Voor Pasen hebben we Bacharach aan de Rijn uitgekozen om vier dagen te gaan wandelen, Om half één zijn we op onze bestemming. Op deze eerste dag maken we een rondwandeling. In de beschrijving staat een voor ons nieuw fenomeen: het aantal Leistungskilometers dat voor deze wandeling 29 bedraagt. Afstand, stijgen en dalen en de steilte worden gewogen. Van het station lopen we door de Oberstrasse. We werpen even een blik op ons overnachtingsadres voor de komende nachten dat aan een binnenplaatsje ligt. Voor de kerk gaan we steil omhoog naar de Wernerkapelle en Burg Stahleck. Dit stukje is ons bekend van ons verblijf in Oberwesel. De lucht is grauw en we zullen de rest van de dag met regen of motregen lopen. Bloemen geven nog wat kleur, zoals de voorjaarshelmbloem.
Na burg Stahleck gaat het wat geleidelijker omhoog. Vlak voor Steeg passeren we een hertenkamp. De dames blijven argwanend op afstand,
maar meneer komt polshoogte nemen.
Steeg is een mooi gelegen plaats.
Achter de plaats bevndt zich Burg Stahlberg, waar deze wandeling naar is genoemd.
In de plaats staan ook nog oude muurrresten, maar de herkomst heb ik niet kunnen achterhalen.
We gaan verder omhoog. We willen graag een theepauze houden, maar in de regen is dat weinig aanlokkelijk. Gelukkig is hier vroeger leisteen gewonnen en verschillende openingen in de rotswand geven toegang tot de mijngangen.
Zo kunnen we toch nog droog van een drankje genieten.
Even later hebben we een goed zicht op op Burg Stahlberg die rond 1160 is ontstaan en waarvan de ronde en de rechthoekige donjon boven de overige resten uitsteken. In 1689 werd de burcht door de Fransen grotendeels verwoest.
Na het dal gerond te hebben, staan we voor de brug die toegang tot de burcht geeft.
Omdat een donjon vroeger met een ladder via een bovenverdieping werd betreden, hebben ze nu een gat in de muur gemaakt zodat wij ook naar binnen kunnen.
De verdiepingsvloeren zijn er uitgehaald, zodat we nog steeds in de regen staan.
De vroegere ingang is goed zichtbaar,
Als we verder gaan houden we lang uitzicht op de burcht. Bloemen als maagdenpalm
en landbouwgronden lichten nog op in de grauwheid van de omgeving.
Wat later bereiken we de Rijn.
Met even verder uitzicht op Bacharach met zijn Burg Stahleck
en het middeleeuwse stadje eronder.
Als we beneden zijn breekt zelfs de zon door en baadt een van de stadspoorten in het licht.
Helaas blijkt de supermarkt al gesloten te zijn. Dat wordt dus uit eten vanavond. Ons appartement is een stuk kleiner en eenvoudiger dan met oud en nieuw, maar voldoet zeker.
zaterdag 26 maart 2016 Trechtingshausen - Bacharach 24 km 1000 m stijgen en dalen
Vandaag hebben we onze zwaarste dag, Gelukkig ziet het weer er vandaag een stuk vriendelijker uit. We treinen naar Trechtingshausen om vandaar terug te lopen naar Bacharach. Van het station lopen we naar Burg Reichenstein, die een grootscheepse renovatie ondergaat om er een hotel, restaurant en een museum in te huisvesten. Langs deze burcht begint een lange stijging. Eerst door een diep ingesneden dal waar de zon ons eerst niet kan bereiken, maar wat hoger wel.
Door de bossen gaat het verder tot we een uitzichttoren bereiken met de wat overdreven naam Siebenburgenblick.
De meeste burchten liggen zover weg dat een flinke telescoop nodig is om ze zichtbaar te maken. De fraaie 11e eeuwse Burg Sooneck is in ieder geval met het blote oog te bewonderen.
Ook het uitzicht over de Rijn is fraai.
Hierna volgt een zeer steile afdaling naar een rots, waar we nogmaals zicht op Burg Sooneck hebben.
We dalen verder en maken nog een op en neertje naar de burcht, maar de toegangsprijs is ons te hoog en we doen het met het wapen boven de toegangspoort.
We lopen door een oude holle weg langs en onder de brug naar Burg Hohneck uit 1300.
Zoals de meeste burchten langs de Rijn zijn ze verwoest en vaak veel later met de nodige fantasie weer opgebouwd. Even na Niederheimbach passeren we een oude grenssteen van de in 1133 gestichte Abtei Altenberg.
Aan de overzijde van de Rijn zien we Lorch liggen
We hopen er morgen langs te komen. Voor ons, boven Rheindiebach, ligt Schloss Fürstenberg.
Prins Frederik (broer van koning Willem II) kocht het in 1845 om er een verblijf voor zijn echtgenote van te maken. De uitgewerkte plannen voor het misschien wel mooiste Rijnkasteel zijn echter om onduidelijke redenen nooit uitgevoerd.
We lopen nu steeds aan de rand van het plateau boven de Rijn. Elke keer als er een zijdal is maken we een lus landinwaarts om niet te veel te hoeven afdalen. Aan de rand van het plateau doen we nog een leuke waarneming. Er bloeit hier een zeldzame geelster, waarschijnlijk de weidegeelster.
Het is ondertussen al zo laat dat het dal aan onze kant in de schaduw komt. Via de ons bekende Burg Stahleck komen we weer bij ons onderkomen, waar Lilian nu wel zal gaan koken.
zondag 27 maart (eerste paasdag) 2016 Niederheimbach-Lorch-Kaub-Bacharach
20 km 450 m stijgen en dalen
Wij treinen vandaag naar Niederheimbach en nemen daar het veer naar Lorch aan de overkant. Omdat er midden in de Rijn een groot eiland ligt, moet het veer om het eiland varen.
Lorch is een aardig plaatsje. Het 16e eeuwse Hilchenhaus was zwaar vervallen. De eigenaar kreeg daarom een boete van 100.000 €. Uiteindelijk verkocht hij het aan de overheid voor 1 € en verviel de boete. Het is nu voorbeeldig gerestaureerd. Als herbestemming zit er nu o.a. een pizzeria in.
We onderscheiden ook nog wat verweerd beeldhouwwerk.
De kerk is ook bezienswaardig, maar de mis op paaszondag is niet het juiste moment. Wij lopen het plaatsje uit en gaan dan omhoog. Als het pad verder steil tegen de rotsen gaat, lopen we tegen een waarschuwingsbord aan.
Hoewel het regenachtig is zetten we door.
Zo komen we bij Burg Nollig, die niet toegankelijk is en gisteren al van de overkant op de foto is gezet. Boven ons liggen uitgestrekte natuurreservaten, Vroeger was hier helemaal geen bos, maar nu houdt men grote oppervlakten vrij van opslag en dat heeft als gevolg dat hier de grootste soortendichtheid van de deelstaat voorkomt. Bij Lorchhausen moeten we een dal omronden. We hebben hier een mooi uitzicht op de kapel
en de Rijn.
Een steen langs ons pad noodt ons tot contemplatie.
De uitzichten blijven fraai.
We waren van plan vandaag de Rheinsteig te volgen, maar die blijft steeds op hoogte de Rijn volgen. Als er bij het natuurreservaat een afslag van de Rijn af is gaan we dit avontuur aan. We stijgen flink, maar het landschap is in ieder geval weer anders. Boven gekomen is een grote oppervlakte onbebost. Wat later in het seizoen moet het hier een bloemen- en vlinderparadijs zijn.
We lopen een heel stuk langs deze open vlakten en dalen dan weer naar de Rheinsteig toe. Even voor Kaub komt Burg Gutenfels uit 1220 in zicht met op de achtergrond Oberwesel.
Met wat zoom is Burg Schönburg in Oberwesel goed zichtbaar.
Onder ons ligt de prachtige Burg Pfalzgrafenstein als een schip in de Rijn.
Het is ondertussen aardig weer geworden. Op de hellingen staan talloze bloeiende planten zoals stinkend nieskruid.
We komen nu bij Burg Gutenfels, waar een hotel-restaurant is gevestigd.
Via een klein zigzagpaadje dalen we af naar Kaub en nemen daar het veer terug naar de overkant. We staan te kijken hoe de veerboot tussen het drukke Rijnscheepvaartverkeer laveert. Omdat we geen zin hebben langs de autoweg naar Bacharach terug te gaan, dalen we af naar de Rijnoever. Zolang de Rijn niet te hoog staat, is het hier goed lopen zonder auto's te zien.
Vlak voor we uit Nederland vertrokken, bedacht ik me dat ik niets te lezen had meegenomen en wilde nog snel een E-book downloaden. Het allereerste boek dat in de lijst stond was Helleveeg. Later begreep ik dat dat was omdat het net verfilmd was. In de avonden heb ik het bijna uitgelezen.
maandag 28 maart 2016 (tweede paasdag) Trechtingshausen - Bingen
14 km 560 m stijgen en dalen
Vandaag hopen we de Rheinburgenweg tussen Koblenz en Bingen te voltooien. De aanlooproute in Trechtingshausen is hetzelfde als twee dagen gelden. Om toch wat anders te doen, lopen we nu wat dichter bij de Rijn. Als we bij een gesloten overweg komen blijft die wel erg lang dicht. Dan ontdekken we een minuscuul paaltje met drukknop en luidspreker. Hiermee kunnen we een verzoek indienen om de bomen even te openen en het werkt! Daarna kunnen we aan de stijging beginnen. Als we wat hoogte gewonnen hebben kunnen we goed op Burg Reichenstein kijken.
Goed is te zien dat binnen de oude facades ook modernere gebouwen zijn toegevoegd. Na enige tijd bereiken we de volgende burcht: Burg Rheinstein. Frederik van Pruisen kocht in 1823 de resten van de burcht. Het was de eerste van de vele Rijnburchten die weer herbouwd zouden worden. Later raakte hij weer in verval en is nog steeds in restauratie, maar wel te bezichtigen. Even verder staat op een uitstekende rots een wachttorentje.
Van hier heb je een goed zicht op de burcht.
Na de uitspanning Schweizerhaus gaan we van de Rijn af en weer omhoog. Het weer is grauw met zo nu en dan regen. In het dal bloeien slanke sleutelbloemen.
De Steckeschlaäferklamm lijkt wel een speeltuin door de talloze bruggetjes die we over moeten, daarna volgt een soort sprookjesbos.
Een volgend aandachtspunt is de Villa Rustica of wel de resten ervan. In zijn glorietijd moet de Romeinse villa er zo uitgezien hebben.
Fundamenten zijn opgegraven
en informatieborden geven veel uitleg. De dakpannen droegen een merk van een bakkerij bij Trier.
Hierna wagen we ons aan een knuppelpad. De stammetjes zijn spekglad, maar ook hier komen we zonder kleerscheuren overheen en kunnen we ons wijden aan een filosofisch stuk indianen tekst.
Een hangbrug maakt ons avontuur compleet.
Dan komen we weer bij de Rijn met een mistroostig zicht op Bingen.
Aan de overkant ligt Burg Eherenfels dat bijna 5 meter dikke verdedigingsmuren heeft van 20 m hoog.
Op een eilandje in de Rijn werd de Mäuseturm gebouwd om tol te kunnen heffen.
In Bingen zit onze paaswandelvakantie er weer op. Mooie routes, maar geen bijster fraai weer.
