Er is weer een aardige zondag voorspeld. We zijn vroeg op om naar Brabant af te reizen om de Capitool-wandeling Pannenhoef af te vinken. Als ik de gordijnen open doe, zie ik meteen een fietsers onderuit gaan door de gladheid. Toch geen teken van verder onheil? Onze trein vertrekt met lichte vertraging. In Arnhem kunnen we in de trein naar Etten-Leur stappen. Die trein heeft een vertraging van ruim 20 minuten door weersomstandigheden (lees ijsvorming op de bovenleiding). We zijn nog maar net vertrokken of we krijgen de mededeling dat de trein niet verder gaat dan Nijmegen en dat het onzeker is of de volgende trein zal rijden. Gelukkig gaat die trein wel, maar voor Oss staat de trein stil en daarna gaat het stapvoets; er is een overwegstoring. Als we in Den Bosch zijn, blijft de trein wel erg lang staan. Dan komt de mededeling dat er nog geen machinist is. Ook nu gaan we weer verder. Toen we van huis gingen was het kraakhelder. Nu kijken we uit op een potdichte mist. Maar het wonder geschiedt. Vlak voor Etten-Leur breekt de lucht en is het strakblauw. Omdat de wandeling niet met openbaar vervoer te bereiken is, hebben we de vouwfiets mee. Met behulp van de gps begeven we ons op weg, stevig tegen de wind in trappend. Na een half uur bereiken we de uitgezochte parkeerplaats, die aardig vol staat met auto's. Het terrein waar we gaan wandelen is ontstaan door het afgraven van hoogveen, waarna er een soort moeras overbleef. Tot de tweede wereldoorlog heeft men geprobeerd het land in cultuur te brengen. De laatste jaren is men druk bezig met natuurontwikkeling, waarbij het verhogen van de waterstand een belangrijk punt is. Twee afwateringskanalen, de Turfvaart en de Bijloop worden weer gedeeltelijk vervangen door meanderende beken. Verlande vennen zijn uitgegraven. Wij wandelen langs de rand van het bos in de zon. Heerlijk. Het gebied wordt druk bezocht door recreanten, wandelaars, mountainbikers en mensen die er met paard en wagen op uit zijn.
We lopen langs het Sterrenbos en het trappistenklooster Maria Toevlucht. Een poosje hierna slaan we af naar een theekoepeltje.
Hier nuttigen we onze lunch.
De theekoepel hoort bij het landhuis De Moeren. Het empire-gebouw ligt op ruim een kilometer afstand, maar is via de zichtlaan waarneembaar.
Achter de theekoepel ligt diep beneden ons een sloot. Lilian denkt dat, als we die oversteken, we via boerenland de Turfvaart kunnen bereiken om zo een stuk route aantrekkelijker te kunnen volgen. Aldus geschiedt.
Als we bij de Turfvaart komen, blijkt het pad net aan de andere kant van het water te lopen en hier komen we zeker niet over heen. Dus aanvaarden we de terugtocht en komen alsnog op het goede pad. Herhaaldelijk moeten we door diepe prut lopen. Na het pad langs de Turfvaart komen we in een gebied met vele kleine plasjes
en waar het water gedeeltelijk mag meanderen. Grazers worden hier ingezet om open plekken te houden.
Lilian maakt nog een mooie tegenlichtopname.
We bezoeken een vogelkijkhut bij de plas De Flesch, maar meer dan een paar eenden in de verte zien we niet. Behalve paarden grazen hier ook schapen.
We passeren huize Pannenhoef en even verder het z.g. bakkershuisje. Lilian werpt een nieuwsgierige blik naar binnen.
Het interieur mag zeker gedateerd genoemd worden.
Via een vlonderpad steken we het water De Bak over.
Even verder treffen we Schotse hooglanders aan.
Een moederdier likt een pasgeboren stierkalfje grondig schoon.
Tot slot wil deze dame nog heel graag op de foto.
We zijn nu snel bij de fietsen en voor de wind zijn we in 20 minuten bij het station. En dit keer zijn we binnen de 2 uur thuis met een tevreden gevoel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten