Nu we het huis wat opgeknapt hebben, zijn er ook twee hoge Lundia-stellingkasten weggedaan. Er moet dus flink uitgedund worden in onze bezittingen. Zo ontdekt je ook spullen, waarvan het het bestaan al lang bent vergeten. Zo dook ook het ongebruikte boekje de 30 mooiste wandelingen uit Grasduinen op. Deze zondag nemen daar het Lentesprookje achter de Oude IJssel van. We treinen naar Doetinchem en nemen daar de bus naar Laag-Keppel. Het kasteel van Laag-Keppel ligt op een eiland in de Oude IJssel. We gaan hier eerst een kijkje nemen. Kasteel en tuinen zijn niet toegankelijk en we dienen op gepaste afstand te blijven.
Er bevindt zich hier ook een watermolen, die echter na een "verbetering" van de Oude IJssel niet meer functioneerde.
Meestal heeft en watermolen een molenkolk stroomopwaarts van de molen. Hier heeft men een molenkolk stroomafwaarts van de molen. Een spinnekopmolen maalt het water de Oude IJssel in, zodat er een hoogte verschil ontstaat en de watermolen alsnog kan draaien.
In het straatje over het eiland bevindt zich ook een grote waterpomp, die gekroond wordt door een groot beeldhouwwerk.
Het is alleen jammer dat het straatje een drukke verkeersweg is. Wij gaan terug en lopen heel rustig en onverhard stroomopwaarts langs de rivier om een zijde van het kasteel te zien waar de zon op staat.
In de kasteeltuin staan de stoelen al klaar.
We steken de verkeersweg over en lopen naar de Galgenberg, ook wel Wrange Bult genaamd. Bovenop zou een galg gestaan hebben. In 1750 werd rondom deze bult een sterrenbos aangelegd. Een recent weer herstelde zichtas kijkt aan de ene zijde op het kasteel
en naar de andere kant op het kerkje van Hummelo.
Even verder lopen we langs de Zwarte Kolk.
De krentenboompjes staan volop te bloeien.
Vervolgens lopen we naar Hummelo, waar een eenvoudig neogotisch kerkje uit 1838 staat.
In de berm staat knikkende vogelmelk prachtig te bloeien.
Via een aardige houtwal bereiken we de Paardenkolk. Hier zijn we ook op de kunstroute die officieel van Pasen tot en met Pinksteren open is, maar alles is vrijwel gereed. In de Paardenkolk bevindt zich het kunstwerk "dwaallichtjes".
De Paardenkolk wordt gevoed door het beekje de Weppel, waar even later een fraaie brug over heen gaat.
Op het landgoed Enghuizen zien we vele kunstwerken. Een klein amphitheater met de naam Poëzie Klinkplek is opgebouwd uit talloze plankjes,.
Drie zilveromkransde kruizen moeten het doen met "zonder titel".
Een levensgrote trekpop "Like - don't like" mag bewogen worden.
"Beukenmonument" bestaat uit een stoel in een beukenlaan.
De stoel is geheel bekleed met de omhulsels van de beukennootjes.
Het heeft de kunstenaar ook geïnspireerd tot een keramisch werk.
Er vlak naast staat een cirkel van palen met er bovenop een eivormig object. Binnenin kan een schijf draaien waarop een gedicht staat. Het geheel heet Ei.
Enghuizen wordt in 1326 voor het eerst genoemd. In 1835 wordt er een gebouw in Italiaanse stijl opgetrokken. In 1945 wordt het door RAF-bommen getroffen en enige tijd later breekt er brand uit. Het wordt in 1948 afgebroken. Er rest o.a. Het Jagershuis, dat als theehuis van het kasteel heeft dienstgedaan.
De zwaar verwaarloosde stalling staat nog overeind, maar moet vroeger indruk gemaakt hebben.
We volgen de wat saaie geasfalteerde Kipstraat naar Het Heekenbroek. Dit vochtige bos staat vol bosanemonen. We steken de Rode Beek over, waar nog een jachtpaal langs staat die de grens van het jachtgebied moet aangeven.
Lilian maakt nog een prent van een bosanemoon,
We passeren het van oorsprong 14e eeuwse kasteel Ulenpas dat in 1965 afbrandde en wel hersteld is maar niet meer in oude luister. Door de bosschages en tegenlicht zien we er niet veel van. We doorkruisen hier na een groot golfterrein en maken nog een lus om niet eindeloos rechtdoor te hoeven lopen. Spoedig zijn we op het beginpunt terug.
Op wat lange rechte stukken na een heel aardige wandeling.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten