We zullen met een tiental grotendeels bekenden de duistere dagen voor oudjaar doorbreken. Op een druilerig station Nijmegen verzamelen we halverwege de dag. Daar blijkt dat Carla, die dit alles georganiseerd heeft, niet aanwezig zal zijn. Minder leuke familieomstandigheden nopen haar hiertoe. Via een parkje met resten van de middeleeuwse vestingwerken lopen we de stad uit. Daarna klimmen we de stuwwal op.
We hebben nog nauwelijks enige afstand afgelegd als de oudste deelneemster er wegens pijn de brui aan geeft (wordt het de tien kleine nikkertjes?). We volgen de route van een oud Lingepadboekje. Op een gegeven moment hebben we een mooi gezicht op het kerkje van Persinge in de Ooipolder.
Ter hoogte van Berg-en-Dal gaan we even van de route af om horeca aan te doen (De Duivelsberg zou gesloten zijn). Als we later langs deze uitspanning lopen, heeft het er alle schijn van dat het wel geopend is. We schakelen nu over op het Pieterpad richting kampeerboerderij De Hoge Hof. Een gedeelte prikt een tentje. Drie personen (de vierde is vroegtijdig afgehaakt), waaronder ondergetekende kiest voor een verwarmde trekkershut. Het is ondertussen gaan regenen. Lilian bereidt een maaltijd, terwijl een ander deel kiest voor een restaurant in Groesboek. Marie Jose ontdekt dat je hier welkom bent om de fijne kneepjes van het koeien melken te leren en daar geniet ze enige uren van.
Soms heeft moeder natuur het aantal spenen niet helemaal in de hand en blijft er voor de machine een over.
Roel brengt de restaurantgangers terug en gaat daarna huiswaarts ( En toen waren er nog zeven).
Als we gaan slapen wil Josette dat de deur 's nachts open blijft staan. Dat levert mij een verkoudheid op.
zaterdag 28 december 2013 Groesbeek - Plasmolen -Mokerhei -Cuijk - Beers 30 km
Het heeft de hele nacht geregend. Dirk en Syta zijn hun tent uitgedreven en hebben het eigenlijk wel gehad. Josette heeft last van kwetsuren. Maar voorlopig blijven we nog samen. We lopen eerst naar en door Groesbeek. We passeren het aardige middeleeuwse kerkje.
Na Groesbeek duiken we de bossen in op weg naar het schitterende St. Jansberg. Na een fraaie wandeling houden we rust in een luxe pannenkoekenrestaurant in Plasmolen. Hier nemen Josette, Dirk en Syta afscheid van ons (En toen waren er nog vier). Het is ondertussen schitterend weer en de zonnewarmte is duidelijk voelbaar. We lopen een stukje het Zevendal in, eerst door het bos,
later langs de bosrand.
We steken het dal over en dalen daarna steil af om vervolgens de Mookerheide te beklimmen.
Hier kunnen we van de schitterende uitzichten genieten op Cuijk en de grazers op de heide.
Na de afdaling gaan we de uiterwaarden van de Maas in. Om asfalt te vermijden stel ik een routeverandering voor. Door de vele neerslag betekent dat ook een overdaad aan plassen.
Bij Cuijk steken we met de pont de Maas over voor de respectabele som van 20 Eurocent per persoon.
Na Cuijk gaat het grotendeels verhard verder naar het landgoed De Barendonk. We beleven een fraaie zonsondergang.
Het is stikdonker als we daar aankomen en er niemand aanwezig. Per mobieltje krijgen we instructies. Rinse voegt zich bij ons in de zeer ruime luxueuze trekkershut, waar we ook kunnen koken. Er is zelf een toilet in! Alleen Marie Jose kiest voor het tentje en ontdekt nog een eenzame fietser. Het slapen gaat een stuk beter dan de vorige nacht.
zondag 29 december 2013 Beers - Haps- Mill -'t Oventje - (om)Uden - Nistelrode 28 km
Als we wakker worden kunnen we de omgeving eerst bij licht zien. Dan blijkt dat we welkom zijn geheten.
Als we opbreken hebben we nog niemand van het landgoed gezien.
Het weer ziet er veelbelovend uit. Eerst lopen we nog verhard, maar als we op Het Duits Lijntje (de voormalige spoorlijn Wesel - Boxtel) komen is dat weer voorbij. Het is is heel aardig lopen.
Ook naast de spoordijk zijn aantrekkelijke plekjes.
Soms bemoeilijk een omgevallen boom ons de doorgang.
Op het station van Mill houden we een koffiepauze. Het is tegenwoordig een jongerencentrum.
Waar het kanaal van de Peellinie naast de spoordijk loopt, zien we nog een herinnering aan de tweede wereldoorlog. Z.g. asperges (rechtopstaande ijzeren staven) moesten de vijand per trein tegen houden. Ze werden overigens pas aangebracht nadat een Duitse pantsertrein zonder problemen de grens was gepasseerd. Pas bij een tweede poging liepen ze er op vast.
Na Mill lopen we ook langs kale akkers voor we de Trentsche Bosschen induiken.
Midden in het bos zien we een kunststoffen kerstversiering hangen.
Daarna maken we een omtrekkende beweging rond Uden, voornamelijk door bos, heide en zandverstuiving. We lopen ons nog een keer vast op de TBS-inrichting de Corridor. Bij een ecoduct gaat Marie- Jose haars weegs. Ze plakt er nog wat wandeldagen aan vast (en toen waren er nog drie). Als we bij de bushalte komen blijkt de bus net weg te zijn. Om toch warm te blijven lopen we richting Nistelrode. Na een tijdje neem ik een foto van de avondlucht.
Rinse besluit toch terug te keren naar de oorspronkelijke bushalte (en toen waren er nog twee).
Wij zetten door en bereiken het centrum van Nistelrode, waar een waterstaatskerkje staat. Al in 1290 was er een romaanse kerk op dezelfde plaats. Maar doordat deze na de reformatie niet meer gebruikt mocht worden, raakte hij in verval. De toren werd behouden, maar door blikseminslag ging alsnog verloren. Ook zien we nog het voormalige raadhuisje. Het was voor de tijd van het jaar buitengewoon warm en gedeeltelijk zonnig weer. We hebben er geen spijt van er op uit te zijn gegaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten