Vanuit Anna Paulowna rijden we met Frits in een buurtbusje naar Wieringerwaard. Zoals gebruikelijk zijn we weer de enige passagiers. We laten ons wat verder van de route afzetten dan gewoonlijk om nog even het polderhuis te aanschouwen. Nadat de polder in 1610 drooggelegd was met VOC-geld werd het polderhuis de eerste bebouwing in 1612. Het had vele functies als waterschapshuis, herberg, gemeentehuis. Tegenwoordig wordt het particulier bewoond en is museaal ingericht.
Aan de zijkant van het huis bevindt zich tussen twee getraliede smalle ramen het wapen van het waterschap en de gemeente Wieringerwaard. Beide bestaan nu niet meer.
Vervolgens passeren we de watertoren. Dit 51 m hoge bouwsel uit 1928 is een rijksmonument. De inhoud van de reservoirs is een miljoen liter. In 1996 werd hij buiten gebruik gesteld en is sindsdien particulier bezit.
Bij molen De Hoop zijn we weer op de route die we de vorige keer liepen.
Nu moeten we teruglopen om onze nieuwe route op te pikken.
We steken via een bruggetje de sluis over tussen de Pishoek en de Boezem.
Aan de overkant liggen schotten klaar om in geval van calamiteiten geplaatst te kunnen worden.
Er volgt nu een vrij saai stuk langs het Waardkanaal, dat er precies zo uit ziet als het stuk dat we de vorige keer langs het Waardkanaal liepen. Aan het eind steken we de sluis naar het Amstelmeer over.
Vervolgens lopen we in een ruime boog langs het Amstelmeer.
Ook vandaag moeten er hekken genomen worden.
Op en langs het Amstelmeer zijn veel vogels. Hier op de foto kieviten, aalscholvers en nijlganzen,
die regelmatig opvliegen.
Een exoot die zich blijkbaar goed op de dijk thuis voelt is ezelsoor.
Hij komt hier ook tot bloei.
We komen een bord tegen, waarvan de bedoeling niet helemaal duidelijk is.
Oranje wasplaten kleuren de dijk ook.
We naderen de Haukes, iets verder zien we de Nicolaaskerk van Westerland liggen.
Ruim 14 jaar geleden liep ik hier ook met Frits en streken we neer bij de jachthaven, waar we voor 35 Eurocent koffie dronken. Nu gaan we er ook heen, maar de koffie was nu 1 EURO!
Hierna gaan we een lang stuk lopen over de vroegere zeedijk van Wieringen. De zeedijken werden versterkt met een dik pak wier dat geen water doorliet. De naam Wieringen heeft hier overigens niets mee te maken.
Het lopen over deze dijk is een stuk aangenamer dan voorheen. Er is grotendeels een smal schelpenpad en de dijk is ook niet kaarsrecht.
Een scheepswrak ligt onder aan de dijk te vergaan.
Later lopen we op de dijk toch weer over bonkig gras.
Een bord attendeert ons op het voorkomen van de tengere distel, die hier op de wierdijk zijn laatste groeiplaats in Nederland zou hebben.
Zoals eerder vermeld werd de zeedijk beschermd met een wierpakket. Rond het jaar 1000 werd dat op zijn plaats gehouden door een rij paaltjes.
Later bouwde men er over de gehele hoogte een hekwerk tegenaan.
Vanaf de dijk zien we akkers met een brede band van bloemen er omheen. Het ziet er fraai uit.
Aan de andere kant zien we in de verte het kerkje van Oosterland liggen. Dit is de oudste kerk van Wieringen en nog een mooi voorbeeld van een romaanse kerk.
We komen aan in Den oever, een plaats die ons niet erg kan bekoren. Op een muur zien we nog een sprinkhaan zitten.
Frits wil hier graag nog een hapje eten, maar wij voelen daar niet zo voor. Het is er heel erg druk, er is kermis en er is veel lawaai. Ook is er een demonstratie van stoomwerktuigen. Op stoomkracht wordt een boom verzaagd.
We nemen de bus naar Den Helder, vanwaar we rechtstreeks naar huis kunnen. Frits heeft weer pech met de trein. Hij doet er langer dan wij over om thuis te komen. De wandeling was in ieder geval aangenamer dan de vorige.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten