We zijn vroeg uit de veren om in Arnhem de eerste ICE naar Keulen te pakken. Met ruim een kwartier vertraging komt hij binnenrijden en in Keulen is de vertraging tot 50 minuten opgelopen. Een aansluitende trein zien we net voor ons neus wegrijden. De volgende trein heeft ook problemen, zodat we met vijf kwartier vertraging in Koblenz aankomen. Waarschijnlijk is dit oponthoud in ons voordeel geweest, want er is net een wolkbreuk geweest en alle straten staan nog vol met plassen.
Wij beginnen aan een Zuweg naar de Rheinburgenweg. We zijn al snel in de beukenbossen waar het klimmen begint. Gelukkig schijnt de zon regelmatig en kunnen we genieten van de (niet al te uitbundige) herfstkleuren.
Het zijn de laatste drie etappen die we nu willen volbrengen om de Rheinburgenweg te completeren.
Het zijn ook drie dagen die anders zijn dan de rest, want wij vertrekken vanaf de Rijn en zien die aan het eind van de derde dag weer terug. Na enige tijd hebben we de stijging er op zitten.
Dan krijgen we zicht op de Moezel.
Wij moeten naar de overkant en dat moet gebeuren via een spoorbrug, maar dat is nog een stukje lopen.
Bij de brug aangekomen, blijkt de route verlegd omdat de spoorbrug opgeknapt wordt. Via een omweg en stijgers komen we op een noodbrug.
Aan de overkant komen we in de plaats Güls, waar een fraai romaans kerkje staat uit de 12e en 13e eeuw. Deze Sint Servatiuskerk is helaas hermetisch afgesloten.
In de eerste helft van de 19e eeuw werd de kerk te klein en werd een nieuwe in neo-romaanse en vroeg neogotische stijl gebouwd. Het heeft aardige gewelven.
De oude kerk liet men aan zijn lot over, hoogstens goed als opslagplaats. Gelukkig is hij nu schitterend gerestaureerd al hebben we dat niet met eigen ogen gezien.
Omdat in onze overnachtingsplaats geen winkel is doen we hier boodschappen.
Vervolgens lopen door de wijngaarden naar Winningen.
Als we bij ons appartement aankomen blijkt dat de beheerder nog onderweg is. Hij woont in Koblenz. Ons tijdelijke onderkomen is ruim, schoon en voorzien van alles wat nodig is. Het is echter een kale ruimte zonder enige uitstraling. Het enige venster kijkt uit op een geparkeerde auto pal voor het raam. Maar goed, als het licht is, zijn we toch weg. We douchen waarna Lilian een maaltijd klaarmaakt.
zaterdag 28 oktober 2017 Traumpfad Burg Eltz 20 km 555 m stijgen en dalen
Bijna 6 jaar geleden liepen we in december een stuk van de Moselhöhenweg. We kwamen toen langs Burg Eltz, maar deze is in de winter gesloten. Nu is hij nog t/m 5 november open en omdat Winningen aan de Moezel ligt, kunnen we met de trein dichtbij komen. Op het station kopen we kaartjes naar Moselkern. Als we het perron op willen gaan blijkt de deur afgesloten. Een tekst vermeldt dat pas bij binnenkomst van de trein de deur geopend wordt.
En inderdaad komt een beambte hem precies op tijd openen. De treinreis gaat langs voor ons bekend terrein. Als we in Moselkern uitstappen valt een fraaie wastafel in de wachtkamer op.
Wij willen vandaag het Traumpfad Burg Eltz lopen, maar dat ligt nog een aantal kilometer van het station af. Dus maken we zelf een aantrekkelijke heen- en terugweg. We beginnen met een flinke stijging over een aantrekkelijk klein paadje tot we hoog boven de Elz uitkomen.
Daarna mogen we alle moeizaam verkregen hoogtemeters weer afdalen naar de Elz. Daar begint het Traumpfad. We lopen fraai langs het riviertje.
Dan komt de burcht in zicht.
De burcht ligt in de meander van de Elz. Over het stukje waar geen rivier stroomt is een hoge brug gebouwd.
We klimmen omhoog en gaan over de brug naar de burcht,
Het is om meerdere redenen een bijzondere burcht. Hij is al meer dan 850 jaar in dezelfde familie (30 generaties) en het complex herbergt een keur aan kunstschatten.
Al vroeg in zijn bestaan kregen drie broers onenigheid over de erfenis en werd deze verdeeld, maar ze bleven allemaal op de burcht wonen, maar wel met voor iedere tak een apart gedeelte. Zo ontstonden rond de binnenplaats acht woontorens. Het wooncomfort was voor die tijd zeer hoog. Er waren 40 schouwen en de afvoeren van de 20 toiletten werden bij iedere regenbui schoongespoeld.
De ridderzaal werd wel gemeenschappelijk gebruikt. Van 1331 - 1336 werd de burcht belegerd door de bisschop van Trier. Hij bouwde aan de overzijde van de Elz de burcht Trutzeltz. De ruïne ervan is nog te zien.
Uiteindelijk gaf Burg Eltz zich toch over en moest zijn verdedigingswerken afbreken, zodat er alleen een versterkt wooncomplex overbleef. Daarna is er nooit meer strijd gevoerd en is alles behouden gebleven.
Wij gaan de burcht bezoeken. Het aantal toeristen is enorm. Steeds komt er vanaf een parkeergarage een pendelbus een nieuwe lading mensen brengen. De meesten gaan niet naar binnen. Elke tien minuten begint er een rondleiding voor zo'n 25 mensen. Wij vonden de rondleiding zeer de moeite waard. Fotograferen was echter verboden, maar op http://burg-eltz.de/nl/ staan prachtige foto's en veel informatie. Buiten zijn nog de ruïnes van een deel van de eerste burcht te zien.
Een ander deel is in de huidige burcht opgenomen. De burcht kent ook de nodige versieringen aan de buitenkant
en vele windvanen.
Wij vervolgen het Traumpfad na eerst onze lunch genuttigd te hebben met uitzicht op de burcht.
We lopen nog een heel stuk langs de Elz in de bossen.
Dan naderen we Wierschem.
Hierna lopen we een tijd door de velden.
In de verte zien we de 12e eeuwse kerk van Münstermaifeld liggen, helaas staat er een hoogspanningsmast in onze kijkrichting.
In de kerk bevinden zich diverse graven van het geslacht Eltz.
Na enige tijd komen we weer in de bossen en komen hoog boven de Elz uit.
Er volgt een erg steile afdaling, waarna het Traumpfad voltooid is. Via een andere route weten we nog aantrekkelijk bij het station te komen. Deze avond gaan we uit eten. We hebben de keus uit 22 restaurants. Onze keus is geslaagd: we krijgen een heerlijke vegetarische maaltijd.
zondag 29 oktober 2017 Winningen - Bassenheim 18 km 590 m stijgen 465 m dalen
Vandaag vervolgen we de Rheinburgenweg. We stijgen meteen flink door de wijngaarden met uitzicht op Winningen.
Na enige tijd passeren we de Autobahnbrug van de A61 over de Moezel.
Dit stukje loopt gelijk met de Moselhoehenweg die we zes jaar geleden liepen. Als we op een steil paadje aan het dalen zijn, stormt er plotseling een crossmotor op Lilian af. Dat soort figuren mogen ze van mij een tijdje opsluiten.
Weer wat later hebben we nogmaals een mooi gezicht op de brug over de Moezel.
We dalen af via het Langental en keren de Moezel de rug toe door langs de Belltalbach omhoog te klimmen. Felle buien en opklaringen wisselen elkaar af, evenals bossen en velden.
Als we de A48 passeren levert dat een aardig plaatje op.
Als we Bassenheim naderen lopen we onder een spoorwegviaduct van de verlaten spoorweg Koblenz - Mayen. In 1983 reed hier de laatste passagierstrein.
We maken nog een grote boog om Bassenheim. Gisteren hebben we grote groepen kraanvogels zien en horen overtrekken, steeds heel hoog. Vandaag ook weer. Nu lukt het ze, als is het klein, ze op de plaat te krijgen.
We lopen langs de van oorsprong 13e eeuwse Burg Bassenheim. Hier vond in 1948 een ontmoeting tussen Konrad Adenhauer en Robert Schuman plaats, die het begin was van een verzoening tussen Duitsland en Frankrijk.
We lopen ook nog even de neoromaanse kerk in.
Daar hangt de beroemde vroeggotische Bassenheimer Reiter uit 1240.
Het stelt Sint Maarten voor en was gemaakt voor het koorhek van de dom van Mainz. Toen in 1683 daar een verbouwing plaats vond in barokstijl verwijderde men het koorhek en belandde het reliëf in de buitenmuur van de kerk van Bassenheim. Toen deze kerk te klein werd, brak men deze af en werd in 1900 vervangen door de huidige. Toen werd het reliëf aan de binnenzijde van de kerk geplaatst.
We lopen verder naar het hotel waar we zullen overnachten. Voor het hotel staat nog een Rheinburgenweg-wandelaar, die alle deuren en bellen van het hotel al geprobeerd heeft. Alle deuren zijn dicht en geen spoor van leven. Bij de voordeur staan wel drie telefoonnummers. Het tweede nummer neemt op en even later verschijnt er een slaperige vrouw die ons binnen laat. We krijgen een prima kamer. Omdat het restaurant van het hotel in het weekend gesloten is, blijft de enige optie een kebab-tent met hoofdzakelijk afhaalklanten. Ook dit overleven we en we hoeven niet veel uit te geven.
maandag 30 oktober 2017 Bassenheim - Andernach 20 km 210 m stijgen 350 m dalen
We krijgen een uitstekend ontbijt. Bij het afrekenen krijgen we een rekening voor drie personen, De vrouw denkt dat de andere wandelaar bij ons hoort. Wij gaan aan onze laatste etappe beginnen, die zal niet zwaar zijn omdat er maar weinig geklommen heeft te worden. Vandaag geen bossen, maar landbouwpercelen
met zo nu en dan een klein bosje.
Opmerkelijk is ook dat hier op grote schaal vlierbessen worden gekweekt.
Vlak voor Miesenheim vinden we een plekje uit de zeer koude wind en in de zon, waar we koffie drinken. Onze medewandelaar uit het hotel komt na een tijdje langs en roept uitdagend : "schon müde?". Daarna lopen we langs de Mühlgraben, een molenbeek naast de rivier de Nette. Daar ligt Gut Nettehammer.
Op die plek werd in 1138 een watermolen voor het malen van graan gebouwd. In 1727 werd de molen omgebouwd tot een die ijzer kon bewerken en breidde in de loop der tijden steeds meer uit en had dan 120 werknemers. De eigenaren lieten hun niet onaanzienlijke huis in 1905 verbouwen door Henry van der Velde. Ook kwam er een mooie parkaanleg. In de tweede wereld oorlog werd het huis door de geallieerden gebombardeerd en nu is het nog steeds een ruïne. De rest van de gebouwen en het park zijn nu te huur als feestlocatie voor € 3100,-- per dag.
Weer wat verder steken we de Nette over
en belanden snel in de buitenwijken van Andernach. Een toren trekt onze aandacht.
Het blijkt oorspronkelijk een verdedigingstoren in de muur rond een Augustiner klooster te zijn geweest. Het klooster kreeg in 1128 pauselijke goedkeuring. Toen de Fransen in 1794 binnenvielen, werd het klooster in brand gestoken. In 1807 werd de kerk gesloopt en in 1816 maakte men van de verdedigingstoren een windmolen. In 1912 werd het een watertoren. Een stuk verder komen we bij de oude binnenstad van Andernach, die nog grotendeels ommuurd is.
De 15e eeuwse Runde Turm valt het meest op. Hij is 56 m hoog, De Franse troepen lukte het niet hem op te blazen.
De Mariendom uit 1220 is een mooi voorbeeld van een romaanse galerijbasiliek. Een van de torens stamt nog van de vorige kerk (rechts achter op de foto).
Maar ook het interieur is fraai.
Het hoogaltaar bevat zes reliëfs in albast uit het leven van Maria. Op de foto Maria visitatie.
In het koor is ook een glas-in-loodraam met Maria.
In het koor hangt een enorme moderne kroonluchter uit 1994. De kunstenaar heeft hier Openbaringen 21 willen uitbeelden.
Een ander glas-in-loodraam stelt de heilige Sebastiaan voor die in opdracht van de keizer wordt doodgeknuppeld omdat hij christen was. Daarna zou hij in het hoofdriool van Rome gegooid worden.
Een epitaaf is van ridder Daniel Schilling von Lahnstein, die in 1541 overleed.
Als laatste een laatgotisch zandstenen grafleggingsgroep uit 1525.
Hierna bezoeken we de voormalige minderbroederkerk Sank Nikolaus. In de 14 eeuw werd deze bij het klooster gebouwd. Tijdens de Franse tijd werd het klooster afgebroken en de kerk gebruik als kazerne en magazijn. Na de Franse tijd maakte Pruisen er een paardenstal van. In 1854 werd hij geschonken aan de evangelische gemeente.
De sluitstenen van de gewelven dragen wapenschilden.
In 1994 werd besloten het orgel uit 1914 compleet te renoveren en uit te breiden.
Ook liggen hier oude grafstenen zoals van een Zolschreiber die in 1637 overleed.
In een voormalig 16e eeuws laat-renaissance stadspaleis is nu het Stadtmuseum gevestigd.
Binnen de stadsmuren bevindt zich nog de ruïne van een 12e eeuwse stadsburcht. In 1689 werd deze door de Fransen verwoest.
Als laatste bezoeken we de voormalige kloosterkerk van de Annuntiatenorde, die in laat-barokstijl is gebouwd.
Werkelijk elk stukje muur en plafond is beschilderd.
Er is nog veel meer te zien in Andernach, maar wij hebben het behoorlijk koud en lopen terug naar het station, waar we enigszins beschut kunnen zitten. Onze geboekte trein rijdt vanwege werkzaamheden op het linksrheinische traject niet. Ik sluit nu aan bij een lange rij voor de enige stationsmedewerkster. Van haar krijgen we een nieuw biljet, waarbij we zelfs nog iets eerder thuis zullen zijn, We moeten terugreizen naar Koblenz. Daar kunnen we overstappen op een intercity naar Duisburg en vervolgens boemelen naar Arnhem. Het was een fris maar wel interessant lang weekend, waarbij we nu de gehele Rheinburgenweg hebben voltooit.
