Vandaag hebben we weer een Grasduinen-wandeling uitgekozen. Omdat die niet met het openbaar vervoer te bereiken is moeten we creatief zijn. Een bushalte in een buitenwijk van Lelystad komt het dichtst bij en dan is het nog 5 km lopen naar de route. Het zit ons niet mee want het treinverkeer is zwaar ontregeld door werkzaamheden. Wel hebben we van de NS een eerste klas upgrade gekregen. Wij gaan met een extra trein naar Arnhem (normaal gaat er zondagmorgen vroeg nog geen trein), waar we overstappen op de intercity naar Zwolle, maar die toch een stoptrein blijkt te zijn. In Zwolle naar Lelystad, dan de bus en zo kunnen we half tien aan de wandeling beginnen. Met de uitgezette route gaat het meteen mis. Het pad aan de rand van de nieuwbouwwijk is verdwenen voor een uitbreiding van die wijk. We lopen over een kleivlakte,
maar er zijn ook gedeeltes waar gegraven is. Dan volgt een doolhof tussen allerlei hekken, maar we komen weer op de route. Het weer is kil, grauw en grijs. Via de Buizerdweg steken we de Lage Dwarsvaart over en duiken even later de Hollandse Hout in. Het 900 ha grote gebied werd in de 70-er jaren beplant met wilgen, populieren en elzen. Een ander deel zou woonwijk worden, maar dat ging niet door. Daar zijn later langzaam groeiende soorten als eik en beuk geplant. Alles netjes in rechthoekige percelen. Stukje bij beetje probeert men het gebied wat aantrekkelijker te maken.
Nadat we een paar honderd meter gelopen hebben stuiten we op een afgesloten hek in een serieuze omheining. Omdat dat er geen verbodsborden staan, klimmen we er maar over heen en komen in een vrij open gebied zonder paden.
Wij volgen maar de "paden" zoals die op de kaart staan. Er ligt ook nog een grote waterpartij.
Als het open stuk voorbij is, zien we in het bos nog vage sporen van een pad dat hier ooit moet hebben gelopen. De ondergrond is zeer ongelijk en drassig, De begroeiing bestaat hoofdzakelijk uit brandnetels.
Naarmate we verder komen wordt de begroeiing steeds dichter en worstelen we manmoedig verder, netjes de gps-track volgend.
We zijn dan ook blij als we na veel geworstel op beschaafd en geschaafd terrein zijn.
We lopen naar de knardijk waar we uitzicht hebben op de Keersluisplas. Het zicht wordt wel belemmerd door een rij bomen. Dan komen we bij observatiepunt De Kluut. Op de plas is geen vogel binnen zichtafstand te bekennen. Wel worden deze hutjes gebruikt als nestgelegenheid voor boerenzwaluwen en die zijn dan ook gemakkelijk te fotograferen.
Langs het informatiecentrum lopen we het Oostvaardersplassengebied in. We passeren diverse bruggetjes,
waaronder een groep karpers zwemt.
Op het riet zien we een kever, die ik op een grote goudhaan houd.
Het gebied ligt vol met dode bomen, vooral omdat konikpaarden graag van de schors van de bomen vreten.
Wij gaan naar vogelkijkhut Wigbels eiland. Ook hier zijn nauwelijks vogels in de nabijheid. Op afstand zien we een groep brandganzen en weer veel verder een groep edelherten op het land.
Als we door de houtwallen teruglopen zien we een groenlingmannetje prachtig zitten.
Plotseling komt een merrie aanrennen en geeft het veulen een klap met haar hoofd, waarna het veulen direct opspringt.
Vervolgens begeven we ons naar de vogelkijkhut De Zeearend. Deze is groot, hoog en rondom voorzien van glas. Daarom een ideale plek om te lunchen.
We kunnen een groot gebied overzien, maar vogels zijn weer op te grote afstand om duidelijk waar te nemen. Wel zien we een vos door een groep brandganzen lopen.
We wandelen weer een stuk verder door het gebied tussen talloze ganzen. We gaan een tunnel onder de spoorlijn door waar ook door de boerenzwaluw wordt genesteld
en komen in een gebied met een heel ander karakter. Hier blijven bomen wel staan. Als we een pad op gaan richting een vogelkijkhut staan we plotseling aan het water en kunnen we niet verder. Een plas blijkt vele malen vergroot en wij moeten een omweg maken. De hut De Oeverloper kijkt ook op een lege plas uit, maar als we omkeren zien we een rietzanger, die prachtig te zien is als een windvlaag het riet wegduwt.
We steken de Praamweg over om naar de hut De Poelruiter te lopen. Hier beweegt zich een onbekend vogeltje razendsnel door het riet. Helaas hebben we niet de tijd om de kans op herkenning af te wachten. Ik moet het maar doen met een kwikstaart.
Ook bij deze hut is de waterplas veel groter geworden en nu moeten we echt een grote omweg maken, maar het is wel een aantrekkelijk gebied. Na een open boswandeling komen we bij de hut De Krakeend. Op het water zijn wel veel vogels, maar geen bijzondere soorten. In en om de hut weer veel boerenzwaluwen.
Nu gaan we de Oostvaardersplassen verlaten en duiken we weer de Hollandse Hout in. Direct is onze route nogmaals versperd. Er wordt een z.g. slenk gegraven: een brede slingerende waterpartij door het bos. Het ziet er best aardig uit, maar wij moeten een andere route kiezen. Bij het scheepswrak komen we op de geplande route. Bij de drooglegging vonden ze hier een 17e eeuws schip dat vergaan was. Het is ingepakt en met aarde bedekt: een z.g. veldconservering. Alleen het anker en een verhoging in het landschap herinneren er aan.
Rest ons nog een boswandeling, maar nu zonder problemen, waarbij we zadelzwammen zien.
Omdat het zondag is, rijdt de bus slechts 1 x per uur. Als we bij de halte aankomen hebben we nog 3 kwartier te gaan. Gelukkig is in de middag de zon verschenen en is het bij de bushalte goed uit te houden met een krantje en de smartphone, waarop we lezen dat Feyenoord vreselijk is afgegaan.
We treinen ditmaal naar Amsterdam-Zuid, waar we overstappen op de trein naar Ede. Als we daar in de eerste klas plaats nemen, ploffen daar ook een paar dronken Ajax-fans neer, waarbij natuurlijk ook de stiltecoupe wordt genegeerd. Nog erger wordt het in Utrecht als een legioen gefrustreerde Feyenoordsupporters zich in de trein perst en ook onze eerste klas bezet. We vrezen dat de trein geheel wordt gesloopt. Als we in Ede-Wageningen stoppen staat het perron vol met ME en politiehonden. De deuren blijven gesloten en de fans worden steeds luidruchtiger. Als we uiteindelijk de trein mogen verlaten, worden fans en overige passagiers van elkaar gescheiden. Een enerverend einde van een toch wel mooie wandeling.
