De kleinkinderen hebben nog schoolvakantie en Marin gaat met Mieke en mama naar Kinderdorp. Ik ben dus alleen met Tijmen vandaag. Het afscheid van moeder valt zwaar. Er wordt luid gejammerd en als we op stap gaan houdt dit aan. Op de grote weg gekomen, zeg ik: o, de bus is er al. Tijmen zet het op een hollen, mij meetrekkend. De chauffeuse blijft rustig wachten. In de bus krijg ik een schrobbering van haar. Ik moet niet zo hollen met dat kind, hij kan flink ten val komen. Zij blijft heus wel wachten. In de bus zie ik dat hij 8,5 minuut vertraagd is; ik had op de volgende bus gemikt. Tijmen gedraagt zich nu weer normaal. Gezeten achter de chauffeuse doet hij alle stuurbewegingen na. Daarna gaan we met de trein naar Utrecht, waar we overstappen op de trein naar Enschede. Er staat aan dat hij van perron 11a vertrekt, maar als hij binnenkomt rijdt hij door naar 11b. Wij hebben geluk dat we in het midden staan, want de trein van 3 enkele bakken is veel te klein voor alle passagiers. Alle snoep, eten en drinken heeft Tijmen ondertussen soldaat gemaakt. In Apeldoorn stappen we uit en lopen naar het perron van de Veluwse Stoomtrein Maatschappij. Onze trein staat al klaar en ik stel Tijmen voor eerst naar de locomotief te kijken. Hij heeft eerst zijn bedenkingen, maar stemt dan toch toe. Als de machinist hem uitnodigt binnen te kijken is dat toch een stap te ver. Het steile trappetje naar de onbekende cabine is te eng. Hij wil wel in de wagon achter de locomotief zitten, zodat we alle geluiden goed kunnen
meemaken. De leren riem, waarmee de ruit in diverse standen gezet kan worden, intrigeert hem zeer.
Na een rit van bijna een uur zijn we in Eerbeek. Hier moet de locomotief water tanken en naar de andere zijde van de trein gebracht worden. Ik kan Tijmen uitleggen wat een wissel is. Op de terugweg maken we een stop van een uurtje in Beekbergen. Hier is de werkplaats met restaurant en
staat een groot deel van het materieel gestald. De locomotief wordt weer van water voorzien
en aan de voorkant wordt de as uit de verbrandingsruimte verwijderd.
Tijmen bekijkt aandachtig de onderdelen van de locomotief.
Dan loop ik met hem over het terrein met talloze locomotieven en wagons, wat hij prachtig vindt.
In de werkplaats wordt aan vele stoomlocomotieven gewerkt.
Voor een van de reusachtige wielen gaat Tijmen bekken trekken.
Het allermooist vindt hij wel de rijdende kranen.
Als hij de buffer van een locomotief aanraakt is zijn hand pikzwart met smeer. In het toilet van het
restaurant maak ik hem weer schoon, maar als we naar buiten willen gaan ontdekt hij een beeldscherm met Thomas, waar hij niet meer is weg te slaan.
We drinken nog wat en dan is het tijd voor het laatste traject. Tijmen staat aan de rand van het perron te
kijken hoe de stoomlocomotief er aan komt om te koppelen. Als hij dichterbij komt zet hij het op een lopen.
In Apeldoorn aangekomen ziet hij tot zijn vreugde nog een grote brandweerkazerne. Op het
station kunnen we direct verder met het dieseltje naar Zutphen, waar we overstappen op de intercity nar Arnhem. De trein is voor hem een grote apenkooi.
Weer in Ede wil hij naar mijn huis. Hij drinkt nog wat en eet daar een boterham, die hij zelf uit de vriezer in de kelder mag halen. Hij geeft Hazel een snoepje en haalt daarna naast de kooi toeren uit op het hobbelpaard. Dan wil hij nog alle eetbare zaken in opa's tuin inspecteren. Een tochtje langs de peren, paprika, appels, frambozen en de bramen. De laatste struik wordt door hem aan de huiszijde
leeggeplukt. Hij wil eigenlijk hier blijven, maar we gaan met de bus terug naar zijn huis, waar Dennis net aan komt rijden. Met papa gaat hij boodschappen doen, nadat hij zijn verhaal heeft kunnen doen. Daarna ga ik nog eieren en groente halen op de tuin. Als Mieke, mama en Marin thuiskomen is hij nog vol van dit dagje. Dus ik denk wel dat het geslaagd was voor kleinkind en opa.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten