Als we opstaan is er dichte mist, maar de voorspellingen beloven eindelijk weer eens een fraaie dag. Corné en Marlene logeren bij ons en hebben dit keer onze nachtrust niet verstoord. Op ons verzoek worden ze vanmorgen opgehaald, zodat wij er even op uit kunnen. We gaan weer verder met het boekje Wandelen met Ontrack. Met bus 107 gaan we naar halte Hoog Buurlose Weg in Harskamp. Het boekje verwijst naar halte Hazendonkweg, maar dat is een halte te ver! De mist is inderdaad opgetrokken en de lucht is strakblauw. Er staat nog wel een fris windje. De wandeling begint met een flink stuk Veluws dennenbos. Het is en blijft vrij saai, ook al zijn er veel stuifduintjes. We zijn dan ook blij als we aan de rand van de zandverstuiving komen, waar een uitkijktoren staat.
Hier eindigt ook een autoweg met een grote parkeerplaats en dat is goed te merken aan de drukte hier. Op de toren hebben we een mooi uitzicht over de zandverstuiving.
Bij de den is goed te zien dat een deel van het zand rond de wortels ook weggestoven is.
Links bovenaan is nog net de "kathedraal" van Radio Kootwijk te zien. We dalen weer af
en zetten onze tocht door het bos voort naar Kootwijk, dat vroeger Cotevick werd genoemd. In de bermen van van de weg voor Kootwijk doet het speenkruid dapper zijn best het voorjaar aan te kondigen.
Op deze zonnige dag is het een drukte van belang in dit piepkleine plaatsje. Ook de motorclubs laten zich niet onbetuigd. Wij slaan nog een blik op de eeuwenoude kerk
en ontvluchten weer snel de toeristenmassa. Aan de buitenkant van het plaatsje staan verschillende bolgewasjes te bloeien in de berm.
We lopen door landbouwgronden terug naar het bos. We zien een buizerd op een paaltje zitten. Ik probeer hem te fotograferen, maar net als ik wil afdrukken vliegt hij op en gaat een stuk verder zitten. Met de superzoom van Lilian is hij nog net bereikbaar.
Door het bos lopen we weer naar de zandverstuiving. Aan de rand ervan lunchen we op een bult. Daarna gaan we nog even lekker in de zon liggen.
Na een tijdje worden we weer actief en gaan de zandverstuiving oversteken. Stukken mos hebben door de langdurige droogte krimpscheuren gekregen.
Tijdens de oversteek ontdekt Lilian dat er perfecte steentjes voor haar mozaïek in het zand liggen en ze slaat aan het verzamelen.
Na de zandbakpassage mogen we het bos weer in en volgt een herhaling van het beginstuk.
Een gehakkelde Aurelia fladdert nog een heel stuk met ons mee. Op weg naar de bushalte ontdekken we nog een voor ons nieuw verkeersbord.
Misschien moet ik het binnenkort ook maar voor ons huis neerzetten. Gelukkig rijden hier twee buslijnen. Daarom gaan we nu eerst naar Otterlo en stappen daar over op de bus naar Ede. Landschappelijk grotendeels geen geweldige wandeling, maar wel heerlijk weer, dus geen spijt dat we er op uit zijn gegaan. Thuis genieten we nog even van onze voorjaarsbloemen in de tuin, die druk bezocht worden door hommels en bijen. Voor het eerst drinken we thee op de buitenbank.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten