zaterdag 7 januari 2017 Ede - Les Vigneaux
Nadat de sneeuwschoentocht vorig jaar met Anne van Galen goed was bevallen, wilden we het volgend seizoen weer met haar mee. Toen we ons afgelopen herfst wilden opgeven, bleken alle tochten van haar al volgeboekt. In november kwam er een mailtje van Anne dat er voor haar koudetraining te weinig deelnemers waren en in plaats daarvan nog een tocht wilde organiseren. Wij hadden wel interesse, maar toen later ons het programma werd toegestuurd, bleek dat nogal te overlappen met dat van onze vakantie in Champcella. Dus toch maar niet, waarop Anne reageerde dat ze dat wel kon aanpassen. Zo werd het toch "Balcon des Ecrins" met start in haar woonplaats Les Vigneaux. Vlak voor ons vertrek kregen we te horen dat we wegens sneeuwgebrek de eerste nacht tijdens de tocht in de Ubaye zouden slapen.
Wij lopen naar ons station, waar een vrouw in de wachtkamer vriendelijk naar ons knikt; een deelneemster? Maar als we de wachtkamer binnenkomen, kijkt ze de andere kant op en als onze trein binnenloopt, blijft ze zitten. In Rotterdam stappen we over op de Thalys. Te Parijs kijken we op het Gare du Nord of we nog andere deelnemers zien. We maken kennis met Katherine en Willeke. De laatste zat in de wachtkamer van station Ede-Wageningen, maar is via Schiphol gereisd. We gaan gezamenlijk naar de metro, die propvol is. Op het laatste moment stappen nog een aantal Noord-Afrikaanse mannen in, die zich tussen de passagiers wurmen. Even later is Lilian haar smartphone kwijt. Een niet zo vrolijk begin van de vakantie. De rest van de lange reis verloopt zonder problemen en in Argentière staat Anne al klaar om ons naar de gite Les Carlines te brengen. Hier maken we kennis met Judith, Marc en Marianne. Ondanks het late tijdstip krijgen we nog een eenvoudige maaltijd. In het onderkomen is het goed toeven en slapen.
zondag 8 januari 2017 Les Vigneaux - Col de Vars met dagtocht Vallon du Crachet - Fouillouse
6,5 km (horizontaal) 538 m stijgen en dalen
De gite ligt boven het dorp. We kijken zo op de dorpskerk.
ANNE KATHERINA JUDITH SANDRA
Er volgt een autorit naar Col de Vars. Even voorbij deze pas op 2109 m is het startpunt voor vandaag.
We maken een inlooptocht in de Vallon du Crachet. Lawinepieps onder de kleren, schep en sonde in de rugzak. Voor we de (hier nog schaarse) sneeuw ingaan voert Hayo de piepscontrole uit.
Na een tijdje klimmen is het tijd voor een bakkie. Het is hier goed uit te houden.
Een uurtje later lunchpauze.
WILLEKE
Willeke is nog nooit in de bergen geweest en heeft dus ook nog nooit op sneeuwschoenen gestaan. Het begin gaat dus letterlijk met vallen en opstaan, maar ze zet door.
Steeds verder gaat het omhoog.
Hayo probeert een leiderschap pose uit.
HAYO
Liefhebbers mogen nog een stukje hoger naar een bultje.
Maar dan is het tijd om af te dalen langs de andere zijde van het dal. Omdat de zon nog laag staat zullen we nu steeds in de schaduw lopen.
Weer bij de auto aangekomen, moeten we nog een stuk verder rijden naar Fouillouse. Het is een schitterende route, vooral het laatste stuk vraagt stuurmanskunst. Gite Les Granges op 1900 m hoogte is voor vannacht ons onderkomen, Onder de gewelven is de verblijfsruimte,
MARC
Met de GR 5 hebben we hier ook overnacht. Extra attractie is een hot tub. Omdat ik dit nog nooit ervaren heb, zit ik er die avond met drie dames onder de nachtelijke sterrenhemel in.
Het eten en slapen bevallen hier goed, beter dan tijdens de GR 5 toen we na het eten om 19.00 de verblijfsruimte niet meer in mochten. Gelukkig zijn er nu andere eigenaren.
maandag 9 januari 2017 Fouillouse - Col de Vallonnet - Saint Ours les Roches
15.5 km 719 m stijgen 844 m dalen
Vandaag beginnen we aan een tweedaagse tocht, waarbij we de Tête de la Courbe gaan omronden.
Voorlopig blijven we min of meer de GR 5 volgen, eerst nog met de sneeuwschoenen op de rug, De opgaande zon geeft mooie beelden.
Gelukkig kunnen de sneeuwschoenen al weer snel aan.
Omdat we dicht bij de Italiaanse grens zitten, liggen er hier ook militaire onderkomens.
Even later merken we een gemsbok op.
Om geleidelijk te stijgen naar de pas traverseren we de helling van het dal.
Tijdens de koffiepauze is het ondanks de zon nog vrij fris door een ijzig windje.
Later kan er voor de liefhebbers geboulderd worden.
Daarna bereiken we Vallon de Plate Lombarde. Zo te zien ligt hier wel voldoende sneeuw.
Op de Col de Vallonnet (2524 m) houden we lunchpauze, daarna mogen liefhebbers nog een topje op.
Het topje wordt niet gehaald, wel lekker geoefend in steil klimmen en dalen. Nu kunnen we de lange afdaling inzetten.
Bij een hutje wordt nog een laatste stop gehouden.
Het zonlicht en de sneeuw verdwijnen langzaam.
Het laatste stuk begeven ons bij maanlicht letterlijk op glad ijs.
Dan naderen we de eindbestemming Saint Ours les Roches (1775 m), waar de kerstversiering nog volop aanwezig is.
In de gite La Grange hebben we weer een goed onderkomen en is het eten heerlijk.
's Avonds nog even samen het nieuws van de rest van de wereld bekijken.
dinsdag 10 januari 2017 Saint Ours les Roches - Col de Mirandol - Fouillouse - Les Roberts
9 km 649 m stijgen 744 m dalen
Deze morgen gaan we sneeuwloos op pad via een kruisweg, waarvan de staties zijn gerenoveerd.
Na enige tijd volgt een verkleedpauze,
waarna weer verder gestegen wordt.
Deze morgen kan er hoogstens van een waterig zonnetje gesproken worden. Vlak voor de pas belanden we in de sneeuw en volgt er weer een piepscontrole.
Niet lang erna bereiken we de Col de Mirandol (2433 m) en hebben we een pauze.
Anne en Hayo hebben nog een overleg.
Tijdens de afdaling hebben we volop sneeuw.
Anne en Lilian genieten van het uitzicht.
De versluierde zon zorgt voor mooie plaatjes.
Op het eind van de tocht komt de zon toch nog goed door. Bij een hut houden we een laatste pauze. Marc wil een groepsfoto maken en holt om er ook nog op te komen.
Hierna dalen we af naar Fouillouse. Voor we de rivier oversteken passeren we nog een vervallen hok met het opschrift Monument Historique (Classé).
Aan de overzijde staat de chapelle Saint Jean Baptiste uit de 16e eeuw.
Op 7 april 2014 vond er een uitzonderlijke aardbeving plaats met een kracht van 5,2 op de schaal van Richter. Hierdoor raakte een stuclaag los er kwamen er fresco's uit de bouwtijd te voorschijn.
De klokkentoren en de buitenmuren zijn nu gerestaureerd. Binnen is de restauratie nog niet voltooid.
In het dorp is aan de gevel van een groot pand nog een zonnewijzer zichtbaar , die ook een restauratie kan gebruiken.
In het dorp lopen ook diverse ezels rond.
We leggen onze bagage in de auto voor een verplaatsing terug naar de Ecrins in de hoop dat daar wat sneeuw gaat vallen. Direct na een tunneltje
stoppen we even om naar de spectaculaire Pont de l'Estrech te kijken. Ik loop een stukje richting St. Paul voor een foto.
Tijdens het lopen van de GR 5 heb ik een foto van de andere kant genomen.
Van de brug naar beneden ziet het er zo uit.
Boven ons hangt een ijswaterval.
Nu gaan we rechtstreeks naar Les Roberts (1420 m), best nog wel een stukje rijden. Als we daar in het donker aankomen is de weg met een flinterdun laagje sneeuw bedekt. In het Chalet Couleurs d'en Haut vinden we een uitstekend onderkomen, waar we een fraaie kamer krijgen. Het oudere echtpaar dat deze plaats bestiert doet zeer hun best het ons naar de zin te maken. De maaltijd blijkt wel zeer overvloedig.
woensdag 11 januari 2017 Dagwandeling via Cabane de Clot Saret (2177 m)
11 km 975 m stijgen en dalen
Willeke houdt vandaag een rustdag en dat is op deze locatie geen straf.
Er is sinds gisteravond geen sneeuw bijgekomen en wat er gisteren gevallen is, is al weer verdwenen.
Het is in ieder geval schitterend weer en de sneeuwschoenen kunnen voorlopig op de rug. Na een stukje klimmen hebben we een mooi zicht op het dal.
De wat wittige vlakte was vroeger een stuwmeer. Over de kam links liepen we 2 jaar geleden, toen we in Champcella waren. Wij vervolgen onze bijna zomerse wandeling.
We passeren de resten van de nederzetting Les Garcines.
Als we wat hoger in het naaldbos zijn kunnen de sneeuwschoenen aan, maar het is niet eenvoudig lopen. Boven het bos komen op een enorme glooiende sneeuwvlakte.
Zo komen we bij de Cabane de Clot Saret, waar we een heerlijke pauze hebben.
Vervolgens gaan we op pad naar de Point de Casses de la Font de Lanse (2233 m).
Deze bestemming is een prachtig bultje met een weids uitzicht.
Hayo heeft vandaag van Anne de opdracht gekregen iets leuks met ons te doen. Op deze prachtige plek gaat gebeuren. We gaan ademhalingsoefeningen doen.
De afdaling verloopt eerst langs een rotswand.
Het is hier behoorlijk warm, zodat er al bloemen zijn die denken dat het zomer is, zoals een gentiaan
en een vlinderbloemige.
Als we alle sneeuw achter ons gelaten hebben, mogen we lang uit op de Liegewiese.
Het is moeilijk om deze plek weer te verlaten. Bij de afdaling komen we nog door het pittoreske gehucht Les Ajards.
MARIANNA
Weer terug in Les Roberts is ons een een yogales beloofd. Deze zal gegeven worden in de yurt die in de tuin van het huis staat.
De les wordt gegeven door een Nederlandse die hier in deze streek woont. Binnen is het bloedheet. Helaas is de vloer waar ik lig sterk hellend, wat niet ontspannend werkt, maar ik probeer het uur vol te maken. Als we naar het huis teruglopen liggen de bergen er mooi bij in de zonsondergang.
Ons wacht weer een heerlijke maaltijd.
donderdag 12 januari 2017 Les Roberts - Le Laus (1720 m) met dagtocht via de Col des Ourdeis (2429 m) - Cervières 11,5 km 702 m stijgen en dalen
Deze week verloopt behalve door het sneeuwgebrek ook nog door een andere oorzaak anders dan normaal. Anne gaat ons verlaten om naar Nederland te gaan. Ze heeft de Franse gids Oralie geregeld voor de laatste drie dagen. Zij ziet het niet zo zitten in de Ecrins te blijven en wil weer richting Italië. Zo verlaten we dit uitstekende adres voor een overdracht in Argentière.
Oralie neemt de bus van Anne over en Anne vertrekt met de bus van Oralie. Zo hoeft niet alle bagage gewisseld te worden, alleen mist Coralie nu wel haar 4 WD. Wij rijden richting Col d'Izoard tot de weg is afgesloten in het gehucht Le Laus, waar we onze dagtocht beginnen.
Er staan hier prachtige huizen.
Langs de weg liggen een flink aantal sledehonden luid jankend te wachten op hun volgende tochtje.
Wij gaan van de weg af en volgen een spoor door het bos, waarbij we goed op onze stappen moeten letten.
Wat veiligheidsaspecten betreft is Coralie strenger dan Anne. Een piepscontrole met send wordt gevolgd door een controle met search. Ook verbiedt ze ons het gebruik van de mobiele telefoon, zolang de pieps aanstaat.
Onderweg onderwijst Coralie ons in de finesses van een sneeuwhaasspoor.
Langzamerhand bereiken we de boomgrens.
Na een pauze gaat het richting col.
Het laatste stuk gaat lekker steil.
Maar dan is het doel, de Col des Ourdeis bereikt.
Ook de afdaling is fraai.
De rest van de afdaling verloopt door het bos. Op enige afstand zien we de sledehonden voorbij komen,
In Le Laus aangekomen rijden we een klein stukje terug naar Cervières, waar we een onderkomen hebben in Hotel d' Izoard.
vrijdag 13 januari 2017 Cervières (1620 m)-Col de Bousson (2154 m)- Capanna Mautino (2145 m)
8 km 580 m stijgen 20 m dalen
Het is vandaag de bedoeling dat we naar een hut in Italië lopen. Probleem is dat het vandaag sneeuwt bij een lage temperatuur en dat het hard waait. We zullen dan ook de kortste en makkelijkste route volgen en op gezette tijden bekijken of doorgaan nog verantwoord is. Vannacht is er al de nodige sneeuw gevallen. Dat heeft als voordeel dat we vanaf het hotel op sneeuwschoenen kunnen vertrekken.
Als we een stukje gestegen hebben, neemt de windkracht flink toe.
Wij worstelen ons manmoedig verder omhoog.
We naderen het gehucht La Chau.
terwijl Oralie en Hayo overleggen.
Gesterkt gaan we weer verder,
De hut waar we naar toe gaan is speciaal voor ons geopend. De huttenbaas moest al een dag van te voren omhoog gaan, omdat hij alleen na 17.00 met zijn sneeuwscooter omhoog mag. Coralie wil wel zeker weten dat hij er is en maakt met een radiozender contact. Hij is aanwezig. Een tijdje later wordt definitief besloten door te gaan, we hebben voldoende bewezen het aan te kunnen, Op de Col de Bousson staat een vervallen tolhuisje.
Van hier is het niet ver meer. Bovendien is aan de andere kant van de pas de wind veel minder krachtig. Coralie ontspant.
CORALIE
Vrijwel vlak kuieren we verder.
En dan komt de hut in zicht.
Het is onze eerste echte berghut.
Omdat we tijdens de tocht geen gelegenheid hadden te lunchen doen we dat nu maar. Dat lukt uitstekend met het lunchpakket dat we dagelijks meekrijgen, Steeds weer een verrassing en zeer voedzaam.
Een aantal enthousiastelingen wil nog een sneeuwhol maken.
De huttenbaas gaat nog wat halen uit het dal.
Ver komt hij niet, want hij slaat om. Hij is dan ook heel dankbaar als de holgravers hem te hulp schieten. Het hol wordt overigens ook geen succes, maar als de baas terug is, krijgen we twee flessen prosecco als dank voor de hulp.
zaterdag 14 januari 2017 Capanna Mautino - Cervières - Les Vigneaux
9 km 20 m stijgen 580 m dalen
Door de omstandigheden van gisteren moeten we vandaag ongeveer dezelfde route teruglopen als gisteren. Normaal gesproken is dat niet zo leuk, maar omdat we gisteren nauwelijks iets gezien hebben, speelt dat vandaag niet. De zonsopgang voorspelt in ieder geval veel beter weer.
Dan gaan we voor de laatste maal op pad.
Op de pas hebben we vandaag wel uitzicht.
De Monte Viso (3841 m) komt prachtig uit de wolken.
Het is nu heerlijk afdalen door de maagdelijke sneeuw
met prachtige uitzichten.
Een laatste koffiepauze
met een blik op de ongerepte sneeuw.
Hierna komt het dal in zicht
met het gehucht Le Bourget.
De kapel geeft aan dat deze gehuchten vroeger permanent bewoond waren.
Hayo leidt ons naar een moerasgebied met veel beekjes. Het resultaat is dat hij en ook Lilian onder de sneeuw verdwijnen.
Hij moet van Coralie op zijn schreden terugkeren.
Aan de overzijde (schaduwzijde) van het dal is men druk doende met watervalklimmen.
Als we in Cervières aankomen lunchen we nog gezamenlijk in hotel d' Izoard. Alleen Marc en Marianna willen meteen weg met hun auto. In het hotel zijn problemen. Afgelopen nacht is de waterleiding bevroren en er is nu nog maar spaarzaam water voorhanden. Toch krijgen we een smakelijke lunch voorgeschoteld, waarbij Judith de tochtleiding bedankt voor deze fantastische week. Hierna gaan we in het busje op weg naar de Ecrins. Omdat er nog al wat sneeuw op de weg ligt rijdt Coralie uiterst voorzichtig. In Briancon zien we tot onze verbazing Marc en Marianna langs de weg staan. Het blijkt dat hun Volvo niet meer wil starten en dat ze op hulp wachten. Dat is balen. We horen later dat het probleem zich vanzelf heeft opgelost. Wij rijden door naar Les Vigneaux, waar we in gite Les Carlines weer een heerlijke maaltijd krijgen en prima slapen.
zondag 15 januari 2017 Les Vigneaux - Argentière - Valence - Paris - Rotterdam - Utrecht - Ede
We kunnen het vanochtend rustig aandoen, want onze trein vertrekt niet al te vroeg. Geert haalt ons op. Zijn rijstijl is het omgekeerde van Coralie. Als daar een opmerking over wordt gemaakt, zegt hij dat hij zijn schoonmoeder tijdens het rijden de stuipen op het lijf jaagt. Hij stelt ons wel in de gelegenheid langs de bakker en de supermarkt te gaan voor we bij het station worden afgezet.
Bij het boeken van de treinreis, kregen we de aanbieding voor hetzelfde geld de hele terugreis 1e klas te reizen. Daarom zijn we nu gescheiden van onze tochtgenoten. Dit keer verloopt de overstap in Parijs zonder incidenten. In de Thalys vragen ze regelmatig of we wat te eten of te drinken willen. Dat kunnen we wel waarderen.
Resumerend kan ik zeggen dat het een heerlijke tocht was met fantastisch gezelschap. Jammer dat Anne niet de hele tocht meeliep, maar het had voor mij persoonlijk het voordeel dat nu de hele tocht nieuw was, behalve een stuk GR 5, maar dat was in de zomer.
