13-06-29-C Het landgoed Eerde

zaterdag 29 juni 2013

Dit jaar is de jaarlijkse begunstigersdag van Natuurmonumenten op het landgoed Eerde. Vanaf station Ommen worden we met taxibusjes opgehaald. Er is blijkbaar geleerd van vorig jaar, toen we ruim een uur in de regen moesten wachten op vervoer. Ditmaal zijn we vlot weg. In 1382 werd het kasteel Eerde in bezit van een roofridder door de bisschop van Utrecht belegerd en in brand gestoken. Het werd wel weer herbouwd. Begin 18e eeuw kocht de familie van Pallandt het landgoed en herbouwde het kasteel tot een voorname edelmanswoning met twee bouwhuizen. Ook werd er een geometrische tuin aangelegd. Een zichtas van vele kilometers gaat midden door het gebouw. Er zijn drie slotgrachten. De eerste omvat het huis; 

de tweede de tuin en de bouwhuizen;  

de derde het park. In 1913 erfde een verre neef het landgoed. Hij had goede banden met de scouting en vele kampen vonden op zijn landgoed plaats. Ook raakte hij onder de indruk van Krishnamurti, die hij zelfs het huis en een deel van het landgoed schonk. Het aantal bezoekers nam dusdanig toe dat er een tekort aan overnachtingsplekken ontstond. Er werd besloten het linker bouwhuis zo te verbouwen dat er meer ruimte ontstond zonder dat het aanzicht van voren veranderde. Hiertoe werd het architectenbureau van Brinkman en van der Vlught, bekend van de Van Nelle fabriek, ingeschakeld. Een achtergevel met vele stalen raamkozijnen ontstond. 

Na een aantal jaren vertrok Krishnamurti en gaf de bezittingen weer terug aan de baron. Toen vestigde de Quakers er een school tot de Duitsers het in de oorlog vorderden. Na de oorlog werd de Quakerschool een internationale school en die is er nog steeds. De baron schonk zijn bezittingen weg aan Natuurmonumenten, Staatsbosbeheer en de gemeente Ommen. Natuurmonumenten kreeg ook het huis in bezit. Nadat we verwelkomd zijn, koffie met iets lekkers hebben genoten, krijgen we een inleidend praatje. Daarna mogen we een gedeelte van het huis gaan bezichtigen. Het souterrain heeft mooie gewelven en is in gebruik als eetzaal voor de leerlingen. 

De hoofdverdieping heeft een hal met een marmeren vloer. Één naad loopt precies door het midden van het huis in het verlengde van de zichtas.

De trap naar boven verbreekt de symmetrie, maar is wel "zwevend". 

Onder de trap staat een rijk versierd kamerscherm. 

In alle vertrekken rond de hal zijn portretten in grote medaillons aangebracht. Van de meeste zijn de personages nog niet bekend. 

Ook ontbreekt hier niet een portret van koning-stadhouder Willem III. 

Nog wat details: de eetkamer,

 een plafondversiering ,

 wandtapijten, 

 een bloemstuk in een schouw, 

het familiewapen op een tapijt  

en een restant van oud behang. 

Natuurmonumenten vond dat deze monumentale vertrekken teveel te lijden hadden door het gebruik als school. De internationale school wilde deze unieke locatie niet zomaar opgeven. Na lange onderhandelingen is er een nieuwe school gebouwd in de linker kasteel tuin en wel zodanig dat die zo min mogelijk opvalt. Het eerste stuk tuin naast het linkerbouwhuis is nog intact. 

Dan gaat het gazon langzaam omhoog; een pad leidt naar de ingang. 

Vanaf de voorkant van het kasteel valt het nauwelijks op. 

In de hal van de school krijgen we wat informatie over de school. 

Aan de achter zijde heeft de school een lange glazen wand. 

In de oranjerie is het tekenlokaal gevestigd. 

Zowel het linker als het rechter bouwhuis doen dienst als huisvesting voor de studenten. 

Aan de achterkant is duidelijk te zien dat het huis geheel in het water staat, wat ook noodzakelijk is om de fundering intact te laten. Na de lunch gaan we met de boswachter een stuk van het park bekijken. Men probeert de oude zichtlijnen te herstellen. Het bos is op sommige plaatsen zo oud dat het gevaar oplevert voor wandelaars. De keuze is of afsluiten (goed voor de vleermuizen) of kappen en herplanten. In een ander perceel ontdekte men een niet-rechtlijnig padenpatroon. Men heeft de paden weer hersteld en een strook langs de paden vrij van begroeiing gemaakt. 

Een grote verrassing was dat hier toen massaal de zevenster opkwam. 

Weer terug wonen we een zeer interessante lezing over dassen bij. Tot slot maken we nog een snelle fietstocht over het landgoed, waarbij we zorgboerderij Meulenhorst aandoen. Hier wordt ook bier gebrouwen onder de naam Pauw. Na de grafkelder van de van Pallandts 

moeten we een stukje terreinrijden. Een taxibusje neemt ons na een geslaagde dag mee naar het station. 

13-06-02-C Cork en Killarney

zondag 2 juni 2013

We hebben vannacht bij Bouke en Jeanne in Amsterdam-Zuid geslapen. Handig als je 's morgens op Schiphol moet zijn. Bovendien hebben we gisteravond kunnen genieten van de kookkunsten van Bouke en Jeanne en het gezellig samenzijn. Na het ontbijt kruipt Bouke nog even uit z'n bed om ons een goede reis te wensen. Op Schiphol begint de hectiek van het inchecken. Ondanks dat je alles zelf moet doen, is de wachttijd in de rij ellenlang. We zijn blij als we de lucht ingaan en ik kan genieten van een helder uitzicht. Alleen voor Londen zit ik aan de verkeerde kant van het vliegtuig. Aangekomen in Cork, staan we zo buiten al is het niet meteen duidelijk waar onze bus vertrekt. Het vliegveld ligt dicht bij Cork en de bus hoeft alleen maar af te dalen naar de stad. Deze is gebouwd aan de oevers van de rivier de Lee. Zeeschepen kunnen tot aan het oude stadscentrum varen, waar de haven is.

Aan de noordzijde van de rivier gaat de stad flink omhoog. We zien een leuke toren uitsteken en gaan daar op af.

Onderweg komen we langs een café, waarvan de gevel met mozaïeken van muzikanten is bedekt.

Bij de kerk aangekomen blijkt het de St. Anne's Church te zijn uit 1772. Zijn voorganger sneuvelde bij een belegering van Cork. De toren is beroemd om zijn klokken. Er is een lied waarin de Shandon Bells worden bezongen (Shandon is de wijk waar de kerk staat). De kerk is niet erg bijzonder; er is een aardig glas-in-loodraam.

Op het voormalige ruime kerkhof lunchen we. Op de ommuring groeien veel spoorbloemen.

In dezelfde wijk staat de kathedraal van de bisschop van Cork. De kerk is van 1808, maar werd kort na de ingebruikname verwoest door brand. Er werd besloten hem te restaureren. Het neogotische interieur doet aan kantwerk denken.

 We zien een piéta

 en er zijn grote glas-in-loodramen.

We besluiten onze kerkentocht met een neogotische kerk aan de andere zijde van de rivier. Het is de St Finbarrs Kathedraal die in 1879 werd voltooid.

Volgens sommigen is het de mooiste neogotische kerk van West-Europa. Daarvoor hadden ze wel eerst de middeleeuwse kerk gesloopt. Hij is gelegen in een park op een helling.  Boven op het koor valt een vergulde engel op.

  Het voorfront van de kerk toont sterke gelijkenis met oude gotische kerken.

 Het is rijk versierd met beeldhouwwerk.

 In de kerk komen we ogen te kort. We krijgen ook nog een privé rondleiding van een vlot Iers sprekende man. Als hij vraagt wat we in Ierland verder gaan doen, zegt hij: "Don't worry about the weather; it's never good." Over de kerk zou een aparte blog zijn te maken, maar ik laat het bij een paar voorbeelden. Het plafond is kleurig beschilderd.

 Er zijn grote oppervlakken met fraaie mozaïekvloeren.

De preekstoel is versierd met de vier evangelisten.

Het enorme orgel wordt momenteel van 3000 naar 4000 pijpen uitgebreid.

En er is heel veel glas-in-lood. In het voorbeeld Kaïn en Abel.




We lopen weer terug naar het busstation voor de reis naar Killarney.

donderdag 13 juni 2013


Dan zien we Ross Castle opdoemen, het eindpunt van onze vaartocht.

 Het kasteel is van binnen te bezichtigen, maar dat laten we voorbij gaan.

Rest nog een wandeling naar het busstation van Killarnay. Tijdens de wandeling zien we Killarney House in de verte liggen

en overal staan de lissen uitbundig te bloeien.

Vlak bij de bebouwde kom staat een theehuis van Killarnay House. Het is tegenwoordig horeca.

Aan de rand van de plaats valt de enorme Saint Mary's Cathedral op.

We gaan even binnen kijken. Bijzonder is dat er gebruik gemaakt is van ruwe natuursteen, wat een oudere kerk suggereert.

Het moderne orgel is zo vormgegeven dat de de glas­-in-­loodramen volledig zichtbaar blijven.

We gaan daarna nog even langs het hostel om de geleende verloopstekker terug te geven. We lijken net te laat op het busstation te komen, maar onze bus heeft een ruime vertraging. In Cork gaan we naar ons viersterren hotel, waarvoor we flink moeten klimmen. Het is in 1872 gebouwd als militair hospitaal en nog maar kort als hotel in gebruik.

De inrichting is met meubilair van 100 jaar geleden. De kamers en bedden zijn zeer ruim. Uit de recensies blijkt dat niet iedereen dit concept weet te waarderen. Wij zijn er tevreden mee, zeker voor de prijs die we betaalden en die ver onder de prijs die in de kamer staat (180 Euro zonder ontbijt) ligt. We besluiten (of liever ik drijf mijn zin door) om in de stad te gaan eten. Na vele zaken beoordeeld te hebben, wordt het een Indiaas restaurant. Het is niet goedkoop, maar het eten smaakt heerlijk en de bediening is zeer vriendelijk. Als dessert nemen we kardemomkulfi.

vrijdag 14 juni 2013

Gisteren hebben we voor een zacht prijsje ontbijtbonnen aangeschaft. Het blijkt deze ochtend zijn prijs meer dan waard. Een Italiaanse heer, die geen woord Engels kent, probeert met handen en voeten te communiceren met het personeel. Hij krijgt koffie met een croissant. We doen het vanochtend rustig aan en genieten nog even van onze kamer.

Dan vertrekken we naar het centrum en proberen een andere route te lopen. Een bewoner van de wijk spreekt ons aan. Hij beveelt ons aan het militair museum te bezoeken. Ons hotel staat in de wijk Military Hill, waar vroeger de Engelse troepen waren gelegerd en waar nu een museum staat. Wij hebben andere plannen en dalen verder af. We hebben nu zicht op St Anne van de andere kant.

In het centrum wil Lilian naar de Crawford municipal Art Gallery. Dit museum is gratis toegankelijk en er wordt niet moeilijk gedaan over het feit dat we met rugzakken op lopen. De eerste zalen staan vol beeldhouwwerk, waaronder een collectie Griekse en Romeinse beelden die de beroemde Italiaanse beeldhouwer Antonio Canova in 1810 meebracht uit het Vaticaan.

Verder hangen er in het gebouw veel schilderijen van Ierse schilders. Twee voorbeelden: een portret van Jonathan Swift, de schrijver van Gullivers reizen, geschilderd door Francis Bindon in 1735;

een voorstelling van het afscheid van moeder en zoon, de zoon zal emigreren naar Amerika en de moeder zal haar zoon waarschijnlijk nooit meer terugzien. De roeiers wachten om hem naar het schip te brengen.

Heel interessant is het glas-­in-lood van Harry Clarke (1889 ­1931)

 Er hangen ook ontwerpen van zijn bekendste werk. Een koekjesfabrikant gaf hem opdracht voor glas­-in-loodramen in zijn woonhuis te Dublin. De voorstellingen zijn ontleend aan het gedicht The eve of St. Agnes van John Keates.

Hoe fraai het laatste ontwerp in werkelijkheid is geworden, laat een afbeelding op internet zien.

Als we na dit bezoek naar buiten gaan, blijkt het te regenen. We staan een tijdje onder de verkapping en ontdekken dat het hekwerk ook kunst bevat.

Dan gaan we toch maar de regen in op zoek naar een geschikte koffieplek, die we gelukkig na niet al te lange tijd vinden. Een midi beker blijkt hier de inhoud van een soepkom te hebben. Omdat het steeds harder gaat regenen is het geen straf hier wat langer te zitten. Dan willen we toch verder om The English Market te bezoeken. Deze grote overdekte markt was in gebruik van 1788 tot 1862 en werd daarna voor andere doeleinden gebruikt. In 1980 brandde hij af. Er gingen toen stemmen op om hem in oorspronkelijke toestand (met veel gietijzer) te restaureren. Al in 1981 werd de markt heropend en biedt alle mogelijke levensmiddelen aan.

Er staat ook een grote gietijzeren fontein met drie reigers erop.

Onorthodoxe waar zijn b.v. yam­ en cassavewortels.

Vis is aangeboden rond een enorme meerval.

Ik ben heel jaloers dat wij dit niet in Ede hebben; de prijzen zijn ook lager dan bij ons. Wij kopen er twee stukken quiche en lopen naar het busstation, waar wij deze lekkernij als lunch soldaat maken. Op het vliegveld hebben we goed zicht op de inkomende en uitgaande vluchten. De regen komt nog steeds met bakken uit de lucht. Ons toestel komt redelijk op tijd.

We hebben nog maar nauwelijks gevlogen of er is al weer goed zicht. Dit keer zitten we aan de goede kant om Londen te zien en voor de landing doen we nog een rondje over Scheveningen, ­ Alkmaar en Schiphol. Daar moeten we meer dan een uur wachten op onze bagage. De vakantie is weer voorbij.