We treinen naar Krommenie, waar Frits al komt aanlopen. Gezamenlijk wandelen we naar het beginpunt van de route, waar we 16 december ook begonnen, maar nu gaan we in zuidelijke richting. Eerst steken we de Ham over.
Als kind leerde ik hier zwemmen. Mijn herinneringen blijven steken in kou, door algen glibberige plankiers en muffe houten hokjes.
Mij lukte het niet hier mijn diploma te halen, mijn vader deed dat wel.
Rond 1960 werd het zwembad afgekeurd. Nu ligt de Ham er verstilt bij.
We wandelen voorlopig langs de Stelling van Amsterdam.
Deze verdedigingslinie werd van 1880 - 1914 aangelegd. Het waren 46 forten en batterijen en vele dijken, dammen en sluizen, waarmee het omliggende land onder water kon worden gezet. Na de provinciale weg en de spoorlijn overgestoken te zijn komen we bij het fort aan den Ham. Dit relatief kleine fort ligt tussen de grotere forten Krommeniedijk en Veldhuis.
Aan de zijkant zijn geschutskoepels uitgebouwd. Dit fort moest voornamelijk de spoorlijn bewaken.
Bij elk fort bevindt zich een houten genieloods, waar o.a. het geschut voor de nevenbatterijen werd opgeslagen.
Bij fort Veldhuis aangekomen dreigt onze wandelroute een zwemroute te worden.
We volgen de St. Aagtendijk naar het volgende fort. Deze dijk moest het Kennemerland beschermen tegen het zeewater, dat via de Zuiderzee, het IJ en het Wijckermeer tegen de dijk klotste. De dijk is in de loop der tijden vele malen doorgebroken. Langs de dijk zijn natuurgebiedjes aangelegd.
Tussen de forten bevinden zich nevenbatterijen.
De natuurgebiedjes worden begraasd met pony's.
We steken de snelweg over om bij fort aan de St, Aagtendijk te komen.
Even verder steken we de snelweg nogmaals over. Hier bevindt zich de Oude Boerderij, waar Jeanne bekend is.
Wij volgen nu een smal door bomen omzoomd pad langs de dijk richting Noordzeekanaal.
De dijk wordt hier vuurlinie genoemd.
Langs dit pad vinden we een lunchplek.
Toen de dijk werd aangelegd, gebruikten de boeren boten als vervoermiddel. Door de dijk dreigde hun transportroutes te worden afgesneden. Daarom werden er onderdoorgangen in de dijk gebouwd.
Deze damsluis kon indien nodig met balken afgesloten worden en lagen klaar waar gebruik.
Ons laatste fort is Zuidwijkermeer.
De volgende forten liggen aan de overzijde van het Noordzeekanaal dat wij nu spoedig bereiken. Langs de oever lopen we oostwaarts verder, terwijl grote schepen langs ons varen.
Voor de pont van Buitenhuizen is een natuurgebiedje aangelegd, waarvan het water in open verbinding met het Noordzeekanaal staat. We zien hier o.a. baltsende futen
en kuifeenden.
We steken met de pont over waar ik vroeger als kind ook mee voer op weg naar mijn grootmoeder in Heemstede. Het exemplaar uit 1934 doet nog steeds dienst met dezelfde borden als toen: Remmen vast, Lichten doven, Motoren uit.
Aan de overzijde van het kanaal duiken we spoedig een rommelig en pruttig bos in.
Tot ons eindpunt is de geluidsoverlast enorm door een constante rij van dalende vliegtuigen. zoals deze Boeing 777-F uit Peru.
Na het bos hobbelen we verder langs
en over water.
In het water zien we nog smienten.
Tankopslag en het recreatiepark Spaarnwoude zijn dichtbij. Door de bultige, drassige graszoden op de dijken slaat de vermoeidheid toe.
Bij station Halfweg-Zwanenburg is weer een etappe met een waterig zonnetje voltooid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten