We besluiten vandaag de hitte van het binnenland te verruilen voor de relatieve koelte van de kust. Tegelijkertijd kunnen we een Capitoolwandeling afvinken. We starten in het centrum van Bergen, De beschrijving maant ons vooraf een toegangskaart voor de duinen bij de VVV te kopen, maar de VVV in het centrum is verdwenen. Een dorpsbewoner zegt dat er een automaat bij de ingang staat. We beginnen met een wandeling door oude charmante straatjes en lopen daarna over schaduwrijke boslanen.
We komen langs de achterzijde van de Oude Hof, een middeleeuwse versterkt huis, dat later door de Spanjaarden werd verwoest. Hierna is de plek geruime tijd in gebruik gebleven als buitenplaats. Vervolgens komen we in het weidegebied van de Philisteinse polder, die we over een smal asfaltweggetje doorkruisen. Op enige afstand zien we de Philisteinse molen liggen.
en in de sloot staan zwanenbloemen.
Op een balk van een bruggetje zit een hele rij boerenzwaluwen, die steeds af en aan vliegen.
Bij de ingang van het duinreservaat blijkt geen automaat te staan, ook geen woord waar je wel aan kaartjes kan komen. Jammer dan. Nauwelijks hebben we 100 m afgelegd of een horde paarden snelt ons voorbij.
Als we uitzicht krijgen, zien we de voormalige villa Russenduin met toren in de verte liggen.
Door de duinen lopen we naar Bergen aan zee. Daar aangekomen herkennen we al van een afstand een beeld van Niek Jonk. Het blijkt Jonas en de Walvis te zijn.
Op het strand worden we begroet door talloze Ola-windschermen.
Het beestje wordt als man geboren en sterft als vrouw en heeft ook nog eens tentakels van 5 m lang.
Ook ligt er een skelet van een krab.
Hier verschijnen steeds meer meeuwen, zoals de kokmeeuw in winterkleed.
Jonge meeuwen zijn moeilijker te herkennen. Ze doen er vier jaar over om hun volwassen uiterlijk te krijgen en jonge vogels van verschillende soorten lijken soms heel veel op elkaar.
Bij De Kerf verlaten we het strand. De Kerf is een natuurontwikkelingsproject uit 1997, waarbij de duinen aan de zeezijde werden doorgraven. Bij hoogwater kon zo kalkrijk zeezand in de achterliggende kalkarme duinen spoelen. Dit is ook zeker gelukt. Wel is door duinvorming de opening weer grotendeels gedicht.
In de vallei erachter vallen massa's bloeiende parnassia en talloze uitgebloeide orchideeën op. De er op volgende kalkarme duinen zijn vaak met saai dennenbos beplant, maar er zijn ook fraaie heideveldjes.
Het laatste stuk door de duinen lopen over een breed zeer druk fietspad tot aan Duinvermaak. Daarna gaan we verder over de 1,5 km lange Sparrenlaan.
Je zou het niet zeggen, maar het is een rijksmonument. Het behoort tot tuin- en parkaanleg van de Oude Hof (1650-1700). De bomen hebben voor een groot deel het loodje gelegd en onlangs zijn weer een groot aantal jonge exemplaren gepoot. Nederlanders zijn vreemde snuiters. Met kerst zingen we "o, dennenboom", maar zetten een een sparrenboom in huis. Hier in Bergen staan dennen langs de sparrenlaan. We eindigen onze wandeling bij de Ruïnekerk.
De verwoesting kwam dit keer van de Geuzen, die hiermee wilden voorkomen dat de Spanjaarden de kerk in bezit kregen. Hij is later gedeeltelijk herbouwd en nog weer later heeft men er een "Zaans huisje" tegen aan gezet als entree.
Het was heerlijk weer en een grotendeels mooie wandeling.
