Als we zaterdagmiddag bijna op het punt staan te vertrekken naar Zuid-Limburg, belt Joanneke om te vertellen over de geboorte van hun tweede zoon. Als ik weer op de klok kijk zie ik dat we nog drie minuten voor vertrek van de trein hebben. Ik breek snel af en we hollen naar het station, waar we nog net in de trein kunnen springen. Om kwart over zeven zijn we bij Anya, die een maaltijd voor ons gaat koken. Na het eten maken we nog een wandeling door de oude stad. Sommige delen van de oude wallen zijn zo duister, dat ze dat alleen in gezelschap durft te lopen. Het is nog erg zwoel. Weer terug drinken we nog wat. Ik probeer voor het eerst van mijn leven een rosébiertje, maar dat is geen succes. Het lijkt op een gevaarlijke kinderlimonade. We beleven een onrustige nacht. Het is erg benauwd warm en tot overmaat van ramp, komt Lilians maag-darmstelsel in opstand, zodat ze er diverse malen uit moet. Na het ontbijt de volgende morgen, waar Lilian alleen een slokje thee neemt, wordt er toch besloten met z'n allen te gaan wandelen. We rijden naar Schinveld en na enig zoeken wordt het beginpunt van de wandeling gevonden. We combineren weer twee wandelingen van de Vallekebergse Alpevrung. Door velden en bossen lopen we naar de Leiffenderhof. Achter deze boerderij is een zweefvliegveldje, waar rijen ingepakte vliegtuigen wachten op beter weer.
Vandaag zullen we regelmatig een bui over ons heen krijgen. Van het waarschuwingsbord hoeven we ons vandaag weinig aan te trekken.
We betreden het grensoverschrijdende natuurgebied "Rode Beek". Weilanden langs deze beek zijn aan de natuur teruggegeven of zoals de Duitsers op een bord laten weten doen ze hier aan Renaturierung. Op het meest moerassige stuk is een vlonderpad aangelegd, zodat we comfortabel verder kunnen.
Vervolgens gaat het verder over de grens. In de berm heeft men een veelkleurig bloemenmengsel gezaaid. Naast bekende soorten, zoals bolderik, zie ik ook soorten die ik niet zo kan benoemen.
Door bos lopen we naar de fraaie Dahlmühle. Het regent echter zo hard, dat het niet mogelijk is een foto te nemen. Even verder is het zwembad van Gangelt, waar Anya vroeger wel ging zwemmen. Onder een afdakje wachten we de ergste buien af. Als dat voorbij is lopen we langs een lange vijver waarop geroeid kan worden, maar nu vol eenden zit. Op een bankje nuttigen we onze lunch. We volgen daarna de Rodebach tot de Heringhof en steken door naar Op den Hering. Hier lopen we achter langs om de autoweg te mijden. We gaan het bos weer in en lopen tussen grote plassen. Het hele gebied is vandaag vrijwel geheel vlak. Op de lage stukken lopen beken, zijn er plassen of is er broekbos. Op de relatief hogere stukken groeit dennenbos. In sommige stukken bos zijn de adelaarsvarens al zo verkleurd dat je denkt dat de herfst al begonnen is.
We naderen Nonke Buusjke langs een ouderwetse graanakker.
Dit is een nederzetting met veel vakwerkbouwsels dat nu een soort miniatuur openluchtmuseum is. Aangekomen zetten we ons eerst neer voor koffie met een stuk huisgebakken vlaai. Lilian houdt het bij een kop thee, maar prikt een paar stukjes van mijn vlaai. Dat is een goed teken. Daarna maken we een rondgang. Voor het washok hangen de lange ondebroeken te wapperen.
Er is een hoefsmid ,
een strijkkamer ,
een weefhuis, timmerwerkplaats, een schoenmakerij, een stroopstokerij, bakkerij, winkel enz. Er zijn twee bakhuizen.
Verder is er een fruit-, groente- en kruidentuin.
Na dit bezoek duiken we weer de bossen in en slingeren we langs kleine paadjes.
Daarna passeren we de landingsbaan van de beruchte AWACS-vliegtuigen. hier was een groot protest tegen het kappen van bos ten behoeve van dat bedrijf. Even verder zien we hoog in een boom nog een restant van een bouwsel dat dat protest moest ondersteunen.
Vanuit de verte leek het een radio-telescoop. Na nog een bezoek aan een meertje, zetten we weer koers
naar Schinveld. Anya brengt ons naar het station, vanwaar we (dankzij een reuzensprint in Utrecht) binnen twee uur thuis zijn. Een mooie wandeling met wat minder mooi weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten