Vandaag nemen we het antiquarische boekje Voetwijzer voor Nederland deel 4 ter hand. Door werkzaamheden treinen we via Haarlem naar Alkmaar. Na ruim een halfuur wachten blijkt onze bus de nodige problemen te hebben: niet mogelijk in en uit te checken, geen halte-informatie en de achterdeur kan niet open of dicht. Net als we zijn weggereden worden we weer tegengehouden. De bus moet naar de garage. Na een eindeloze discussie mogen we dan toch vertrekken en komen we met de nodige vertraging in Groet aan. We beginnen bij het kerkje, waar de dienst net is afgelopen en buiten wordt koffie gedronken. We werpen nog een blik in het eenvoudige interieur.
Langs de duinrand lopen we naar Hargen. Het groen is er grotendeels troosteloos bruin geworden.
Het gaat verder langs de Hargervaart, ooit gegraven om gewonnen duinzand af te voeren. Nu is het een zeer langgerekte watercamping.
Aan het einde hiervan steken we de Hondsbossche vaart over en vervolgen ons pad over de Oude Schoorlse Zeedijk.
Na een kilometer dalen we af naar de Zijper polder. Vanaf nu is het uitsluitend asfalt stampen. Gelukkig is de temperatuur nog niet al te hoog en staat er een stevig briesje. De sloten langs de weg zijn soms fel gekleurd door watergentianen.
We komen nu in Mennonietenbuurt en vlak erna in Burgervlotbrug. Hier kunnen we de nog steeds in prima staat verkerende vlotbrug in werking zien.
Het gebouw op de achtergrond is de voormalige vermaning. Anderhalve kilometer verder zijn we in Burgerbrug. Die brug gaat over de Groote Sloot. Dit water is de voorloper van het Noordhollands Kanaal. Aan het kanaal zien we de katholieke parochiekerk liggen.
Iets verder is de voormalige Nederlands-Hervormde kerk, nu een cultureel centrum.
Het interieur is grotendeels in tact gebleven. De zitplaatsen voor de gegoede stand zijn duidelijk aangegeven.
Een doophek is fraai vormgegeven. Is het misschien afkomstig uit een Lutherse kerk omdat er een zwaan op staat?
Verder gaat het nu naar Eenigenburg, dat zijn naam ontleent aan de burcht die Floris V hier liet bouwen. Het graafschap Holland wilde de West-Friezen onderwerpen. De vader van Floris V was hierbij gesneuveld en met veel moeite wist Floris V de West-Friezen onder de duim te krijgen. Hij liet hiervoor een reeks dwangburchten verrijzen, die door de Hollandse steden bekostigd werden. Kort na voltooien werd de burcht verwoest door een doorbraak van de West-Frieseomringdijk. Bij herbouw werd de dijk om veiligheidsredenen op wat grotere afstand van de burcht verlegd. De burcht heet dan 't Huys te Nuwendore. Na de moord op Floris V wordt burcht nogmaals verwoest en raakt in de vergetelheid. Alleen de naam van de plaats Eenigenburg doet wat vermoeden. Nog niet zo lang geleden stuitte een boer op een brok metselwerk. Nader onderzoek legde fundamenten en brokstukken van de voormalige burcht bloot, die nu zijn te bezichtigen.
We laten ons verleiden een bezoek te brengen aan het museum van Eenigenburg. Aanleiding voor het stichten van het museum zijn de opgravingen bij de burcht en een onderzoek naar de nakomelingen van een aantal dorpsbewoners in Amerika. Zo'n 1000 gelovigen in deze streek vonden de leer niet streng genoeg en emigreerden met een paar dominees. De nakomelingen, die nog merendeels Eenigenburg heten, hebben het museum voor een groot deel gefinancierd. Er is ook een ruimte voor tijdelijke expositie, waar nu schilderijen van de acteur Albert van Dalsum en pentekeningen van Wil de Bie zijn te bekijken.
Er hangt ook een zelfportret van van Dalsum.
Van de burcht ligt hier een schoorsteentop.
Ook staat er op het terrein een arbeidershuisje dat nog origineel ingericht is.
Op een terras in de tuin nuttigen wij heerlijk in de schaduw onze lunch. Daarna gaan we verder naar het kerkje van de plaats, die op een terp staat.
Nog een opmerking over de plaatsnamen in dit gebied. We zijn in Eenigenburg. Toen er een kanaal gegraven werd, ontstond daar (Eenigen)Burgerbrug en bij een nieuwe kanaal Burgervlotbrug. Wat noordelijker ligt Sint Maarten. Op dezelfde manier ontstonden Sint Maartensbrug en Sint Maartensvlotbrug. Wij lopen nu geruime tijd over de West-Friese Omringdijk. Zo nu en dan worden we opgeschrikt door hordes motoren, die zo snel mogelijk dit zeer bochtige parcours proberen af te leggen. Die bochten zijn ontstaan bij talrijke dijkdoorbraken, waarbij de nieuwe dijk om het wiel heen werd gelegd.
In een van de wielen zien we een groep toppereenden.
Na Sint Maarten gaat het richting Schagen. In die plaats passeren we een reeks aardige geveltjes.
Als we op het station aankomen, zijn we precies op tijd voor de rechtstreekse trein naar huis, wel met de omweg over Haarlem. Als wandeling geen topper, maar wel een aantal bezienswaardigheden onderweg.
