Er is een fraai weekend voorspeld met temperaturen boven de 20 graden. Reden voor ons weer een stuk van het Maas-Niederrheinpad te lopen. We treinen naar Nijmegen en nemen daar de bus. Voor tienen lopen we al door het centrum van Nieuw Bergen. Even buiten de plaats zijn we op het vroegere Maasduinenpad. Hoewel we dit stuk al meermalen gelopen hebben, is het geen straf hier te zijn. Er staan hier vele krentenboompjes in bloei.
Even later lopen we langs het Eendenmeer, hoewel dat nu door ganzen wordt bevolkt.
Na een paar kilometer verlaten we dit mooie terrein alweer.
We moeten nu een tiental kilometers door weinig aantrekkelijk agrarisch gebied afleggen. We passeren de Nederlands-Duitse grens en even later de Hülmer Leitgraben.
We proberen het kaarsrechte asfalt te vergeten door naar het nieuwe leven te kijken
of naar de bloeiwijze van de Esdoorn.
Voor de lunchpauze slaan we een onverhard landweggetje in om weg van het verkeer ons twaalfuurtje te kunnen nuttigen. Niet lang na deze pauze bereiken we de stad Goch. Na onze ervaringen met Geldern zijn onze verwachtingen niet hoog gespannen. Ook deze stad is in de laatste oorlog platgebombardeerd, maar men heeft toch nog enkele historische gebouwen weer opgebouwd. Das Haus zu den fünf Ringen uit 1550 is daar een voorbeeld van.
In de onmiddellijke omgeving staat de Evangelische Kirche, die gevestigd is in een oorspronkelijk middeleeuws hospitaal, later ook weeshuis en stadhuis.
maar is wel weer in modernere vorm opgebouwd.
Er is het nodige te genieten, consoles waar de ribben beginnen
en sluitstenen.
Dan is er nog een grote verscheidenheid in glas-in -lood. Traditioneel,
maar vooral modern.Van enige afstand lijkt het net of er luxaflex voor de ramen hangen.
Maar dichterbij ziet er toch anders uit.
Andere ramen hebben een heel andere stijl.
Soms ook met fraaie vogelpatronen.
Tijdens de beeldenstorm werd het zeer rijke interieur vrijwel volledig verwoest. Er rest o.a nog een prachtig 14e eeuws Mariabeeld
en een sacramentshuisje met houtsnijwerk dat helaas op de foto een wat vreemde belichting krijgt door het glas-in-lood erachter en de gekleurde spotjes ervoor.
Aan de buitenzijde bewonderen we nog een ingangsportaal
en de vele kolderieke spuwers.
Wij gaan weer verder, maar zien nog wel de grote watermolen liggen.
Vanuit het centrum belanden we direct in het groen, eerst door een park, daarna langs de oever van de Niers.
Na anderhalve kilometer wisselen we nogmaals van oever, dit keer via een voetbrug die op de peiler van de vroegere spoorverbinding Boxtel - Wesel ligt.
Weer een stuk verder bereikt de Niers de uitlopers van het Reichswald.
In dit gebied is en wordt veel zand en grind gewonnen, doordat Maas en Rijn hier vroeger tot 20 m diepe grind- en grofzandlagen hebben afgezet. Daardoor zijn vele grote plassen ontstaan.
Onze wandelroute is blijkbaar populair, want diverse routes lopen hier samen.
We komen nu bij de ommuring van het vroegere Cistercienzer nonnenklooster Gräfenthal, dat in 1248 door graaf Otto II van Gelre is gesticht. Het werd een zeer rijk en machtig klooster. In de ommuring bevindt zich een duiventoren.
Door een grote toegangspoort komen we het terrein op,
waar we de duiventoren van de andere kant zien.
In de voormalige brouwerij is nu een taverne gevestigd.
Op de zogenaamde remise prijkt nog een groot wapen.
Toen Napoleon de sluiting van het klooster beval, werd de kerk en een deel van het klooster afgebroken. Er rest nog een L-vormig gebouw.
Graaf Otto II werd in 1271 in de kerk begraven. Toen deze werd afgebroken liet men de graftombe daar buiten staan. Sinds een aantal jaren heeft men er een afdakje boven gebouwd, maar het heeft door de afbraak en oorlogshandelingen wel geleden.
Het hele landgoed is tegenwoordig bezit van een Nederlander, die het voor partijen en horeca exploiteert. Van de kruisgang is nog één kant aanwezig.
Op elke sluitsteen staat hier een wapen afgebeeld.
Voor de voormalige keuken nemen we een koffie en ik neem er dadeltaart bij.
In de keuken bevinden zich nissen met oude beelden.
Voor we het terrein weer verlaten bekijken we nog de achterzijde van het gebouw.
Hierna zien we het complex achter de kloostermuur liggen
en even later over het water.
Langs de plas waar we langs lopen zien we zeer veel vraatsporen van bevers.
En naast het pad is de paddentrek aan de gang.
Daarna lopen we weer een stukje langs de Niers. Ik zie twee vogels laag over het water scheren. Bij één zie ik wat roods op de borst. Eén van de vogels gaat op een tak aan de overkant zitten. Ondanks het licht van de laagstaande zon, maak ik een foto en dan blijkt overduidelijk dat een ijsvogel is!
Als hij weer van de zon af vliegt, zijn zijn kleuren weer schitterend zichtbaar, maar we kunnen geen betere prent produceren. We verlaten de Niers en zetten koers naar het Duitse Kessel om een hapje te eten. Het restaurant dat we hebben uitgezocht, blijkt geheel vol te zitten, maar we mogen nog wel aan een tafeltje in het café zitten. Kessel is een Spargeldorf dus wordt het Spargel mit Shrimps überbacken. Ook gaat de Erdinger er goed in. Bij vlagen horen we muziek van blazers. De plaatselijke muziekvereniging heeft generale voor het jaarconcert van morgen. Tijdens de pauze worden we omspoeld door muzikanten. We nemen nog een Nachtisch; Lilian rabarbercompote met ijs en ik een Nussknacker. Als we hierna koers zetten naar ons overnachtingsadres is de duisternis ingevallen. Buiten het dorp is het stikdonker. Gelukkig wijst de gps de weg. We komen onderweg welgeteld één lantaarnpaal tegen en als de gps zegt dat we er zijn, staan we inderdaad voor een bouwsel, maar we kunnen geen nummer onderscheiden en de voordeur is gebarricadeerd met een plantenbak. Een hond begint hevig te blaffen. Eerst maar even kijken of we bij een volgend huis een nummer kunnen ontdekken. De twee-onder-eenkapwoning draagt de nummers 15 en 17 en wij moeten op 13 zijn; dus terug naar de blaffende hond. Ik weet de zaklantaarn op mijn mobiel in te schakelen en we ontdekken zowaar een bel op het hek. Er komt een vrouw naar buiten, die vraagt of we bang van honden zijn, want ze hebben er acht! We kunnen overnachten in een ruime vakantiewoning, die naast hun huis staat. De tegelkachel is een beetje warm gestookt. We drinken nog een décafé en douchen. Naast de tegelkachel staat een stuk antiek speelgoed.
De bedden zijn prima en we hebben een goede nachtrust.
zondag 30 maart 2014 Kessel - Molenhoek 21 km
Om 8.10 gaat de wekker. We hebben gevraagd of we half negen kunnen ontbijten. Als we de dames aan zien komen, doen we de deur open en de kalfshond vliegt naar binnen, maar wordt snel weer naar buiten gewerkt. De dames hebben een paardenfokkerij, maar er kan ook paardgereden worden.
Wij storten ons op het ontbijt met een eitje en een jus d'orange.
Na alles netjes achtergelaten te hebben, nemen we na betaling afscheid en kunnen in de benen. We komen langs de monumentale boerderij Driesberg, die we gisteren niet in het donker hebben gezien.
In Kessel lopen we langs de kerk. Hier staat de Kaiser Otto III Brunnen. Keizer Otto II was met zijn vrouw op weg naar Aken toen Otto III in 980 in deze omgeving geboren werd.
We lopen langs de Niers door zwaar bedauwd gras, zodat onze schoenen kleddernat worden. We steken de Niers over en wandelen nu geruime tijd op de grens van het Reichswald, soms verhard dan weer onverhard.
Hoe dichter we bij Nederland komen hoe aantrekkelijker het landschap wordt.
Tenslotte bereiken we het ons welbekende landgoed St Jansberg. Hier is een uitbundige voorjaarsflora van o.a. speenkruid,
bosanemoon
voorjaarshelmbloem
en witte klaverzuring
Op de plaats van het verwoeste landhuis zijn nog de resten van de moestuin zichtbaar met onder andere koude bakken. Er achter stond een druivenkas.
Ook de ijskelder is bewaard gebleven, al dient die tegenwoordig als verblijfplaats voor vleermuizen.
Vele beken ontstaan hier die door diepe dalen richting Maas gaan.
We eindigen bij station Mook-Molenhoek en zijn vlot en bijtijds thuis.
wat een bloemen! Hier begint het ook een beetje... 3 crocussen en de sneeuwklokjes bloeien ook nog steeds.
BeantwoordenVerwijderen