Dit weekend doen we een poging het Grenslandpad na 18 jaar te voltooien. We nemen de trein naar Goes en gaan verder per bus naar Sas van Gent. Daar steken we direct het kanaal naar Terneuzen over, maar na een klein stukje lopen blijkt onze route niet meer te bestaan. Via een omweg door een natuurgebied met hoogopgaande begroeiing komen we toch nog op onze route uit. We volgen nu niet onaantrekkelijk de oever van Canisvlietsche Kreek. Bij een paalkampeerplek staat een picknickbank, waarvan we dankbaar gebruik maken om te lunchen.
Aan het eind van de kreek staat het witte Vissershuis.
Hierna lopen we spoedig in België. De dorpjes waar we nu doorheen komen geven met hun namen een goede weergave van het landschap waar we doorheen lopen: Vette Gras, Akkers, Bosstraat. Een landje met een paar ezels trekt Lilians aandacht.
In het grensplaatsje Overslag wacht ons een spectaculaire verrassing. We kunnen hier de grens met Oostenrijk oversteken!
Nee, dit is niet het werk van een plaatselijke grappenmaker, maar een bloedserieuze aangelegenheid. Bij de Vrede van Utrecht in 1713 werd een hele reeks van conflicten uitonderhandeld. Oostenrijk kreeg behalve Zuid-Italië en Sardinië ook de Zuidelijke Nederlanden toebedeeld. Deze grenspalen zijn nog op vele plaatsen langs onze zuidgrens te bewonderen. Alleen al in Overslag staan er zes. Ook de keerzijde van de grenspaal is curieus.
De tekst Haar Hoogmogende doet nu niet direct aan een land denken, maar een historisch onderlegd persoon weet dat hiermee de Staten Generaal van de Zeven Provinciën van de Noordelijke Nederlanden mee wordt bedoeld. De Leeuw houdt daarom zeven pijlen vast. Na Overslag volgen we een dijk langs een vroegere zeearm, nu Zoute vaart en Grote Kreek genoemd. Op ons pad staan het gras en de kruiden flink hoog.
Langs ons pad ontdekken we nog een ruitjesbovist.
Uiteindelijk bereiken we onze bestemming voor deze dag: Het Polderhuis in Rode Sluis. Er is een kleine camping waar we ons tentje prikken. In het Polderhuis bevindt zich een prima restaurant, waar we ons de maaltijd goed laten smaken.
We maken nog een avondwandeling, eerst langs de oever van de Grote Kreek. Diverse futen zijn hier nog bezig met de avondmaaltijd.
Aan de overzijde van de kreek zien we de kerk van Kruisstraat liggen.
zondag, 15 juni 2014 Rode Sluis - Hulst 27 km
Voordeel van kamperen is dat je zelf kan bepalen hoe laat je ontbijt. Wat Lilian betreft is dat vroeg. Al snel nadat we opgebroken hebben, lopen we langs vlasvelden
en natuurlijk over met populieren begroeide dijken.
In de eerste helft van de 17e eeuw werd er door de Spanjaarden een verdedigingslinie van Sas van Gent naar Hulst aangelegd met talrijke forten. Aan de noordkant lag toen nog een zeearm en men was beducht voor aanvallen van de Staatsen over water. De forten dragen namen van heiligen.
Rond de forten was een brede gracht aangelegd. Ze waren dus alleen bereikbaar via een ophaalbrug.
Op dit fort St. Jacob is ook een kanon aanwezig.
In de tweede wereldoorlog hebben de forten nog een rol gespeeld bij de bevrijding van Nederland. Hier vochten toen Polen die de forten als uitvalsbasis gebruikten. Bij een plasje na fort St. Nicolaas bewonderen we een tijdje de vliegkunsten van een visdiefje.
Het laatste fort is Fort Fernandinus, als enige niet naar een heilige genoemd, maar naar Ferdinand van Oostenrijk. Door de akkers
en weilanden zetten we onze tocht naar Hulst voort.
Voor we de stad intrekken werpen we nog een blik op het weidse landschap dat we nu gaan verlaten.
We betreden de stad via de Dubbele Poort.
We beginnen met een wandeling over de nog vrij gave vestingwerken. Ook de binnenhaven was goed beveiligd.
We passeren het standbeeld van Reynaert de Vos, hierbij als boetvaardige monnik afgebeeld die op het puntstaat een pelgrimstocht naar Rome te ondernemen. Het verhaal zou zich in de omgeving van Hulst afspelen.
Steeds hebben we voor ons een mooi gezicht op het verdere verloop van de vestingwerken.
Aan stadszijde kijken we steeds op een andere manier tegen de torens van basiliek en het stadhuis. De bovenbouw van de kerktoren is zeer opvallend. Hij is er na de tweede wereldoorlog opgezet. Het ontwerp is zeker niet onomstreden.
Na deze omronding gaan we de stad zelf bekijken. Dat is niet eenvoudig, want er zijn talloze dweilorkesten in town met een massa publiek. We bekijken eerst de Willebrordusbasiliek.
Hoewel sommigen beweren dat dit de mooiste kerk van Nederland is, lijkt me dat toch wat overdreven. Binnen is het gelukkig rustig. De kerk is in 1200 gebouwd, maar kreeg na een grote brand in 1468 zijn huidige vorm.
De kerk is van binnen licht en evenwichtig.
Behalve glas-in-loodramen is de kerk vrij sober.
Wel liggen er nog veel oude grafstenen.
Het stadhuis is ook een opmerkelijk monument. Het oorspronkelijke gebouw werd in 1452 door Gentenaren verwoest. Het werd nog fraaier herbouwd, maar in 1485 verschansten ongeveer honderd Gentse plunderaars zich in het gebouw. Daarop werd het gebouw in brand gestoken en alle Gentenaren kwamen om. Op de fundamenten is het huidige stadhuis gebouwd.
In het bordes bevinden zich twee gevelstenen die afkomstig zijn van het verdwenen bovenste stuk van de kerktoren.
De stad bevat ook diverse refugia. Buiten de stad lagen diverse kloosters. In oorlogstijd trokken de kloosterlingen zich terug in hun refugium in de stad. Op de foto het 16e eeuwse refugium van de Abdij Ter Duinen. Het heeft een laat gotische toren en een keldergewelf uit 1302.
Als laatste bekijken we nog de stadsmolen, die oorspronkelijk deel uitmaakte van de vestingwal.
De bijna 300 km zitten er op, het boekje kan nu rusten in de boekenkast.
Volgens mij vindt hij het ook wel best tussen de kamille.
BeantwoordenVerwijderen