Jyväskylä, die even immens is als de vorig die we bezochten. Op de foto een stukje van de groente- en fruitafdeling.
Nadat Lilian alle ingrediënten voor het avondmaal heeft verzameld, gaan we weer huiswaarts. Daar slaat Lilian aan het muffinbakken en het resultaat mag er wezen! Buiten is het weer aardig aan het sneeuwen. Als Jelmer en Joanneke thuiskomen krijgen we nog een mooi verhaal. Joanneke was in bespreking met haar prof Johanna toen Jelmer de prof belde dat hij met de auto van de weg was geraakt. De bespreking werd gestaakt om hulptroepen te regelen. Uiteindelijk bleek dat hij na het parkeren van zijn auto niet meer op de weg kan komen door de sneeuw. Na het eten doen we het spelletje El Grande, wel zonder Jelmer, die is te moe.
dinsdag 26 februari 2008
Het belooft de prachtige dag te worden en we willen op tijd weg om te sneeuwschoenwandelen. We rijden naar de parkeerplaatsen van Ladunmaja. We zijn niet de enigen. Er staan al flink wat auto's en ze blijven toestromen. Bij het startpunt van de loipes vragen we of we hier mogen lopen. Dat blijkt geen probleem zolang we de loipe maar niet beschadigen. Als we een stukje van de startlocatie af zijn zien we nog nauwelijks een langlaufer en kunnen we heerlijk van de natuur genieten.
Na een paar km is de loipe steeds smaller geworden en op een gegeven moment ook voor ons onzichtbaar. Het hele rondje is 20 km, dus ook rijkelijk veel voor in de diepe sneeuw met pittige hellingen. We besluiten een stuk door te steken. Struinen dus en flink omhoog. Als we op het hoogste punt zijn en een mooi uitzicht hebben in de volle zon gaan we lunchen ,
Na de lunch volgen we een smal spoor dat door de bossen de goede richting opgaat en eindigt bij een weg. We volgen deze weg tot die eindigt bij een huis. Volgens de kaart moet er nog een pad lopen en het lijkt erop dat we dat gevonden hebben. Na geruime tijd afgedaald te zijn komen we bij een meer. Volgens de kaart moeten we hier weer op de loipe komen, meer er is geen spoor van te bekennen. Dus doen we maar of hij er wel is en steken het meer over door de maagdelijke sneeuw.
Aan de overkant zien we een pad dat we flink stijgend volgen. Als weer op een weg uitkomen blijkt dat we toch niet goed zitten. De weg gaat naar een gehucht waar hij ook eindigt. Wij steken weer padloos door in de richting waar de loipe zou moeten lopen en zowaar vinden we een vaag spoor dat na enige tijd het dal induikt. Volgens de kaart is dit niet goed, maar in een jonge aanplant zien we een paar oranje slierten, die ons naar een smalle doorgang in een bos brengen. Er is een zeer vaag spoor van een langlaufer die hier dagen geleden langs moet zijn gegaan.
Uiteindelijk komen we bij het meer dat bij ons startpunt ligt. We moeten het alleen nog oversteken. Het is al zo laat dat de eerste mistslierten over het ijs dansen.
We rijden eerst naar de Prisma om inkopen te doen voor het avondeten. De dag besluiten we met z'n allen met Carcassonne. Jelmer wint glorieus.
woensdag 27 februari 2008
Het heeft de hele nacht gesneeuwd en dat is goed te zien als we de luxaflex omhoog doen. Ook ligt het huisje er mooi bij.
We doen het wat rustiger aan dan Joanneke en Jelmer. We lopen eerst naar de uni om onze boardingpassen op te vragen en af te drukken. Daarna naar het station om treinkaartjes voor morgen te kopen. De rest van de morgen gebruiken om nog een bezoek te brengen aan de watertoren die op een beboste heuvel midden in Jyväskylä staat. Het regent en waait enigszins en het uitzicht is niet optimaal. Toch kunnen we de uni aan de andere zijde van het meer zien.
Via de vloerverwarmde winkelstraat lopen we weer terug.
Zo hier en daar staan nog houten huizen.
We eten weer uitstekend op de uni. Het is vandaag toetjesdag, hetgeen betekent dat je voor EURO 1,50 gebruik kan maken van een dessertbuffet. We maken er echter geen gebruik van, de magen zijn voldoende gevuld. We lopen weer naar huis en drinken gezellig bij Purpur een kop koffie.
Daarna pakken we de sneeuwschoenen en gaan naar de loipe die vlak bij hun huis ligt. Na een tijdje verlaten we die en blijken nu op de golfbaan verzeild geraakt. Even later kruisen we een natuurpad dat we dan maar verder volgen.
De rest van de dag pakken we in en kletsen nog wat.
donderdag 28 februari 2008
De wekker is vroeg gezet. Na het aankleden de auto aan het stopcontact aangesloten, zodat we straks probleemloos weg kunnen rijden. We kunnen helaas geen afscheid van Purpur nemen, ze verstopt zich; ze is bang ook mee op reis te moeten. Keurig op tijd zijn we op het station, waar de trein al klaar staat. We nemen afscheid en rijden weer naar Tampere, waar we overstappen voor het volgende traject naar Tikurilla en de bus ons naar het vliegveld brengt. Als we bij het vliegveld ruim op tijd uitstappen, blijkt dat we dat bij de verkeerde halte hebben gedaan. We komen in de hal voor binnenlandse vluchten en moeten nog een heel eind lopen om bij international flights te belanden. Daar zien we onze vlucht in het rood knipperen zonder vertrektijd. Een baliemedewerkster vertelt ons dat de vlucht vertraagd is en dat we de mededelingen goed in de gaten moeten houden. Uiteindelijk vertrekken we met twee en een half uur vertraging van een andere gate. Mist op Schiphol zou de oorzaak van de vertraging zijn. Op Schiphol lopen we nog een kleine vertraging op omdat de aansluiting van de loopbrug op het toestel problemen geeft. Net voor het achtuurjournaal zijn we thuis.
