Om kwart over zes verlaten we het huis om naar Schiphol te treinen. Daar ondergaan we het ritueel om bij de gate te komen. Even later voegt Jelmer zich bij ons.
Met Air Baltic vliegen we samen in een niet al te jonge Boeiing 737-300, die op het punt staat vervangen te worden, naar Riga. Al kort na de start komen we terecht in hevige turbulentie. De ervaring is sterker dan in een achtbaan. Daarna verloopt de vlucht rustig. In Riga stappen we over in een Bombardier Q-400 die ons naar Helsinki zal brengen. Riga ligt aan de Westelijke Dvina. Vlak voordat die in zee stroomt ligt er een stervormig fort dat links op de foto goed zichtbaar is (Riga ligt achter de wolken).
Deze turboprop maakt beduidend meer lawaai en trilt sterk. Ik ben dan ook blij als de landing wordt ingezet.
In Helsinki gaan we eerst verder met de metro. Hiervoor moeten we met twee roltrappen flink afdalen. De eerste roltrap is zeer lang.
Met de metro rijden we naar Tikkurila waar we een ruime overstap hebben en iets nuttigen. Jelmer is eerder uitgestapt. Hij zal later die avond ons nareizen. We gaan verder met de hogesnelheidstrein Pendolino. Dan blijkt dat alle stoelen bezet zijn en wij geen zitplaats op onze tickets hebben staan. Na zoeken vinden we nog een stoel, waar ik op mag zitten. Lilian nestelt zich naast me op de grond. Na een uur wordt een conducteur zichtbaar. Hij constateert dat er bij de boeking iets mis is gegaan en slaat aan het bellen. Bij een derde poging krijgen we alsnog onze zitplaatsen te horen. Nu kunnen we een ander wegjagen, maar zitten we allebei naast elkaar. In Jyväskylä worden we hartelijk verwelkomd door mijn dochter en kleinzoons. We rijden naar Palokka en kunnen het huis bewonderen nu het af is. Later die avond arriveert Jelmer en gaan daarna snel naar bed.
zaterdag 16 september 2017
De hele nacht heeft Huppie bij me in bed gelegen. Na het ontbijt wil Teake me zijn nieuwe hut laten zien en zijn geheime agentenuitrusting.
Buiten inspecteert Jelmer zijn wijngaardslakken.
We maken nog een wandeling in de omgeving van het huis. Het blijkt dat Sibe een uitstekende wandelaar is.
zondag 17 september 2017
We willen met z'n allen een wandeling maken, maar er passen geen zes personen in de auto. Daarom gaat Joanneke met de fiets en de rest met de auto. Om ongeveer gelijk op het startpunt aan te komen doen wij eerst nog een paar boodschappen. Joanneke blijkt er daarna al te zijn. Ons doel is de Karhujärvi laavu oftewel de beremeerhut.
Op een gegeven moment komen we bij een wel erg drassig stuk, waar de kinderen hulp nodig hebben om dit te passeren.
Daarna gaat het beter
en komen we bij het Beremeer.
Bij de vuurplaats van de hut wordt het nodige eten bereid.
De kinderen werpen nog een lijntje uit.
Hierna besluiten Lilian en ik te voet naar Palokka te lopen. Met behulp van de smartphone zal ik navigeren. We lopen eerst, soms erg drassig, verder langs het meer.
Dan komen we bij een hutje waar we jaren geleden in de winter het meer overgestoken zijn. We gaan nu in tegengestelde richting de heuvel op. De route is ons bekend, dus we weten dat als het pad ophoudt we steil omhoog moeten. We komen op een spoor dat flink dichtgegroeid is
en vreselijk nat.
Uiteindelijk komen we uit op de nachtloipe die naar Palokka voert. Het laatste stuk gaat niet vanzelf; er zijn talrijke paadjes die op en neer gaan en soms in het water verdwijnen.
Maar we komen voor het avondeten weer op bestemming.'s Na het eten gaan we met z'n allen in de sauna. Gelukkig worden we niet meer verrast met teerwater dat bij een vorig bezoek op de sauna kachel werd geworpen.
maandag 18 september 2017
In Finland gaan de kinderen pas met zeven jaar naar de basisschool. Teake gaat nu voor het eerst naar school en daar hoort een educatief ontbijt bij.
's Ochtends mag ik Teake naar school brengen, d.w.z. tot de zebra over een drukke verkeersweg. Dat ik tijdens het oversteken meeloop is helemaal fout. Ik had vanaf de zijlijn eventuele instructies moeten geven (Teake: nu moet jij die gevaarlijke weg nog een keer oversteken).
In de zomer kan je last hebben van muggen en midgets, maar nu is het de tijd van de moose flies oftewel elandvliegen. Deze plaaggeesten kruipen in je haar, laten hun vleugels vallen en proberen bloed te zuigen. Doordat ze erg plat zijn kan je ze moeilijk pakken. Nu ik binnen zit komen er nog verdwaalde vliegen te voorschijn.
Gisteren hebben we vossenbessen verzameld en er zijn ook nog zwarte bessen uit eigen tuin. Dat wordt vandaag door de dames verwerkt.
Ik begin vast met het snoeien van de appelbomen en de frambozen. Verder krijgen de poezen en de kinderen enige aandacht.
dinsdag 19 september 2017
'
Jelmer en ik gaan verder met het snoeien van de appelbomen.
's Middags ga ik met Jelmer op paddenstoelenjacht. Op het eerste terrein dat Jelmer op het oog heeft vinden we vrijwel niets. Wel een geocache. In een spar hangen twee zilveren kerstballen. Op een ervan is met moeite een coördinaat af te lezen.
Als we daar aankomen vinden we een spar met vele rode kerstballen. In een van de kerstballen bevindt zich de cache.
We komen nog langs een jachthut waar diverse in hout uitgesneden dieren op het dak staan.
Dan verplaatsen we ons naar een tweede terrein, waar wel wat staat, maar zeker niet overvloedig. Wel zijn er veel mooie knotzwammetjes.
We gaan nog naar een derde terrein. Daar hoeven ook geen paddenstoelen te zoeken. Er is wel een geocache: Levensgevaarlijk! Er moet een steile blokkenhelling worden beklommen, extra pikant met dit natte weer. Jelmer komt heelhuids boven
en vindt een stukje beton met een microcache.
Bij terugkomst blijkt purper zich op een trolley in de logeerkamer te hebben genesteld.
's Avonds doen we een spelletje Carcassonne waarbij Jelmer met vele inbraakpogingen succes heeft.
woensdag 20 september 2017
In de tuin ligt nu een grote hoop snoeiafval. Deze ochtends begin ik dat te verwerken met de hakselaar. 's Middags moet Joanneke Nederlandse les geven in Jyväskylä op de Puistokoulu (Parkschool). Teake krijgt dan ook les van haar. Wij gaan met Sibe met haar mee. Jelmer komt ook, maar gaat met de fiets. Op het schoolplein vermaakt Sibe zich met de speeltoestellen.
Wij gaan met Jelmer een natuurpad lopen in Tourujoenluonnonpuisto. (Touru-riviernatuurpark).
Als we bij de Touru-rivier aankomen herkent Sibe meteen de plek. Een jaar geleden was hij daar bij een lichtjesfestival. Het natuurpad ligt in een dal tussen de begraafplaats en het terrein van een voormalige grote papierfabriek. Dat terrein wordt nu herontwikkeld voor woningbouw. Zodra we op het natuurpad zijn rent Sibe weg en is een tijd uit zicht.
Na wat geroep voegt hij zich weer bij ons.
Het is een aantrekkelijk pad. Later is de rivier gekanaliseerd voor een hydro-electrische centrale voor de papierfabriek. De centrale is nu buiten gebruik. Jelmer heeft hier zijn fiets staan. Wij lopen langs de rivier waar fraaie huizen staan naar het meer waar de rivier uitmondt.
Sibe gaat achter op de fiets en we lopen verder langs het meer.
Hoog in een boom zie ik een bonte kraai, hier net zo gewoon als bij ons de zwarte kraai.
Jelmer stapt op zijn fiets en gaat ons verlaten. Wij stappen flink door en naderen na enige tijd Palokka. Het geluk is aan onze zijde: Voor het eerst kunnen we de kleedjeswasplaats aanschouwen. Alle vorige malen was hij ingepakt voor de winter. Elke rechtgeaarde Fin heeft zijn huis vol kleedjes liggen. In de zomer dienen die in de wasplaats gereinigd te worden. Bij elk Fins huis staat ook een kleedjeskloprek.
Het is nog even doorzetten om aan de avondmaaltijd te kunnen aanschuiven.
donderdag 21 september 2017
's Morgens werp ik me op het wegwerken van het snoeiafval. Als Sibe terug is van päiväkoti (kinder)dagverblijf spelen we met Lego met hem.
Lilian bouwt een garage voor hem, maar de grootste auto past er niet in. Ik moet van Sibe een hogere bouwen met vooral kleine steentjes die overgebleven zijn.
Ook gaan we nog even naar buiten om Sibes fietskunsten te bewonderen.
Door een stuurfout belandt hij in een greppel.
vrijdag 22 september 2017
Teake is vandaag vroeg terug van school. Om er met z'n allen met de auto weg te kunnen gaan is de auto geruild met die van de Nederlandse kennis Wim die aan de andere kant van het meer woont.
We gaan naar het Leivonmäen kansallispuisto (nationaal park). Een aantal jaren geleden waren we daar in een ander gedeelte in de winter. Nadat we de auto geparkeerd hebben, lopen we naar de Soimalampilavuu. Onderweg schudt Lilian aan bomen, terwijk Teake en Sibe blaadjes proberen te vangen. Bij de hut vangt het gebruikelijke ritueel aan.
Lilian loopt nog even met Sibe naar de steiger. van het Soimalampi (lampi is een klein meertje, bij ons zouden we ven zeggen).
De route na de vuurplaatspauze is aantrekkelijk.
Na een tijdje komen we bij een volgend meertje.
Sibe wil voor Tarzan oefenen.
Om straks niet een hele tijd te hoeven wachten tot de auto is opgehaald, gaat Joanneke via een andere route terug naar de auto. Onderweg vind ik nog een bloeiend exemplaar van het linnaeusklokje.
.
Aan het eind zijn we gelijk met Joanneke al heeft die eerst niet direct door waar wij staan.
Op de terugweg doen we een ABC-restaurant aan. Deze is 7 dagen 24 uur open. Het betalen gaat op een manier, die bij ons volslagen onmogelijk is. Je rekent van te voren af wat je wil eten en drinken en daarna neem je waarvoor je betaald hebt. Er is verder geen enkele controle. Geweldig dat zoiets hier kan. Het eten is goed en voor Nederlandse begrippen goedkoop.
zaterdag 23 september 2017
Vandaag rijden we naar het natuurgebied Vaarunvuoret. Onderweg passeren we een zeer fraaie brug over een langgerekt meer, waar in de vorige eeuw nog een veerpont was.
Van de parkeerplaats aan een drukke autoweg lopen we naar de Juonaanjärvi.
Jelmer vindt nog wat eetbare paddenstoelen, maar ook niet eetbare paddenstoelen kunnen mooi zijn, zoals het koraalzwammetje.
We klimmen omhoog naar een soort klif die hoog boven het meer uitsteekt dat we met de auto zijn overgestoken. Daar gaan we zitten om van het uitzicht te genieten en iets te eten.
In een boom recht voor ons heeft een grote bonte specht een smidse. Helaas zit die in de schaduw van een andere stam.
We lopen verder naar de Sarkijärvi, waar een vuurplaats zonder hut is.
Sibe poseert boven op een omgekeerde roeiboot.
Zowaar is voor het eerst de zon doorgebroken. Wij vervolgen onze wandeling langs het meer.
Op het laatste stuk verzamelen we nog veel vossenbessen. De overige mannen proberen ons nog aan het schrikken te maken.
Als we terug zijn maak ik nog een foto van het uitzicht dat we hebben als we 's morgens in bed wakker worden
en een foto van het uitzicht vanuit de huiskamer.
zondag 24 september 2017
Dag van afscheid. Tijdens de koffie zit een bonte specht te hameren in de berk voor het raam.
Voor we naar het station gaan kijken we nog even hoe Teake zaalhockey speelt.
Ditmaal verloopt de reis vlekkeloos. We hebben weer een rechtstreekse pendolino richting Helsinki. De conducteur doet niet moeilijk als we maar een ticket kunnen tonen. Het inchecken op het vliegveld gaat zeer snel. Dit keer vliegen we rechtstreeks met Norvegian in een Boeing 737-800. Het is al vrijwel donker als we vertrekken.
Omstreeks middernacht zijn we met vossenbessen en paddenstoelen weer veilig thuis. Het was weer gezellig in Palokka.
