Nog niet zo lang geleden heb ik besloten dit jaar toch nog op vakantie te gaan. Het werd een SNP-wandelvakantie naar Italië. Zo zit ik deze zondagmorgen bij de incheck op Schiphol, terwijl ik ondertussen met steeds meer medewandelaars en de reisleidster kennismaak. In het vliegtuig zitten we verdeeld over de ruimte. We verlaten het grauwe Nederland en ik zie de Bosbaan
de Amstel met Amstelpark
en de Arena onder me door glijden.
Via Duitsland, Oostenrijk en Slovenië vliegen we verder Langs de Kroatische kust passeren we talloze eilanden.
Later vliegen we de Adriatische Zee over om in Italië de Apennijnen te kruisen.
Tenslotte komen we boven de Tyrreense Zee uit en zetten we de landing naar Napels in.
Op het vliegveld staat een busje voor ons klaar en worden over voornamelijk smalle en zeer bochtige wegen naar Amalfi gereden. We hebben daar een hotel in het oude centrum. De kamer die ik deel met de enige andere mannelijke deelnemer, kijkt uit op de kathedraal van Amalfi.
We gaan uit eten elders in het plaatsje, waarna we ons verheugen op de dag van morgen.
maandag 21 oktober 2019
De dag ziet er veelbelovend uit. De domtoren staat ook te stralen.
Na het ontbijt met een reuze croissant gaan we in de benen. We zijn met totaal tien vrouw/man en gewaarschuwd, er zal deze dagen veel gelopen worden langs trappen en zo gaan we in de plaats omhoog. Ik word geattendeerd op een ongerechtigheid op ons pad.
We kijken nu regelmatig van boven op de plaats..
De galerij aan de zeekant bevat een reeks familiegraven van de gegoede burgers.
Aan de rechterkant bevinden zich de nissen met graven,
De minder welvarende lieden kunnen een plaatsje in een achteraf-galerijtje krijgen.
Hoog boven de begraafplaats ligt de Torre delle Ziro, een verdedigingswerk uit vervlogen eeuwen.
Onder ons zien we het strand vlak bij ons hotel liggen.
We lopen verder naar en door Atrani.
Onze reisleidster Janne maakt een groepsfoto.
Vervolgens gaat het verder richting Ravello.. Onderweg zien we Cyclamen hederifolium,, een plant die het ook in mijn tuin goed doet en ons de hele week zal blijven vergezellen.
Vlak bij dit punt vinden we stoelen en schaduw voor een aangename lunchpauze.
We lopen via een ander pad weer terug en gaan nu naar Pontone.
Hier zien we ook een overdekte openlucht-keuken.
Even buiten het dorp is een kunstenaar zich te buiten gegaan en heeft vele creaties in de natuur geplaatst.
Na een tijdje komen we in het Valle dei Mulini, een prachtig dal dat we nog een stukje stroomopwaarts volgen.
We keren weer om en volgen dit dal nu naar beneden. Het dal kende ooit een bloeiende papierindustrie. Nu resten talloze overwoekerde ruïnes van aquaducten,
watermolens
en fabrieken.
Diep beneden in het dal ontwaar ik een bloem die ik niet ken. Gelukkig kan ik hem met wat zoom herkenbaar op de foto krijgen. Het blijkt Amaryllis belladonna te zijn. Deze soort komt uit Zuid-Afrika, is ooit ingevoerd en op buitenplaatsen geplant en blijkt zich hier goed te kunnen handhaven.
Bij een kleine horecagelegenheid strijken we neer voor limoenlimonade. Buiten hangen Spaanse
pepers te drogen.
We zijn bijna aan het einde van het dal
en zijn dan weer spoedig in Amalfi. Hier bevinden zich ook enorme kerststallen die 's avonds fraai verlicht zijn.
We gaan nu de kathedraal bezoeken en er nog een paar treden bijdoen voor we bij de ingang zijn.
Dat in deze relatief kleine plaats zo'n imposant bouwwerk staat, vindt zijn oorsprong in het ontstaan vanaf ongeveer 800 van machtige stadssteden in Italië. Venetië, Genua, Pisa en Amalfi waren de belangrijkste handelssteden. Rond het jaar 1000 was Amalfi de rijkste van de vier. In de 9e eeuw werd een basilica gebouwd op de resten van een Romeinse tempel (op de foto tussen de toren en de hoofdfaçade). Daarna bouwde men ernaast de kathedraal, een crypte (om de stoffelijke resten van Andreus bij te zetten, die ze meegenomen hadden bij een van de kruistochten).Begin 13e eeuw werd ook nog een klooster bijgebouwd dat als belangrijkste functie het begraven van voorname inwoners had. Daarvoor brak men een gedeelte van de basilica af.
Verder valt het op dat de bouwstijl totaal anders is dan in West Europa. Door hun handel kwamen ze in contact met veel culturen. Het dichtbij gelegen Sicilië was toen nog Arabisch en werd ook veel handel gedreven met Byzantium. Al die invloeden vindt men in de bouw terug.
Ook het voorportaal van de kerk doet exotisch aan.
Na de kassa komen we binnen in de kloosterhof
waar we zicht hebben op de klokkentoren.
Ook zijn er resten van mozaieken.
Een sarcofaag uit de tweede eeuw met fraaie reliëfs is is de christelijke tijd hergebruikt.
Via een bijzondere kloostergang komen we in de basilica.
Er zijn een aantal kapellen met resten van freco's zoals die van de heilige Andreus uit de 14e eeuw.
Of die van de heiligen Damian en Cosmas beschermheiligen van de artsen uit de 13 e eeuw.
De zuilen in deze kapel kunnen resten van de Romeinse tempel geweest zijn.
een sarcofaag uit de vierde eeuw met een afbeelding van Mattheus
een madonna met kind uit 1490
De heilige Andreus uit rond 1250
Een draagkoets uit de 18e eeuw, gemaakt in Napels
We lopen onder een koepelvormig gewelf naar beneden de crypte van de heilige Andreas in, die een flink formaat heeft. Het geheel maakt een heel bonte indruk. De fresco's zijn van de Napolitaanse schildersschool.
Vandaar gaat het weer omhoog de immense kathedraal in met zijn barokke interieur.
Tenslotte ga ik met een aantal tochtgenoten nog een duik in de zee nemen. Dat valt niet mee, het strand bestaat uit scherpe stenen en zonder bril is mijn zicht uiterst beperkt. Maar goed, na vele jaren heb ik weer even gezwommen. Een duik in zee zal nog langer geleden zijn.
Na deze wel heel intensieve dag trek ik me voor het eten even terug op mijn kamer en kijk uit op het gebeuren beneden mij op de piazza del duomo.
Na het eten in de stad ga ik nog even naar de kathedraal om die bij kunstlicht te bekijken. Het voorportaal ziet er nu echt als een Arabisch paleis uit.
Boven de bronzen kerkdeur
troont de heilige Andreas met het bekende Andreaskruis.
Via de Andreasfontein uit 1760
keer ik weer terug naar mijn kamer, boordevol met indrukken van de afgelopen dag. Nog een klein nawoord. Vergeleken met Venetië is Amalfi nu een onbeduidende plaats. Behalve de oorlogen die Amalfi gevoerd heeft, is een belangrijke oorzaak van de teloorgang de aardbeving van 1343 en de daardoor ontstane tsunami die enorme verwoestingen aanrichtte.
dinsdag 22 oktober 2019
Na het ontbijt nemen we afscheid van ons hotel en begeven ons per bus naar Ravello om daar Villa Rufolo te bezoeken, Deze immense villa uit de glorietijd van Amalfi was in de loop der eeuwen danig in verval geraakt. In 1851 kocht de Schotse edelman en fabrikant Francis Nevile Reid het complex om het tot een bewoonbaar lustoord te maken en de overgebleven architectuur zo veel mogelijk te restaureren. Verder werden er prachtige tuinen aangelegd, die ook nog een schitterend uitzicht hebben. Vele beroemdheden hebben hier gelogeerd, o.a. Richard Wagner. Via een toren komen het complex binnen. In vier hoeken staan beelden, die de vier seizoenen uitbeelden,
Er boven bevindt zich een qua decoratie niet meer geheel gave koepel. Wel is te zien dat deze vroeger veelkleurig is geweest.
Architectonisch hoogtepunt is de z.g. Moorse binnenplaats, waaromheen zich veel vertrekken bevinden.
We zien resten van oude ovens
en fraaie gewelven van een vroegere eetzaal.
Een 30 m hoge toren moest de macht van de familie Rufolo uitstralen.
Binnen is nu een soort museum ingericht en boven op de toren heb je een prachtig uitzicht.
Ook zien we hier een ruïnehagedis rondlopen.
Pal naast de ingang van de villa staat de 11e eeuwse kathedraal van Ravello met prachtige klokkentoren.
In de loop der tijd werd het romaanse interieur geheel verbouwd in barokstijl. Nog niet zo lang geleden heeft men de kerk terug gerestaureerd. Wel bleven de kapellen en het koor in barokstijl.
Blikvangers zijn de spreekgestoelten links en rechts van het gangpad. Degene aan de linkerkant uit 1130 werd gebruikt voor Schriftlezingen. De trapopgang is aan beide zijden versierd met een mozaïek dat ongetwijfeld Jonas in de walvis voorstelt, hoewel er van de anatomie van het dier niet veel klopt.
Aan de andere zijde staat de enorme preekstoel uit 1272. Zes zuilen worden door leeuwen gedragen.
De trapopgang is afgesloten met een deur.
Alle zijden bevatten prachtige mozaieken.
De kerk heeft ook een bronzen toegangsdeur uit de 12e eeuw met 27 taferelen.
Wij verplaatsen ons per bus naar het volgende plaatsje Scala. Terwijl anderen inkopen doen, duik ik nog even de kathedraal in.
Meteen vallen de enorme plafondschilderingen op.
Nu beginnen we aan onze wandeling voor vandaag. Beneden ons zien we nog Ravello liggen,
en nog verder weg Amalfi.
We volgen nu een prachtig pad boven het Valle delle Ferriere en gaan spoedig door een tunneltje.
Dan langs steile rotswanden
en omronden een soort cirque.
Na enige tijd lopen komen we bij het dal waar we gisteren ook waren, alleen verder stroomopwaarts.
Voor sommigen is het oversteken hiervan geen gesneden koek.
Het is een prachtig dal,
maar wij klimmen naar de hoogvlakte van de Monte Murillo.
Na nog een fraaie terugblik
komen we op de hoogvlakte.
Na enige tijd bereiken we een mooi uitzichtpunt.
Dan gaan we een stuk afdalen. We passeren een rotswand, waar zich nog grotwoningen in bevinden.
Nadat we een beek zijn overgestoken
komen we langzaam in meer bewoond gebied. De uitzichten zijn vaak fraai,
maar we moeten nog een flink stuk lopen. Op een gegeven moment is het niet meer duidelijk waar we zijn. We gaan weer een stuk omhoog door een wijngaard en komen dan op een autoweg uit. De kleurrijke zonsondergang kondigt de spoedige duisternis aan.
Over de autoweg bereiken we Bomerano. We moeten nog een flink stuk door de plaats lopen om ons overnachtingsadres B&B Rabbit te bereiken. Het was een lange dag.
woensdag 23 oktober 2019
Vandaag hebben we een relatief rustige dag, we beginnen aan een klim naar de Monte Tre Calli. In de zon lopend is het behoorlijk warm, zodat tijdens een pauze de meesten de schaduw van een rots verkiezen.
Niet lang hierna hebben we op ruim 1100 m een mooi uitzichtpunt.
Hierna vervolgen we de kalkrug verder.
Er volgt een landschappelijk aardig stukje.
De Monte Sant'Angelo van 1444 m laten we vandaag maar rechts liggen.
Bij een markant rotsblok houden we nogmaals een pauze.
Na de pas Capo Muro dalen we langzaam af naar Bomerano, waarbij we lang uitzicht op de zee houden.
donderdag 24 oktober 2019
We verlaten Bromerano om via de populaire Sentiero degli Dei naar het zeer toeristische Positano te lopen. Natuurlijk beginnen we deze tocht als zo vaak deze week met trappen,
Het pad is geliefd vanwege zijn prachtige uitzichten en dat kunnen we beamen.
Aan de buitenkant van de kalkrotsen bevinden zich op diverse plaatsen druipsteen formaties.
De uitzichten blijven onverminderd mooi.
Een gapende kloof kunnen we met een brug overwinnen.
In het dorpje Montepertuso hebben we een prachtig zicht op Positano.
Ook staan hier Ceibabomen met schitterende grote bloemen.
Verder gaand langs ons pad vallen de bloemen van Arisarum vulgare op, de normaal paarsbruin zijn.
In Positano nestelen we ons op een overdekt terras. Een aantal van ons duikt de zee weer in en het is duidelijk dat ze hier geen fraaie blanke zandstranden hebben.
Ondertussen ga ik even de kathedraal bekijken. Op het voorplein bevinden zich aardige mozaieken.
Ook de afbeeldingen op de bronzen kerkdeur verwijzen naar de visvangst.
In de kerk bevindt zich een icoon van de zwarte madonna.
Het verhaal gaat dat die door piraten geroofd was in Byzantium. Door een storm werden de piraten gedwongen in Positano aan land te gaan. Pas nadat zij de icoon aan de inwoners hadden geschonken ging de storm liggen.
Een ander voorwerp valt ook op. Het lijkt op een doopvont, waar een rijkversierde toren op gezet is en waarin zich deurtjes bevinden. Onduidelijk is hoe je dan bij het water kan komen.
Wij gaan weer vertrekken naar het punt waar een busje voor ons moet klaar staan. Door de straatjes worstelen we ons langs de massa toeristen.
Na vele trappen zijn we boven in het plaatsje op onze bestemming. Ik neem nog een laatste foto.
Onze welbekende chauffeur brengt ons naar ons volgende overnachtingsadres in Marina del Cantone. Daar hebben een prima hotel.
vrijdag 25 oktober 2019
Vandaag zullen we met een kleine boot vanaf ons hotel naar Capri gaan, maar de zee is zo woest dat zelfs onze aanlegsteiger onbegaanbaar is.
Daarom wordt er besloten nu het programma voor morgen uit te voeren. We gaan met de bus naar Termini dat zoals de naam al aangeeft op het eind van het schiereiland ligt. Vanuit dit plaatsje op 300 m lopen we geleidelijk dalend naar de zuidwestelijke punt van het schiereiland. Capri laat zich steeds prachtig zien.
Aan het eind komen we uit bij Punta Campanella. De Romeinen bouwden hier in de 2e eeuw v Chr. een tempel ter ere van Minerva. Nu zien we nog de resten van een Saraceense verdedigingstoren uit rond 1300. Een vuurtorentje uit veel later datum staat er naast,
Een aantal van ons daalt geheel af tot zeeniveau en staart in de gindse einder.
Van hier gaan we een kalkrug op, waarbij van een pad nauwelijks gesproken kan worden.
Ook hier hebben we weer spectaculair mooie uitzichten,
Zo worstelen we ons steeds verder omhoog.
Ook Capri laat zich nu weer zien.
Bij het dennenbosje op de achtergrond zijn we bijna op het hoogste punt van de wandeling.
We komen bij een punt waar we via trappen de kerk kunnen bereiken die op de top van de Monte San Constanzo staat. De kerk werd in de 16e eeuw gesticht door inwoners van Termini en is helaas gesloten.
Nu dalen we weer af naar ons hotel. Een stuk is een prachtig pad langs steile kliffen.
Na enige tijd zien we ons hotel onder ons liggen.
zaterdag 26 oktober 2019
De zee is voldoende bedaard om ons tochtje naar Capri mogelijk te maken, dus gaan we naar de aanlegsteiger
waar ons ranke bootje spoedig aanlegt.
Daarna verwijderen we ons met hoge snelheid van ons hotel.
We passeren Punta Campanella waar we gisteren langs liepen
en hebben een mooi overzicht van de bergrug waar we overheen liepen.
We naderen de kust van Capri en zien een villa op een rots liggen die we later op de dag onder ons zien.
Een ieder geniet op zijn/haar wijze van deze boottocht.
Voor de kust liggen twee eilanden waar we langs varen.
De kleine haven (Marina piccola) komt in zicht. De grote haven voor de veerboten bevindt zich aan de andere zijde van het eiland.
Dan kunnen we met een sprongetje aan land gaan.
Als iedereen van boord is, gaat het bootje er weer snel van door.
Ook hier worden de hoogteverschillen overbrugd met trappen.
Boven gekomen op het centrale plein in Capri duik ik even de voormalige kathedraal van de heilige Stefano in, maar het barokke interieur kan mij niet erg bekoren, De binnendeuren van de hoofdingang vind ik wel bijzonder.
Vanaf het plein hebben we ook zicht op de grote haven.
Wij maken nu een wandeling naar Villa Lysis. Al vele eeuwen is Capri een geliefd woonoord voor de rijken der aarde. Dit bouwwerk hebben we te danken aan Jacques d'Adelsward Fersen, iemand die uit een adellijke familie van Zweedse afkomst. De familie bezat staalfabrieken in Frankrijk en woonde in Parijs. Nadat Jacques zich vergrepen had aan schooljongens, vluchtte hij weg uit Parijs naar een hotel op Capri. Daar kocht hij ruim 1 ha grond en liet er in 1904 een villa met uitgebreide tuinaanleg bouwen en noemde zich voortaan graaf Fersen. Hij wordt verliefd op de 14 jarige jongen Nino Cesarini en gaat er in 1905 met hem wonen. Jaques raakt al snel verslaafd aan opium. Daar komt later nog cocaïne bij. In 1923 pleegt hij zelfmoord. Nino krijgt het vruchtgebruik van de villa, maar maakt er geen gebruik van. Na enige wisselingen van eigendom raakt de villa in de 30er jaren al in verval. Eind 20e eeuw gaat de gemeente Capri de bouwval restaureren om afbraak te voorkomen. Uiteindelijk wordt hij ook door de gemeente gekocht en voor het publiek opengesteld.
We komen binnen door de hal annex trappenhuis.
Links bevindt zich een enorme woonruimte.
De keuken heeft aardig tegelwerk.
In het souterrain bevindt zich de ruimte waar Jacques zich overgaf aan de opium.
Op de bovenverdieping bevindt zich een enorm terras met zeezicht,
een grote slaapkamer
met sprookjesachtig uitzicht
en bijzondere verlichtingsarmaturen.
De badkamer mag er ook zijn.
Het huis lijkt harmonieus over te gaan in de tuin.
Helaas laat ons tijdschema het niet toe de grote, zeer interessante tuin uitgebreid te bezoeken.
Wij gaan weer verder en moeten nog een stukje klimmen naar Villa Jovis,
Langs ons pad zien we plotseling een groep Narcissus tazetta bloeien, terwijl dat toch echt in het voorjaar hoort te gebeuren,
Ook moet je op dit pad geen gekke dingen doen, want de rotsen lopen steil af richting zee.
Villa Jovis bevindt zich op een afgelegen plek op het eiland op ruim 300 m hoogte. Het enorme complex werd in het jaar 27 na Chr voltooit als residentie voor keizer Tiberius die van hier het Romeinse rijk tot zijn dood in 37 bestuurde. Blijkbaar was hij zijn leven niet zeker in Rome en zocht hij een onderkomen dat goed te beveiligen was. De kolossale muurresten zijn indrukwekkend, maar het is moeilijk een idee te vormen hoe het er oorspronkelijk heeft uitgezien.
De uitzichten zijn ook geweldig.
Op een ander punt gaat 297 m vrijwel recht naar beneden. Hier liet Tiberius zijn vijanden de zee in gooien. Voordat ze in de zee kwamen, waren ze al in hun val doodgeslagen tegen de rotsen. Dit punt wordt dan ook Salto di Tiberio genoemd.
Wij zetten onze tocht voort en kunnen op een bepaald punt afdalen naar de Arco Naturale. De natuurlijke rotsbrug ziet er afhankelijk van je standpunt steeds anders uit.
Niet veel verder bevindt zich de Grotta di Matermania, een indrukwekkende ruimte in de rotsen, maar beslist geen schoonheid.
Daarna gaat het met slingerende trappen door het bos omlaag.
Plotseling hebben we beneden ons zicht op Villa Malaparte, die vanmorgen ook al vanaf ons bootje zagen. Dit bouwwerk van net voor WO II geldt als een van de iconen van de moderne Italiaanse architectuur. Het is tegen de helling van een rots gebouwd en binnen moet je steeds omhoog. Ook aan de buitenkant van het huis kan je omhoog klimmen. Het is alleen te voet in anderhalf uur bereikbaar vanaf het centrum van Capri. Met de boot is ook mogelijk, alleen bij zeer kalme zee. Sinds 1953 wordt het niet meer bewoond. Het is de afgelopen jaren wel gerestaureerd en dient als studieobject voor architecten. Voor de gewone toerist blijft het gesloten, Wil je het toch zien, dan moet je naar de film Le mépris van Jean-Luc Godard kijken, die daar voor een groot deel is opgenomen. Je krijgt er nog een veelvuldig naakte, jonge Brigit Bardot in de hoofdrol bij cadeau.
We wandelen verder langs de steile kliffen.
Beneden ons zien we de rotseilanden waar we straks weer zullen varen en zelfs er onder een door.
Ook zien we een grotere groep Amaryllus belladonna.
Tenslotte komen we in de plaats Capri uit. Een paar dames raken in vervoering van de Capri-horloges en die moeten gekocht worden.
Wij gaan verder naar de tuinen van Augustus. De benaming zet je makkelijk op het verkeerde been. De plek is namelijk verbonden met Alfred Krupp, de staalfabrikant uit Duitsland die het bedrijf omvormde tot een grote wapenindustrie. In 1899 ging hij met vakantie op Capri en was er zo van gecharmeerd dat hij een stuk grond kocht op een villa te bouwen. In 1902 kwamen er in de pers berichten dat hij losbandige feestjes op Capri zou organiseren met jonge mannen. Kort daarop stierf hij, waarschijnlijk door zelfmoord. De beschuldigingen aan zijn adres zijn echter nooit aangetoond.
Waar we nu staan zijn dus eigenlijk de tuinen van Krupp. Na WO I was de naam Krupp zo beladen, dat men de tuinen omdoopte tot tuinen van Augustus.
Ze bieden ook een mooi uitzicht op de zee.
Vanaf deze tuinen liet Alfred Krupp een pad in de rotsen uithakken dat naar Marina Piccolo leidt. Het werd later een enorme toeristische attractie. Dit pad heet nog steeds Via Krupp. In 1976 werd het pad afgesloten vanwege steenslag gevaar. Na een miljoenen verslindende beveiligingsoperatie werd het pad in juni 2008 weer heropend. Echter kwamen er in juli al weer rotsblokken naar beneden, zodat het pad na amper een maand al weer gesloten werd en dat is sindsdien zo gebleven.
Wij moeten dus met een omweg naar Marina piccola. Daar aangekomen is ons bootje snel ter plekke
en gaat iedereen weer snel aan boord.
Enkelen van ons hebben een plaatsje op de voorplecht weten te veroveren.
We gaan nu met volle snelheid onder een rotseiland door varen.
Dat wordt leuk gevonden.
Al snel verdwijnen de eilandjes naar de achtergrond.
Onze laatste wandeldag zit er bijna op.
zondag 27 oktober 2019
Omdat ons vliegtuig pas in de loop van de middag uit Napels vertrekt is er deze week al geopperd of we onze tijd ervoor niet leuker kunnen besteden dan alleen nog een duik in de zee. We zijn het eens geworden dat Herculaneum een optie is en reisleidster Janne heeft haar best gedaan om dat met onze buschauffeur voor een aanvaardbare prijs voor elkaar te krijgen en we zijn dankbaar dat het gelukt is.
Voor we vertrekken maak ik nog een foto van ons hotel met strand.
Vanuit ons busje zien we al snel de Vesuvius liggen, die verantwoordelijk was voor de ondergang van Herculaneum en Pompeï.
Herculaneum ontstond enige eeuwen voor Christus. In 90 voor Chr. voerde het een oorlog tegen Rome met o.a. Pompeï omdat ze vonden dat ze achtergesteld werden t.o.v. de inwoners van Rome.
Deze zeer bloedige oorlog die enige jaren duurde, resulteerde uiteindelijk wel in gelijke rechten, In het kleine stadje was de visvangst een belangrijke inkomstenbron. In het jaar 62 werd het getroffen door een zware aardbeving. Nog nauwelijks hersteld van deze ramp volgde in 79 een uitbarsting van de Vesuvius die het stadje onder een tot 25 m dikke laag lava en modder bedekte. De kuststrook kwam een stuk verder te liggen. In tegenstelling tot Pompeï wisten de meeste inwoners te vluchten. Aan de zeezijde werden wel 300 lichamen gevonden. In 1709 werden de resten van de stad ontdekt bij het slaan van een waterput. Eerst probeerde men de bouwwerken te bereiken via tunnels, voornamelijk om kostbaarheden te roven. Een opgraving in de open lucht was problematisch door de dikke laag vast gesteente en omdat er ondertussen weer bebouwing bovenop gekomen was. Uiteindelijk heeft men 4,5 ha van de 20 ha grote stad blootgelegd. Ons enige uren durende bezoek is goed voor een indruk. We zullen zeker niet alles zien en wat we zien ook niet altijd goed kunnen plaatsen, maar het is zeker indrukwekkend.
Op onderstaande foto is goed te zien dat de opgravingen midden in de bebouwing liggen. Mijn standplaats ligt ruim 20 m boven de vroegere kustlijn. De gebouwen met grote bogen op de voorgrond zijn de voormalige bootshuizen,
waar zich de meeste slachtoffers bevinden.
We kunnen gewoon via straatjes door de plaats wandelen.
Op veel straathoeken bevonden zich eettentjes, waar de etenswaar in grote potten werd aangeboden.
Er volgen nu wat voorbeelden van gebouwen en versieringen. Als eerste de hal van het priestercollege van de Augustales.
In tegenstelling tot Pompeï zijn hier wel verdiepingen van gebouwen overeind gebleven. In Pompeï verbranden alle houten balken door hete as en stortten de verdiepingen naar beneden. Hier werd de boel bedekt met lava zodat het afgesloten werd van zuurstof. Hoogstens verkoolden de balken door de hitte. Er zijn zelfs leesbare papieren geschriften gevonden.
Op de achtergrond zichtbaar is later een soort heiligdom ingebouwd. Onder de grote boog heeft waarschijnlijk een beeld van keizer Augustus gestaan. Op de zijwanden in de ruimte zijn grote fresco's bewaard gebleven. Hier zien we links deuren met er boven strijdwagens en een centraal fresco.
Het stelt Hercules voor naast Juno en Minerva.
Rechts een soortgelijke indeling met als centrale fresco Hercules die Achelous bevecht.
Het huis van de skeletten ( hier werden op de 2e verdieping in 1831 de eerste slachtoffers gevonden) heeft een aardige entree
en een binnenplaats met een overdekte fontein,
waarboven een fries met afbeeldingen van nimfen.
Ook bevindt zich hier een prachtig bouwseltje waar de huisgoden werden vereerd.
Het huis met de grote poort heeft een fraaie ingang,
op de kapitelen staan overwinningsfiguren
Het Neptunus en Amphitritehuis, zo genoemd omdat zich op een wand van de zomereetzaal een schitterend mozaïek van deze goden bevindt.
Ook is hier een fonteinnis omgeven door mozaieken.
Eveneens bevinden zich hier een aantal theatermaskers.
Het huis met het mozaïekatrium heeft wel zeer fraaie mozaïekvloeren.
Van het huis met de mooie binnenplaats is de bovenverdieping geheel intact
en heeft ook een mooie mozaïekvloer.
Herculaneum had twee thermen. De Centrale Thermen midden in de plaats had een aparte ingang voor mannen en vrouwen. Hieronder de kleedruimte voor mannen met schapjes voor de kleding .
De vrouwenkleedruimte heeft een mozaïekvloer met de god Triton en zeedieren.
en geometrische patronen.
De erop volgende ruimten bevinden zich koude, lauwe en warme baden.
Hoewel ik nog een groot aantal foto's van andere objecten heb, lijkt me het tijd om te stoppen. De bus brengt ons naar het vliegveld. Rest ons nog een vlucht naar huis.
Ik heb genoten van deze vakantie, natuur, cultuur, weer en gezelschap overtroffen mijn verwachtingen. Enig minpuntje was het nachtelijk gesnurk (sorry Bert).
