Er is dit weekend aardig weer voorspeld. Aanleiding om ons naar het zuiden des lands te verplaatsen. De intercity brengt ons naar Heerlen en de bus naar Bocholtz. We hopen dit weekend drie wandelingen uit het 17 jaar oude boekje van de Vallekebergse Alpe Vrung te lopen. We starten bij de neogotische kerk van Cuypers vernoemd naar Jacobus de meerdere. Aan de rechtervoorzijde is deze heilige prominent in de gevel aangebracht.
In zijn rechterhand heeft hij de Jacobusschelp en in zijn linkerhand een bedelnap. We lopen de plaats oostwaarts uit en gaan dan via een holle weg naar de grens. Voor en in de tweede wereldoorlog hebben de Duitsers hier de z.g. Siegfriedlinie aangelegd (Hij liep van even over de grens bij Nijmegen tot aan Bazel). Hier zien we hem de spoorlijn passeren.
Even later steken met behulp van een viaduct de vroegere spoorlijn Maasticht-Aken over. Tegenwoordig rijdt hier nog een museumtreintje tussen Simpelveld en Vetschau. Langs de Siegfriedlinie lopen we steeds hoger het plateau op. In Duitsland staan hier veelvuldig windmolens.
Als we op hoogte zijn gaat het verder door het hellingbos van de Vetschaerberg. Het is hier erg pruttig en nog winters kaal. Als we het bos uit zijn nodigt een bankje ons uit voor de lunch met een weids uitzicht .Hierna dalen we af naar de A76. In de berm doet de maagdenpalm zijn best deze omgeving wat op te vrolijken.
Zodra we onder de snelweg door zijn, belanden we in het plaatsje Nierstein. Hier staan drie historische boerderijen. De eerste, de zuidelijke Niersteiner Hof uit de 17e eeuw ziet er nog authentiek uit.
De grote Niersteiner Hof uit de 16e eeuw zit midden in de grote renovatie. Het is steeds moeilijker om deze kolossale gebouwen te onderhouden, dus moet er een herbestemming gevonden worden om renovatie rendabel te maken. Deze eigenaar dacht een oplossing te vinden door het meest bouwvallige deel van het onder monumentenzorg staande gebouw naar beneden te halen, waarvoor hij een ton boete kreeg. In 2012 vond er twee maal een verdachte brand plaats. Het is nu nog min of meer een ruïne. Door een gat in de omheining vangen we nog een glimp op van een toren.
De noordelijke Niersteiner Hof is wel gerenoveerd. Hierna heeft men het 17e eeuwse gebouw in appartementen verdeeld. Een compromis is dat men in het dak kapellen heeft gemaakt, die er nooit geweest zijn.
Door boerenland en kleine plaatsjes gaat het verder, terwijl we kilometers ver kunnen kijken met steenkoolbergen aan de horizon. Plotseling doemt als een oase in dit vrij kale land een enorme eeuwenoude boerderij op. Hij ligt beschut in een inzinking van het landschap.
Door de poort gekomen wacht ons de volgende verrassing.
Het is heerlijk lopen in het zonnetje en een fris windje maakt dat het niet te warm is.
Als we een asfaltweg bereiken, moeten we van de beschrijving iets omhoog klimmen om een Mariakapel te bezoeken.
Vlak erna bevindt zich de Obermühle uit1240. Tegenwoordig is het een soort activiteitencentrum.
De Amstelbach stroomt door het gebouw zelf. We wandelen verder langs de beek. Aan onze rechterhand bevindt zich prachtig hellingbos met een rijke ondergroei van bosanemonen.
Niet lang erna stuiten we op het enorme complex van Haus Heiden.
Oorspronkelijk een gigantische waterburcht die in 1303 werd gesticht. Later voornamelijk een kasteelboerderij. Men heeft hier de architectuur aangepast om de gebouwen geschikt te maken voor vakantiebewoning. Aan de voorkant zien een paar enorme gaten in de muur, waar glazen puien zijn aangebracht.
Ook de westgevel heeft dergelijke gaten.
Aan de noordkant zijn de nog imposante resten van de waterburcht te zien.
We lopen hierna alsmaar stijgend door het dorp Horbach dat naar de gelijknamige beek is genoemd die door het dorp stroomt. Midden in het dorp staat een kerkje met een aardig ingangsportaal.
Ook is het glas-in-lood met Christophorus best aardig.
Aan het eind van Horbach staan nog een drietal imposante boerderijen. We lopen omhoog naar de Nederlandse grens. Hier bevindt zich het fel omstreden industrieterrein Avantis, waarbij veel commotie ontstond over een populatie korenwolven. Het blijft een vreemde zaak een industrieterrein te plannen op het hoogste punt van de omgeving, zodat al die lelijke gebouwen van verre zichtbaar zijn. Op de grens staat een in de buurt opgegraven eeuwenoude grenssteen. We duiken de A76 weer onderdoor en komen in de stukje "nieuwe natuur", waar klein hoefblad uitbundig staat te bloeien tegen de hellingen.
We nemen nog een bebost heuveltje en dalen dan af naar Bocholtz. Aan de rand staat de historische boerenhoeve Overhuizen (Oberhausen). Het is oorspronkelijk een leengoed uit 1330. In 1870 werden de woongebouwen gesloopt en de gracht gedempt. Alleen de boerenhoeve met toegangspoort uit 1714 en een kapel resten nog. De poort stond aan het eind van een brug over de gracht.
Op de onderste steen midden boven de poort staat: Die op Godt betrout heeft wel gebout. Er boven staat nog enorm veel tekst. Door de poort is helemaal achter aan de binnenplaats de kapel te zien. Voor een herbestemming werd de hoeve 2006 aangekocht en voor 8,5 miljoen EURO verbouwd tot zorghotel met 72 kamers, daarvoor werd ook een niet erg passende aanbouw gerealiseerd. In 2010 werd het geopend, maar een jaar later ging de ondernemer al failliet door tegenvallende belangstelling. Zeer onlangs heeft de RABO-bank het gekocht om er een kantoor te vestigen. Wij nemen de bus naar Simpelveld en lopen dan naar ons overnachtingsadres. We komen bij een grote villa met dito tuin. De bewoners zijn 76 en 80 jaar oud, maar zeer kwiek voor hun leeftijd. Over de ruimte die we tot onze beschikking krijgen kunnen we niet klagen, hooguit is het wat kil. Het huis en ook onze kamer hangt vol met schilderkunst van mevrouw. Om ons weer wat op te warmen gaan we weer in de benen en nemen een landelijk weggetje recht tegenover het huis en dalen af naar de Eyserbeek. We lopen een stuk stroomafwaarts en gaan dan langs de weg terug naar het station van Simpelveld en vervolgens zuidwaarts naar de ingang van een bungalowpark waar zich een restaurant moet bevinden. Hier is het redelijk rustig en we genieten een prima maal. De terugweg verloopt aanzienlijk sneller. Eerst dalend door donker bos van het park en na de Eyserbeek weer steil omhoog naar ons slaapadres. Voor we ons ter ruste leggen, wil Lilian nog een glazen douchescherm dichtklappen, maar het stort met donderend geraas in het bad. De plastic scharnieren van de panelen blijken afgebroken, maar het glas is nog heel. Morgen maar opbiechten. Ondanks dit voorval slapen we allebei heerlijk.
zondag 14 april 2013 21 km
Vandaag is de Amstel Gold Race. Meneer wil dat niet missen en moet als eerste ontbijten. Om half negen zijn wij aan de beurt. Daarna gaan we dezelfde route als gisteravond, maar nu bij daglicht naar het station. We steken het spoor bij het bemande seinhuis over en lopen verder langs de rails. In de berm bloeit het longkruid uitbundig.
Het spooremplacement van Simpelveld staat vol met oud spoorwegmateriaal.
Op een gegeven moment dalen we via trappetjes af en verlaten het miljoenen lijntje. Na Baneheide gaan we verder over een smal paadje in een weids landschap.
We komen in de plaats Nijswiller, waar een romaans kerkje kerkje uit 1178 staat (helaas dicht).
Vandaag heb ik de eerste route niet op de gps, dus ben ik afhankelijk van Lilian. Net buiten Nijswiller is de beschrijving haar niet meer duidelijk en belanden we op verboden terrein van een scholencomplex. Voordeel van deze omissie is dat we het kasteel van Nijswiller zien liggen en daar even een kijkje gaan nemen. Het kasteel uit 1275 was tot voor kort in gebruik als klooster. Voor de herbestemming zijn er 8 appartementen in gemaakt, waarvan er nu één is verkocht.
Hoewel ons een prachtige zonnige dag is voorspeld is het nog steeds zwaar bewolkt. Omdat we fout zijn gelopen gaan we nu via het Kolmonderbosch omhoog naar de Duitse grens in plaats van via de Platte Bossen. Lilian kan het niet laten nog een paar anemoontjes te fotograferen.
Hoog op het plateau lopen we langs de grens. Een boom zit vol met vogellijm.
Waar de grens een haakse bocht maakt, staat een oude grenssteen midden in een akker.
Bij grenspaal 207 verlaten we de grens en komen via het gehucht Vliegendaal weer net als gisteren in Bocholtz. Aan de noordwestkant van deze plaats ligt een mooi dalletje van de Eyserbeek. Hier ligt ook kasteel de Bongard.
Van oorsprong 14e eeuws. Het kasteel hád vier torens en een grote binnenplaats. In de 19e eeuw heeft men driekwart gesloopt met het huidige bouwsel als resultaat. We vinden het hier een uitgelezen plek om te lunchen. In een zijbeekje van de Eyserbeek vinden we wit hoefblad, een voor Nederland niet alledaagse verschijning.
Langs de spoorbaan lopend bereiken we Simpelveld weer. Daar zetten we nogmaals koers naar de Eyserbeek. In het gehucht Waalbroek heeft een monumentale boerderij fraaie muren.
Er volgt een mooi pad langs de beek grenzend aan de tuin van de Paters Damianen. Aan de andere kant van het miljoenenlijntje ligt het gigantische (voormalige) klooster van de Zusters van het arme Kind Jezus. Grote delen van de prachtige tuin zijn veranderd in immense parkeerplaatsen. Gelukkig zijn er nog mooie gedeelten. Langs de beek bloeit ook volop klaverzuring.
We gaan bergop en volgen een kruisweg.
Hierna komen we nog in het rustieke gehucht Molsberg en dalen daarna weer af naar de Eyserbeek die we een stuk stroomafwaarts volgen. We stijgen weer naar het restaurant van het bungalowpark, waar we op het terras ons een La Trappe laten smaken. De zon is toch nog doorgekomen en het is zo warm dat we in de schaduw willen zitten. Via een landelijk weggetje komen in het centrum. We hebben een wat ongelukkige bus verbinding. Hij blijft een kwartier in Kerkrade staan en sluit niet goed aan op onze trein in Heerlen. Door werkzaamheden moeten we via Venlo en Nijmegen reizen. De aansluiting in Roermond is ook verre van ideaal. Daarna gaat het goed en kunnen we nog op een christelijke tijd dineren na een best aardig weekend.
