14-01-19-DNG Een wandeling van Laag-Soeren naar Dieren

zondag 19 januari 2014   20 km

Voor deze zondag kiezen we weer een wandeling van On Track uit met de naam Bergkristal. Met trein en bus komen we in Laag-Soeren. Hier hebben we een kleine aanlooproute naar de wandeling. Buiten het bos waait een stevige gure wind. Spoedig komen we langs de resten van het imposante Huis te Laag-Soeren, waar in 1850 een badinrichting werd gevestigd dat bij welgestelden een internationale reputatie genoot. Even later komen we langs het Priesnitzmonument dat ook aan deze glorietijd refereert.

Via Camping de Jutberg duiken we de bossen van de Veluwezoom in. De eikenbossen hebben een dichte ondergroei van bosbessen.

Het terrein is op veel plaatsen geaccidenteerd en regelmatig moet er geklommen of afgedaald worden.

Geheel tegen de verwachting in (het zou vandaag zwaar bewolkt met motregen zijn) wordt het steeds mooier weer.  Na een tijd westwaarts gelopen te hebben bereiken we de Rhederheide.

Op een top in de verte is al de wildkansel op de Elsberg te zien, wat ons volgende doel is.

Door de zachte en natte winter is het overal flink vochtig.

Een flink stuk van het Nationale Park de Veluwezoom is niet eigendom van Natuurmonumenten maar behoort tot het Hof van Dieren. Hier was een middeleeuwen een slot dat in de 17e eeuw in handen van de Oranjes kwam. Tijdens de Franse overheersing lieten Franse soldaten het afbranden. In 1815 kocht de familie Wassenaer Obdam van het landgoed Tickel het en liet er een nieuw landhuis bouwen. Vlak voor het einde van de tweee wereldoorlog staken de Duitsers het in brand. Het landgoed is nu in handen van de Stichting Twickel. De familie Wassenaer Obdam liet na aankoop de omtrek  afbakenen met zandstenen jachtpalen. Sommige zijn nog zichtbaar in het landschap.

Wij stijgen verder naar de wildkansel, waar we een fraai uitzicht hebben. Voor wild is het nu niet de juiste tijd.

Een metalen edelhert snuffelt aan Lilians rugzak.

Na dit bezoek vinden we een heerlijk beschut plekje in de zon om te lunchen. Het blijft prachtig weer, ook bij het vervolg van de tocht.

Het laatste stuk van de wandeling gaat langs een sprengenbeek.

Om dat we net te laat zij om de bus te halen, besluiten we door het bos naar Dieren te lopen om zo warm te blijven. Een stuk van de zandweg waar we dan langs lopen is veranderd in een lange prutsloot.

Keurig op tijd bereiken we de bushalte. Een aardige wandeling: 7 1/2.

13-05-05-DNG Langs Maas en Waal van Tiel tot Rossum

zondag 5 mei 2013    23 km

In onze provincie-voetwijzer Gelders Rivierengebied (1994) zijn nog een paar wandelingen niet afgevinkt. Waarschijnlijk omdat ze voornamelijk over geasfalteerde dijken gaan (met beelden van voorbij snellende motorclubs), hebben we ze steeds uitgesteld. Vandaag zal blijken dat je verwachtingen niet altijd hoeven uit te komen. Met het boemeltje van Arnhem naar Tiel zijn we snel op onze bestemming. Het is heerlijk weer en via een aantrekkelijke route worden we naar de Waalkant van Tiel geleid. Door de waterpoort verlaten we de nu nog vrij verlaten stad.

Het voet- en fietsveer naar Wamel komt net aangevaren en brengt ons voor 1,05 Euro p.p. naar de overkant. Een wandelend stel dat ook op het veer zit, gaat direct na het verlaten van de pont rechts de uiterwaarden in. We bedenken ons geen ogenblik en volgen dit voorbeeld in plaats van naar de dijk te lopen. We zien wel waar het schip strandt. Omdat er geen pad is, betekent het wel dat het lopen een stuk zwaarder gaat, maar dat mag de pret niet drukken. Aan de overkant van de Waal zien we Tiel nog liggen.

Geruime tijd vliegen twee gele kwikstaarten met ons mee en regelmatig stuiten we op groepen ganzen die met veel kabaal laten weten onze aanwezigheid niet op prijs te stellen. Ook vindt er beweiding plaats.

Dat betekent dat er zo nu en dan een prikkeldraadbarrière genomen moet worden, vaak met een overstapje en soms onder het prikkeldraad door. In het uiterwaardengebied liggen grote watervlakten deels oude rivierstrangen, deels door de mens uitgegraven.

Steeds houden we zicht op de Waal.

 Als onze voorgangers even rusten, vragen we of zij weten hoe ver je kan lopen. Ze laten een zeer grof kaartje zien van hun wandeling en denken dat je zonder problemen door kunt lopen. Dus nemen we het volgende overstapje

en gaan weer verder. Na een paar kilometer komen we bij een kanaal dat naar een haven leidt. De haven staat weer in verbinding met een oude rivierstrang zodat we weer terug kunnen lopen. Dit keer wel langs de strang en niet langs de Waal.

Uiteindelijk komen we bij een pad dat naar de dijk leidt. Gelukkig zijn er maatregelen genomen om het berijden van de dijk met motorvoertuigen te ontmoedigen (stukjes fietspad en eenrichtingverkeer). Het is een mooi stukje langs het dorp Dreumel. Er staan diverse fraaie boerderijtjes.

Op de plaats waar een vroegere strang een kolk heeft veroorzaakt houden we lunchpauze.

Onze rust wordt tijdelijk verstoort door een paar crossmotoren die onder ons langs scheuren. Rond het dorp staan de boomgaarden volop in bloei.

Op de dijk staat ook een herinneringsmonument voor de watersnoodramp van 1855. Kruiend ijs maakte dat het rivierwater werd opgestuwd, waarop de dijken braken. O.a. liep de Gelderse Vallei en het Land van Maas en Waal geheel onder.

In een wei vol paardenbloemen steken een paard met twee jongedames scherp af.

Als we een pad zien lopen we weer naar de Waal toe door een stuk land dat de naam Bato's Erf draagt. Het ligt hier vol met merkwaardige betonnen blokken. Kunst of toch iets anders?

De meeste geluidsoverlast komt vandaag vanaf de Waal. Er is druk scheepvaartverkeer.

Op sommige stukken zien we bordjes met de tekst: struinroute Waal.

Dat is de route die onze aanvankelijke voorgangers dachten te lopen. Dat het daadwerkelijk struinen is wordt vooral duidelijk als we lange stukken door mul zand lopen.

Het zijn wel prachtige strandjes. Wat ons opvalt en ons zeer verbaast is dat het vol ligt met schelpen. Waar komen die vandaan?

Plotseling komt er een horde jongedames op ons afgestormd. Het lijkt of ze elkaar verdringen om het mooist op de foto te komen.

We keren nu de Waal de rug toe en lopen door het dorp Heerewaarden om de Maas te aanschouwen. Ze lopen hier op een afstand van een ruime kilometer parallel aan elkaar. Op deze rivier zien we alleen pleziervaart.

Nog iets verder waren Maas en Waal slechts een paar honderd meter van elkaar verwijderd. Hier ligt te midden van veel water het voormalige fort St. Andries. Wel nog in gebruik is een kanaal met sluis tussen Maas en Waal. Zodra we Rossum bereiken zien we een uitspanning. Na al onze inspanning vlijen we hier neder met mooi uitzicht op de Waal. We laten ons een Duits en een Belgisch biertje goed smaken.

 Langs de kerk van Rossum bereiken we de Burcht van Rossum, rond 1850 in neo-Tudorstijl gebouwd op de fundamenten van de vroegere burcht van de roemruchte Maarten van Rossum.

Deze van oorsprong 13e eeuwse burcht werd al rond 1600 vernield tijdens het beleg van Zaltbommel en bleef nog lang tijd ruïne. Via het slingerbos (het kasteelpark) en de Waaldijk bereiken we de bushalte, waar spoedig een taxibusje ons naar station Zaltbommel brengt. Zo wordt deze dag geheel tegen de verwachting in nog grotendeels onverhard afgelegd met schitterend weer en flink door de zon verbrande koppen.

13-04-28-DNU Rond de Amerongse Berg

zondag 28 april 2013    16,5 km

Afgelopen donderdag liep ik voor de "oudjes" van de NKBV een wandeling in Ruurlo. Het was zomers warm, maar de opkomst was mager. Een zevental lieden gingen met me op pad. Het werd een prachtige wandeling met veel bloeiende bloemen. Heel opvallend was een watertje op het landgoed Onstein. Daar bloeiden zover het oog reikte dotterbloemen.

Een fel gele streep door het landschap. Vandaag is het ook prachtig weer, maar wel wat frisser. We vervolgen onze reeks Capitool-wandelingen met de Amerongse berg. We bussen met een overstap in Wageningen naar halte Molenweg in Elst. Vandaar stijgen we langzaam de Amerongse Berg op. De bomen beginnen hier en daar voorzichtig wat groen te vertonen.

Eenmaal op hoogte komen we op een achtsprong, waar rond de "eenzame eik" een veelpersoonsbank is gedrapeerd.

Door de bossen lopen we boven Amerongen langs naar Leersum. hier zetten we de wandeling voort aan de andere kant van de verkeersweg Rhenen-Driebergen. Na enige tijd bereiken we het landgoed Zuylestein. In een hoekje van het bos is een schaapskooi gelegen.

Door parkachtig bos bereiken we z.g. Grote Visvijver.

 Het kasteel werd aan het eind van de tweede wereldoorlog gebombardeerd door de geallieerden. Er zou zich een SS-commandant bevinden, maar die was tijdens de aanval niet aanwezig. De bijgebouwen zijn wel gespaard gebleven. In 1630 kocht Frederik Hendrik van Oranje het van oorsprong 14e eeuwse landgoed. Boven de toegangspoort liet hij zijn wapen aanbrengen.

 Na de oorlog lieten de eigenaren er een nieuw landhuis bouwen op een iets andere plek. Er is een mooie renaissance tuinaanleg, die grotendeels ommuurd is. Door het bos van het landgoed bereiken we de Lekdijk. Hier hebben we een goed zicht op de uiterwaarden met diverse oude strangen.

Aan de andere kant van de dijk dalen we af naar de z.g. Amerongse Bovenpolder. In de verte zien we de kerk en het kasteel van Amerongen liggen,

maar zo ver zijn we nog lang niet. We genieten van weidsheid van het landschap.

Aan de Nederrijn geniet het vee ook van deze fraaie dag. We steken een strang via een bruggetje over en komen dan in een stuk grasland dat lichtpaars gekleurd is door ontelbare bloeiende pinksterbloemen.

huis te Amerongen ligt midden in de Bovenpolder. We lopen aan de achterzijde van de tuin met zicht op de zijkant van het van oorsprong 13e eeuwse kasteel.

Het kreeg in de loop der tijden diverse aanvallen te verduren, want het kasteel beheerste de vaarweg over de Rijn en de verkeersweg Utrecht-Arnhem. De eigenaar kon dan ook veel tol heffen. Dat oude kasteel werd in 1672 (het rampjaar) door de Fransen verwoest, maar later in Hollands-classicistische stijl herbouwd. De bomen van de tuin spiegelen zich in het water van de slotgracht en maken zo hun eigen schilderij.

Aan de voorzijde van het kasteel bevinden zich een reeks bijgebouwen (het eerste gebouw is een botenhuis).

Vanaf het dijkje om de kasteeltuin hebben we ook een mooi gezicht op Amerongen. Dat gaan we ook even in om bij het kasteel te komen.

Tussen de oranjerie en portierswoning is de ingang. Het voorplein van het kasteel is zeer ruim

en er is divers beeldhouwwerk opgesteld.

Tegenover het kasteel liggen de bijgebouwen, waar nu o.a. een restaurant is gevestigd. We lopen nog een stukje door de tuinen, waarbij het verguldwerk van de hekken nog wel een likje verf kunnen hebben.

 Het laatste stuk lopen we door en langs een strook bos op de rand van de heuvelrug en de uiterwaarden, Het bos kent een rijke ondergroei van bosanemonen. In de uiterwaarden liggen nog diverse oude Rijnlopen.

Vlak voor het einde zien we nog de molen van Elst. Omdat we de bus willen halen krijgt hij niet de verdiende aandacht. Weer een mooie wandeling met fraai weer.