Voor ik het museum binnenga loop ik door de beeldentuin. Een kleurrijke eyecatcher is "Borstentros" van Maria Roosen.
Een 3,5m hoog beeld heeft als titel "Asis Rafki" (zonnevriend) en gemaakt door Monika Dahlberg
.
Veel verder kom ik niet, want het pad is afgezet wegens een gevaarlijke boom.
Daarna betreedt ik het vernieuwde museum door de oude ingang. Spoedig sta ik tegenover een bergbewoner, mens of gems?
Toch maar even samen op de foto.
Dick Ket neemt een belangrijke plaats in in het museum. Helaas gebruikte hij veelvuldig slecht drogende verf, waardoorde verf na lange tijd nog kan zakken als het schilderij verticaal hangt. Dit is de reden dat dit zelfportret van hem nu een tijdje op zijn kop hangt.
Dit houten paardje heeft Ket verschillende malen in zijn werk afgebeeld en is een verwijzing naar zijn naam. In het West-Fries is Ket een paard.
Stilleven uit 1933
Jan Mankes een nog soberder gebruik van kleuren dan Dick Ket.
Hier twee dode torenvalken uit 1909.
Vaas met jasmijn uit 1913.
Stillleven met schedel op boek uit 1916.
Pyke Koch behoort met Karel Willink tot de magisch realisten.
Vrouwen op straat uit 1964. Let op de gekraste initialem links en rechts op de muur.
Carel Willink Detail uit de maraboes uit 1962.
Van de beroemde Belgische kunstschilder Paul Delvaux "Museum voor natuurlijke historie" uit 1943.
Van Maurits Cornelis Escher: "Kust bij Almalfi" uit 1931
Hans op de Beeck maakte deze installatie in gips.
Van hem is ook een videoinstallatie, waarbij o.a suikerklontjes een rol spelen.
Een ander onderwerp is het slavernijverleden, Vanuit Ghana verhandelden Nederlanders grote hoeveelheden slaven. Een Ghanese kunstenaar maakte samen met buurtbewoners een gordijn van in stukken gesneden jerrycans.
Louisa Kuschel is een afstammelinge slaafgemaakte voorouders. Haar kunstwerk Gebroken ketenen uit 2021 is gemaakt uit veel glaskraaltjes, die de slavenhandelaren gebruikten als ruilmiddel.
Ook afbeeldingen van ons "glorieuze" kolonieverleden bekijken we nu met andere ogen. Daarom zijn hier een aantal prachtige prenten achter een enigszins transparant gordijn gehangen en wordt het aan de bezoeker over gelaten het gordijn opzij te schuiven.
Dieren inspireren kunstenaars ook vaak, zie hiervoor de maraboes van Carel Willink.
Sonho de Medusa van Koen Jacobs uit 2019 verbeeldt een kwal op een artistieke manier.
LeoMat (een ontwerpersduo) maakte dit insect in 1979.
Een hele reeks dierenfiguren van Etie van Rees zijn leuk.
Tot slot nog mijn indruk van de verbouwing en uitbreiding van het museum. Er is nu zeker meer ruimte gekomen, maar het interieur brengt me niet in vervoering, zoals deze zaal in de nieuwbouw.
Ook de koepel in de oudbouw moest in een moderner jasje gestoken worden, maar ik mis het orgeltje dat zo charmant van de verdieping naar beneden keek.
Een absolute misser vind ik het handhaven van de entree aan de drukke straatweg. Een entree vanuit de tuin had veel meerwaarde gehad. Bij het ontwerp heeft men zich blijkbaar laten leiden door de spectaculaire uitbouw, die voor bezoekers nauwelijks opvalt. Overigens heb ik vandaag genoeg gezien wat mij kon bekoren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten