Om zes uur gaat de wekker, want we moeten voor zeven de trein naar Schiphol hebben. Als we bij de incheckbalie komen, worden we opgevangen door twee in keurig SAS-pak gestoken jongemannen, die ons razendsnel helpen. Bij de douane moet Lilian haar schoenen uitdoen, omdat ze steeds een piep blijven veroorzaken. Daarna is het wachten geblazen. Gezeten op een bank met uitzicht op het vlieggebeuren, valt het op dat de mist wel erg dicht is. Alleen vliegtuigen in onze directe omgeving zijn zichtbaar. De gevolgen blijven niet uit. Op het scherm staat dat onze vlucht 10 minuten is vertraagd, maar als de vertrektijd is gepasseerd, kunnen we nog niet inchecken. Als we eindelijk aan boord zijn krijgen we te horen dat we moeten relaxen, want het gaat nog zeker 35 minuten duren voor we mogen vertrekken. Wanneer we in Stockholm landen hebben we nog 10 minuten voor onze volgende vlucht vertrekt. Wonder boven wonder blijkt dat toestel naast de onze te staan. Zo kunnen we nog net aan boord glippen. In Helsinki-airport krijgen we als eerste onze bagage op de band en eenmaal buiten hebben we spoedig een bus naar het centraal station. Vandaar is het nog een klein stukje naar ons hotel, maar ik heb het idee diepgevroren te worden. Bovendien is heel Helsinki één grote ijsplaat, waar ondanks veel gestrooid grit het nog spiegelglad is. Nadat we ons geïnstalleerd hebben op onze kamer op de 7e verdieping, trek ik nog wat extra's aan om de tocht naar een restaurant te overleven. Het wordt een Nepalees en we zijn er content mee. Terug op de hotelkamer probeer ik nog een sudoku op te lossen, maar dat wordt me te veel en ga maar (gescheiden) slapen.
vrijdag 25 februari 2011
Als we 's morgens uit ons kamerraam blikken ziet het weer er niet slecht uit. We kijken uit op de botanische tuinen, waarvan de bomen goed berijpt zijn dus warm zal het niet zijn.
Na ons ontbijt lopen we via de botanische tuinen naar de oudste orthodoxe kerk uit 1827.
Dat lijkt niet erg oud, maar door de oorlogen tussen Zweden en Rusland en branden, zijn alle bouwwerken die toen nog van hout waren verwoest. Na 1800 was men net begonnen Helsinki weer op te bouwen onder Russische heerschappij. We ervaren wat het is om hier met 21 graden Celsius onder nul rond te lopen. Een foto maken is een pijnlijke operatie. Vlak naast deze kerk staat op een hoge heuvel de Helsinki Kathedraal die in 1852 gereed kwam.
binnenruimte is ook imposant maar erg sober.
Dat komt omdat deze orthodoxe kerk nu voor de Lutherse eredienst wordt gebruikt. 1 % van de Finnen is nog orthodox. Er is wel een mooi rondlopend orgel.
We gaan weer verder en lopen langs het neogotische huis van de adel uit 1862.
Even verder ligt een oud lichtschip vast in het ijs..
We beklimmen weer een heuvel om de Uspenski Kathedraal te bezoeken.
Het is de grootste Orthodoxe kathedraal van West-Europa. Deze kerk is allesbehalve sober te noemen.
Het goud duikelt van alle kanten over je heen. De kerk heeft een fraaie centrale koepel.
We verlaten de kerk aan de andere kant.
We zijn op het eiland Katajanoka. Hier staan prachtige appartementsgebouwen van rond
1900. De versieringen bij deuren en ramen zijn steeds weer anders.
Aan de andere kant van het eiland bevindt zich een hedendaagse Voeg toe nieuwbouwwijk. We lopen verder langs het water en komen zo bij de aanlegplaatsen van de Vikinglijn. De schepen zijn geen kleintjes.
Aan de overzijde van het water vertrekken de schepen van de Siljalijn.
We verlaten het eiland en stappen op de Pojosesplanadi een winkel van Iittala binnen. Hier kunnen we ons vergapen aan het artistieke, veelkleurige en vooral prijzige glaswerk.
Er is een wand die alleen maar uit mokken bestaat.
De vele soorten vogels zijn grappig.
We trekken verder. Bij het Ateneum Art Museum lopen we naar binnen. Lilian ontdekt daar een perfect restaurant voor de lunch. Hier kunnen we lekker opwarmen en van het eten genieten. We lopen daarna langs het station dat ook een niet te missen bouwwerk is. De stijl doet heel erg aan Berlage denken.
Lilian wil nog graag naar de rotskerk. Daar aangekomen wacht haar een grote
teleurstelling. De kerk is in restauratie en voor de ingang staan vele containers.
De koperen koepel is grotendeels met sneeuw bedekt. De kerk is wel in een fraaie woonwijk gelegen.
We zijn ondertussen dusdanig onderkoeld geraakt dat het niet langer verantwoord is om buiten te blijven. Dus zetten we onze schreden naar het dichtstbijzijnde museum: Het Nationaal Museum.
De grote bronzen deuren waar we naar binnen gaan vertoond een kogelgat.
Dit is nog een overblijfsel van de mislukte pro-Russische coupe in 1918. Na de Russische revolutie had Finland de onafhankelijkheid uitgeroepen. Ook in de glazen tussendeuren is het volgende kogelgat ook nog bewaard gebleven. In de centrale hal zijn monumentale muurschilderingen over een Finse sage.
In het trappenhuis zijn mooie glas-in-lood ramen.
Daarna volgt de afdeling middeleeuws houtsnijwerk.
We bekijken verder nog een historische film over de sneeuwhoenderjacht en de tijdelijke tentoonstelling over poppenhuizen. Ook zijn er talloze voorbeelden van volkshoutsnijkunst.
Het museum gaat bijna dicht dus lopen wij weer naar ons hotel terug om onze bagage uit het depot te halen. Nog net op tijd weten we kaartjes voor de trein (na 18.00 zijn alle loketten gesloten) te bemachtigen. Daarna gaan we koffie en een broodje halen en als we zien dat de trein er staat verhuizen we daar naar toe. We moeten een flink eind lopen om bij onze gereserveerde plaatsen te komen. Tot onze overstap in Tampere gaat het goed, maar de volgende trein vertrekt veel te laat en gaat later met de snelheid van een trammetje rijden. We sturen een smsje naar Jelmer en Joanneke
dat we flinke vertraging hebben. Het laatste stuk rijden we wel met 142 km/h, maar er blijft een
vertraging van een half uur. Helaas heeft Joanneke het bericht niet opgepikt en staat zij al geruime tijd te kleumen bij het station. Op weg naar huis kost het moeite de voorruit doorzichtig te houden, zo koud is het. Toen zij de vorige avond van het vliegveld naar huis reden was het -30! We kletsen nog enige tijd en maken kennis met Huppie en daarna gaan we onder zeil.
zaterdag, 26 februari 2011
Na het ontbijt laten Jelmer, Joanneke en Teake ons de naaste omgeving zien. De speeltuin, ziekenhuis, de crèche annex bejaardentehuis en de supermarkten. In de S-Market doen we de boodschappen, met Teake op de slee. Na de lunch maken wij nog een wandeling langs de beek en het meer.
Weer in huis is Teake heerlijk aan het spelen.
In de diepvries liggen nog zelf verzamelde paddenstoelen. Daar wordt een heerlijke quiche van gemaakt. Na de avondmaaltijd is Teake niet te beroerd om de vaatwasser in te ruimen.
Als hij naar bed is, wordt het natuurlijk tijd voor Carcassonne met de nodige uitbreidingen.
Jelmer wint met Lilian als tweede.
zondag, 27 februari 2011
Jelmers werkzaamheden gebieden dat hij deze zondag in Jyväskyla moet werken. Dus besluiten we er met de rest op sneeuwschoenen te gaan wandelen. Teake in de rugdrager.
We lopen een groot meer (Palokkajärvi) over en gaan dan verder over loipes. Het is er gelukkig niet erg druk en onze sneeuwschoenen maken niets kapot.
Teake moet natuurlijk nog wel gevoed worden. Daarvoor gaan we iets van de loipe af.
Omdat Teake al aardig zwaar is en de route ook flinke hellingen zitten neem ik hem voor het
volgende stuk over.
Door de deuropening van de hut zien we mensen een hut niet ver van ons binnenstappen. Joanneke gaat op onderzoek uit en meldt dat we daar warm kunnen zitten. Het is een hut van de triatlonvereniging, die in het weekend open is en waar je eten en drinken kunt bij een open haard. En
een beetje opwarmen kunnen we allemaal wel gebruiken. Voor het volgende deel van de tocht gaan we van de loipe af. Eerst volgen we nog een sneeuwschoenspoor, maar na een tijdje is dat alleen nog een elandspoor compleet met uitwerpselen. Al klimmend komen we op een punt met uitzicht en zowaar komt de zon er ook door.
Lillan neemt nu het dragen van Teake over.
Van een spoor is geen sprake als we afdalen.
Lilian komt nog ten val, maar Teake blijft gelukkig binnenboord.
Als we een meertje (Ylalampi) gepasseerd zijn komen we weer op een loipe. Nu moeten we nog een aantal kilometers doorstappen. De vermoeidheid begint toe te slaan maar om 6 uur komen we weer in huis aan. Teake is blij dat hij weer vrij kan bewegen.
Na het eten wordt weer Carcassonne gespeeld, maar dit keer wint Jelmer niet. Dat levert nog lange discussies in het echtelijk bed op.
maandag 28 februari 2011
Vanochtend gaan we met z'n allen de deur uit. Jelmer en Joanneke op de fiets naar hun werk (drie kwartier) en wij met Teake op de slee te voet.. We brengen Teake naar de crèche.
Twee witte hekjes door en weer sluiten. Direct na de ingang je schoenen uit en Teakes kleren en spullen op zijn klerenhanger en in zijn kast doen. Het leuke is dat de crèche aan het bejaardentehuis is gebouwd en de kinderen met de bejaarden samen eten. Teake ontbijt hier om 8 uur met pap. Ik wil het vandaag wat rustig aandoen, maar Lilian bruist nog van energie. Ze heeft gehoord dat het huis voor de lente tot 2 m sneeuwvrij moet zijn i.v.m. mogelijke schade door smeltwater. Dus stort ze zich op de sneeuwberg achter het huis.
Na de lunch maken we nog een wandeling. Helaas is het eerste bospad dat we willen nemen volgestort met meters hoge bulten sneeuw en daarna raken we verstrikt in een industrieterrein, maar uiteindelijk hebben we nog een mooie route met stralend weer.
Deze avond wordt saunaavond. Ik ga eerst met Teake onder de douche wat hij heerlijk vindt. Daarna
gaan Teake en ik het eerste de Sauna in en dat lijkt hem ook best te bevallen. Na enige tijd zijn we met z'n vijven. Jelmer vindt dat het water dat op "oven" gegooid wordt voorzien moet worden van een teergeur. Ik ruik liever wat anders. Jelmer loopt tussendoor in de sneeuw van de voortuin en verwondt zich tot bloedens toe aan de scherpe ijslaag die er op ligt. Maar goed de sauna is heerlijk. Alleen heeft Teake wat moeite om in slaap te komen.
dinsdag 1 maart 2011
Llian wil vandaag weer een stevige tocht lopen. Ik heb er één uitgezet op de kaart door onbebouwd terrein en grotendeels zo nder pad. Eerst moeten we Palokka uit. Als we volgens de kaart de natuur in moeten gaan gaat de uitgezette route dwars door een nieuwe supermarkt. Als daar omheen zijn gegaan komen we echt buiten en lopen we langs het Alvajärvi.
Elzenkatjes wachten op het voorjaar.
Na een tijdje verlaten we het meer en gaan de autosnelweg onderdoor. We belanden in een concentratie winkels, bekend bij Joanneke omdat daar de kringloopwinkel van het Rode Kruis zit. Spoedig hebben we dit complex verlaten en duiken we het bos in waar we een spoor zien.
Het spoor houdt op een gegeven moment op, maar later vinden we er weer één die heel erg vaag en ondergesneeuwd is. Dit volgen we geruime tijd tot we op een opslagterrein stuiten. We besluiten eerst maar te lunchen. Dat valt niet mee, want overal zak je diep in de poedersneeuw weg. Hoewel we vlak bij een weg zitten die we willen oversteken, hebben we veel moeite die te bereiken. De bomen staan dicht op elkaar en bij aanraking valt er een pak sneeuw over je heen.
Nadat we de weg zijn overgestoken gaan we spoorloos door het bos verder. Als we bij een open terrein komen, stuiten we op een goed spoor. We kunnen dit geruime tijd volgen en gaat zelfs over een topje met uitzicht.
Helaas buigt het pad daarna in een verkeerde richting dus struinen we verder naar een weggetje dat op de kaart staat. Vanaf dat weggetje gaat weer een goed spoor in een perfecte richting een dal in. Beneden in het dal worden we wel gehinderd door vele takken van jonge wilgen.
Tenslotte komen we weer in de bewoonde wereld en kunnen we op onze bergschoenen de laatste kilometers lopen. Voor de tweede maal deze dag blijkt onze route versperd door een bouwwerk; nu een supermarkt in aanbouw. Omdat Jelmer al een paar dagen geleden 's avonds voorstelde toastjes
te gaan eten en het er nog niet van gekomen is, dringen we deze avond aan.
Zowaar komt Jelmer met een big plate met toastjes belegd met diverse kaassoorten.
woensdag 2 maart 2011
Vandaag hebben we de hele dag oppas. Het is schitterend weer, maar we denken dat we Teake er geen genoegen mee doen hem voor een lange wandeling mee te nemen. Het is nog behoorlijk koud buiten. Hij is heel tevreden en vindt het leuk een beetje te stoeien en kan ook rustig met iets spelen.
Eten en drinken zijn ook belangrijke zaken voor dit knulletje. Een grote banaan vliegt erin. Als ik hem om half twaalf zijn flesje geef, valt hij als het bijna leeg is in slaap. Pas om half drie wordt hij wakker. De temperatuur buiten is dan al opgelopen tot boven de vier graden. Snel naar buiten dus. Maar eerst moet er nog gegeten worden. Dan hem goed aankleden en de slee op.
In het speeltuintje laten we hem van de glijbanen afgaan. Hij heeft zelf al door hoe dat moet. Maar
schommelen is helemaal het einde.
Als de zon zo laag staat dat het koud begint te worden, gaat Lilian boodschappen doen en ik ga nog
een rondje sleeën met Teake.Jelmer en Joanneke hebben tussen de middag geschaatst, waarbij Jelmer zowaar door het ijs is gezakt. 's Avonds is er niet genoeg tijd voor Carcassonne dus wordt het Rummikub.
donderdag 3 maart 2011
Jelmer doet vandaag veldwerk. Voor ons een uitgelezen kans om ons ergens te laten afzetten en dan terug te lopen. Het wordt Vaajakoski, waar we toevallig bij het zwembad van Teake beginnen. De wind is stormachtig bij een temperatuur van minus 2, maar het is wel zonnig. Via een loipe gaan we naar het noorden. Na een poosje switchen we naar een nauwelijks bereden autoweg tot dat Lilian dat
gaat vervelen en er bij het eerste beste spoor vanaf wil. We gaan wel eerst een bakje troost tot ons nemen, want zo'n zijkant van de weg is een ideale zetel.
Het spoor dat we daarna volgen,
houdt zeer snel op maar met de gps weten we goed koers te houden. We komen uit op een loipe die we al snel verlaten. We genieten van de zon en het landschap.
Plotseling staan we midden op een spoorlijn zonder dat we daar erg in hadden. Aan de glimmende rails te zien wordt hij nog frequent gebruikt. Bij een uitloper van het Ankeriasjärvi komen door en
idyllische nederzetting.
Als we een volgende nederzetting in het oog krijgen doen we een geslaagde poging deze te ontwijken, maar moeten daarvoor wel een steil talud langs een bevroren water op en af. We komen even op een autoweggetje en benutten meteen de zijkant voor een lunch. De sneeuwlaag is een handige bekerhouder.
Via een loipe komen door een tunneltje aan de andere kant van een autoweg en even verder op bekend terrein. We zijn vlak bij de hut waar we met Joanneke waren, en de verleiding is te groot die niet aan te doen. En zo zitten we even later warm aan de koffie met zoet broodje en oliebol.
Daarna willen we langs een nieuwe route verder. Dat betekent spoorloos verder, of eigenlijk toch
niet. Een elandspoor gaat precies de goede richting.
De hoefafdrukken bevinden zich aan het einde van een gemiddeld 80 cm diep gat. Ook vinden we regelmatig uitwerpselen, die we wel een beetje op nootjes vinden lijken.
Later moeten we flink omhoog
en het terrein wordt steeds overzichtelijker. Zelfs Lilian begint het wat te veel te worden. Diverse malen zakken we met de sneeuwschoen helemaal de diepte in of komt hij muurvast te zitten. We
zijn dan ook blij als op de loipe komen. Dan is het nog een kleine 4 kilometer. De vorstscheuren in het wegdek verraden dat we niet ver van de woning zijn.
Doodmoe en drijfnat van het zweet verlangen we na 20,5 km maar naar één ding: de douche. Als we de badkamer ingaan zien we de tenen van Jelmer over het bad krullen en hij is nog niet van plan zijn
positie op te geven. Als Jelmer Teake van de crèche gaat halen kunnen we ons alsnog schoonspoelen en ons daarna van schone kleren voorzien. Nadat Jelmer terugkomt moet er nog beslist worden waar we vanavond uit eten gaan. Wordt het de vertrouwde pizzeria Maria of het sjieke Kattenkabinet. Jelmer waarschuwt dat het laatste wel 5 maal zo duur is. Maar we kiezen toch voor stijl. Met z'n vieren rijden we naar Jyvkäskylä nadat Joanneke geïnformeerd is. Het restaurant ziet er van buiten niet uitnodigend uit. Geblindeerde ramen en een stalen toegangsdeur, die je het idee geven een louche nachtclub te betreden. Maar binnen zit het er leuk en intiem uit, met inderdaad een kattenkabinet. Het eten valt goed in de smaak en Teake gedraagt zich voorbeeldig. Lilian en ik zijn lyrisch over ons duindoorndessert. Hoewel Jelmer onvoldoende betaald had voor zijn parkeerplaats, brengt hij het er toch zonder bekeuring vanaf. Op de terugweg brengen nog een bezoek aan de Lidl, de enige plek in Finland waar ze pindakaas verkopen. Als we thuis aankomen, komt Joanneke ook net met de fiets aan. Teake is in de auto in slaap gevallen.
vrijdag 4 maart 2011
Na de zware dag van gisteren wil ik het vandaag wat rustiger aandoen. Nadat Jelmer en Joanneke vertrokken zijn, springt Huppie zowaar op mijn schoot
en begint me kopjes te geven en zij blijft geruime tijd.
De hele week heb ik haar bij nog niemand op schoot gezien.
Na de middag lopen we het natuurpad, een rondje van 5 km vlak bij huis.
Voor de helft is er een spoor.
Hoogtepunt van de wandeling is een rotsblok, vanwaar je uitzicht hebt.
Met een laddertje kom je erop, maar dat gaat erg lastig met sneeuwschoenen.
Dan gaat het verder omhoog naar de top op ruim 200 m! Daar is alleen bos en gaat het steil naar beneden via trappen. Maar die die zijn veranderd in een ijsbaan. Ook opzij ervan is het nog knap lastig om naar beneden te komen. Toch komen we weer veilig thuis.
Daar bewonderen de katten het door Lilian vrijgemaakte terras.
Het zitje wacht er weer op de lente.
Vandaag bereikt de temperatuur de 5 graden en op de weg begint de sneeuw goed papperig te
worden. Jelmer en Joanneke hebben een zware fietstocht naar huis,
Bovendien gaat het ook nog regenen.
zaterdag 5 maart 2011
Vanmorgen heeft Teake zwemles en moeten de ouders op tijd weg. Ik zou ook meekunnen maar ik heb geen zwembroek dus dat schiet niet op. Joanneke moet Jelmer continu aansporen om die dingen te doen die nodig zijn, b.v. ruitensproeiervloeistof in de auto doen. Wij vermaken ons met boeken. Bij terugkomst van het gezinnetje drinken we koffie en lunchen we.
Lilian en Jelmer gaan naar de kringloopwinkel. Joanneke en ik wachten tot Teake weer wakker wordt en gegeten heeft en daarna gaan we met de fietskar naar de Prismasupermarkt.
Omdat het gisteren zo gedooid heeft en nu weer vriest, valt het niet mee om op de
been te blijven. Gelukkig heb ik nog enig houvast aan de fietskar, behalve op
hellingen.
In de supermarkt koop ik dan ook spikes voor onder mijn schoenen.
Nadat we nog lang naar zuurkool gezocht hebben en geconstateerd hebben dat cafeïnevrije koffie blijkbaar niet in Finland bestaat, laden we de bagageruimte van de fietskar vol. Het lopen met spikes gaat nu stukken beter. Ook Jelmer en Llian hebben het nodige gekocht. Lilian komt terug met zeven en houders voor lampenkapjes. Jelmer heeft een blauw porselein gemberpotje gekocht.
Voor Teake leggen we een eerder gekochte kringlooptreinbaan uit.
De lol voor Teak is de baan zo snel mogelijk te slopen en alles omver te gooien.
We eten een verrukkelijke paddenstoelenrisotto van zelfgezochte paddenstoelen met een lekker wijntje. De avond wordt weer gevuld met Carcassonne met weer een nieuwe uitbreiding (het varken).
zondag 6 maart 2011
Traditioneel wordt de zondag begonnen met vers gebakken broodjes. We willen vandaag de fietskar proberen om te bouwen tot trekkar en de wielen verwisselbaar maken met sleden. Het is een heel gepuzzel, maar uiteindelijk lukt het. Maar dan is Teake zo moe dat we hem eerst maar laten slapen. Wij doen ondertussen nog een spelletje Carcassonne met weer een uitbreiding. Als we tenslotte
geluncht hebben kunnen we er eindelijk op uit. Het weer is zeer zonnig, maar de temperatuur onder nul met een flinke bries. We gaan op weg naar het meer.
Op het meer worden de wielen verwisseld voor sleden en dat blijkt nu zeer eenvoudig te gaan.
Aan de overkant van het meer begint Teake te protesteren en wordt hij aan de borst gelegd.
Dat betekent voor de anderen dus geduldig wachten.
Na de voeding is hij weer vrolijk, vooral als hij ook nog brood en banaan krijgt.
Via een niet bedoelde route gaan we naar het volgende meer. Als we een helling af moeten wordt Jelmer wat te overmoedig en komt ten val, terwijl de dames en Teake geamuseerd toekijken.
Bij het volgende meer geeft Teake weer blijk van ongenoegen en besluiten maar om te keren, maar nu via de goede route. Op een beschutte plek krijgt hij nogmaals voeding en daarna gaan we spoorslags het grote meer over huiswaarts.
Teake is al spoedig in slaap. Jelmer en Lilian gaan nog naar de Prisma-supermarkt en Joanneke begint aan de bereiding van een zuurkoolovenschotel. Teake slaapt ondertussen gewoon door op het bed van zijn ouders. De zuurkoolschotel smaakt uitstekend. Jelmer begint aan de bereiding van een fruitdessert, de bekermixer raakt oververhit en schakelt zich zelf uit dus dat wordt nog even wachten. Als na enige tijd de mixer het nog niet doet wordt de staafmixer in geschakeld en kunnen we alsnog genieten van de vruchtenmix. We besluiten de dag met een heerlijke saunasessie, waarbij er tussendoor op het bankje voor het huis in de sneeuw wordt gezeten.
maandag 7 maart 2010
Aan alle lekkers komt een eind. We zullen het eerst van Teake afscheid moeten nemen dus halen
we hem uit bed en ga ik nog even met hem op bed dollen. Na het ontbijt brengen Jelmer en Joanneke Teake naar de crèche waarbij Jelmer na een paar passen flink onderuit gaat op de spekgladde weg voor het huis. Wij pakken onze laatste spulletjes in en nemen al vast afscheid van Huppie en Purpur. Na een bakkie koffie brengen Jelmer en Joanneke ons naar het station, waar ze nog even moeten wachten op ons vertrek, want de trein is vertraagd. We kunnen terugzien op een heel geslaagde en
gezellige vakantie en we zullen het vijftal missen. De overstap in Tampere gaat niet helemaal soepel alle treinen zijn vertraagd en vertrekken van andere perrons. Het laatste stukje met de bus gaat goed, maar hij is wel heel erg vol. Op het vliegveld zijn er bij Terninal 1 nauwelijks mensen, zodat we er snel door zijn en het vliegtuig vertrekt precies op tijd. Het toestel (een Avroliner die maar 80 mensen kan vervoeren) heeft 4 motoren, een grote vleugel en een enorme staart. De start gaat heel soepeltjes en spoedig zien we besneeuwd Finland onder ons wegglijden.
naar Kopenhagen, waar we een tussenlanding maken. Hier hebben hebben we anderhalf uur de
tijd, maar ons vliegtuig blijkt een kwartier korter dan gepland gevlogen te hebben, dus we hebben genoeg tijd.
De wandeling naar onze nieuwe vertrekgate blijkt erg lang. uiteindelijk komen we uit op een futuristische pier, waar onze gate aan is gelegen.
Er zij echter technische problemen met ons toestel (een MD82), zodat ons geduld flink op de proef wordt gesteld. We komen in ieder geval weg en het uitzicht is door het superheldere weer ook in het donker fantastisch. De gps geeft steeds precies aan wat je ziet en in Nederland vliegen we over De Bult, het Ketelmeer en Lelystad. Op Schiphol komt onze bagage zeer vlot en thuisgekomen gaan we snel naar bed, want morgen is het voor beiden 6 uur op, want er moet weer gewerkt worden.
