We hebben dit jaar besloten onze paaswandelingen in Zuid-Limburg te houden. Omdat er geen treinverkeer van Weert naar Roermond is, moeten we met het boemeltje vanaf Nijmegen. Vanaf station Maastricht is het nog 3 kwartier bussen naar Nijswiller waar onze wandeling begint. Toen we van huis gingen regende het en als we in Nijswiller uitstappen is dat ook nog het geval. Het begin is moeilijk te vinden, maar de gps zegt dat we een smal steegje tussen een heg en een huis moeten ingaan. Achter het huis is er inderdaad een glibberig paadje dat door de weilanden omhoog gaat.
Het paadje eindigt in een sterk oplopend weiland dat bedekt is met een dikke laag stalmest. Een heerlijke klus om boven te komen. Een tijdje later kruisen we de Mechelderbeek. Aan de oever bloeien slanke sleutelbloemen, die wachten op mooier weer.
We naderen Elzet, waar aardige huizen staan.
Het is nu niet ver meer naar Mechelen, waar we net buiten de plaats onze lunchpauze houden. Erg lang houden we het hier niet uit. We koelen flink af. Als we daarna het Elzetter bosch bereiken en een bankje zien, vervolgen we hier in de luwte onze lunch. Lilian merkt een muis op, die met grote snelheid door het bos schiet. Het lukt me met moeite hem min of meer herkenbaar op beeld te krijgen.
Na bestudering van het beeld thuis houden we het op een rosse woelmuis.
In het bos lopen we over kleine , leuke paadjes, maar het is er erg pruttig en kaal.
Als we het bos uitkomen breekt de lucht open en kunnen we ons een beetje aan de zon koesteren.
Via Rott, Melischet komen we weer in Hilleshagen en is ons rondje compleet. We overnachten in Lemiers, dus lopen we eerst naar Vijlen. Daar pakken we een landweggetje naar Mamelis met een prachtige boerderij.
Achter dit gehucht steken we de Selzerbeek over en zijn we in Duitsland.
De abdij Sint Benedictusberg op de achtergrond ligt nog net in Nederland.
Langs de beek lopen we naar Oud Lemiers. In dit idyllische plaatsje staat de 12e eeuwse St Catharinakapel. Het is het oudste zaalkerkje van Nederland. De toren staat opmerkelijk scheef.
De kerk is vooral bekend vanwege muurschilderingen uit 1978 van Hans Truijen. Ons onderkomen ligt aan de Rijksweg bijna buiten Lemiers aan de kant van Vaals. De eigenaresse woont er nog maar kort. Ze heeft deze woning vanuit Maastricht gekocht, omdat ze al jaren een schapenlandje achter dit huis heeft. Onze voorverwarmde kamer is daarom nog erg kaal, maar heeft een prima bed. Om bij de badkamer met wc te komen, moeten we een hele tocht maken, waarbij we als laatste de woonkamer en de keuken moeten doorkruisen. We krijgen een potje onbestemde lotusthee en een zaklantaarn om 's nachts zonder ongelukken het toilet te vinden. We douchen ons en gaan daarna op weg naar Holset. We komen er achter dat kort geleden aan de zuidkant van de Rijksweg een ruilverkaveling heeft plaatsgevonden, die het merendeel van de voetpaden heeft weggegooid. Ondanks vastlopen bereiken we ons doel: de herberg Oud Holset. We zijn blij gereserveerd te hebben, het is er bomvol en warm, maar het eten is goed en de bediening is vriendelijk. Na afloop lopen we via een andere route in het donker terug naar onze overnachtingsplek. Het is er goed slapen.
zondag 5 april 2015 25 km
We krijgen een prima ontbijt en omdat het weer er goed uitziet gaan we snel op pad. Direct naast het huis loopt een paadje naar Oud-Lemiers. We komen nogmaals langs de Catharinakapel.
We steken weer de grens over en gaan spoedig onverhard de Schneeberg op. Eenmaal op hoogte kunnen we ver kijken. We zien kasteel Lemiers in de diepte met Vijlen op de achtergrond.
Na enige tijd passeren we de Westwall, ook wel Siegfriedlinie genoemd, een restant van de verdedigingslinie die in de tweede wereldoorlog dienstdeed.
Plotseling ziet de omgeving er wel erg netjes uit.
Dat klopt ook wel, want we zijn op een golfterrein aangekomen. Voordeel is dat hier een overvloed aan bankjes staat. prima voor koffie in de zon en uitzicht op de verrichtingen van golfers.
Hierna passeren we nog een boscomplex voor we afdalen richting Vaals, waarbij we wel netjes in Duitsland blijven. Daarna mogen we weer omhoog naar het letterlijk, maar niet figuurlijk hoogtepunt van de dag. Hier wordt in het bos veel aan natuurbeleving gedaan, met extra veel aandacht voor de das. Lilian kijkt door een enorme toeter en ziet een bekend personage.
Bijna op het hoogste punt raken we verstrikt in graafwerkzaamheden. Het lijkt er op dat men hier een uitdagend mountainbikeparcours aan het aanleggen is met bruggen en steile wanden. Wij gaan nog net niet naar het drielandenpunt, maar steken de Duits-Belgische grens over. De nu volgende afdaling is anders dan voorgesteld. Uitgestrekte bospercelen zijn volledig gekapt en alle takken liggen nog op de bodem, zodat ze paadjes volledig aan het zicht onttrekken. We lopen naar het plaatsje Gemmenich, waar we kort na elkaar onder drie spoorlijnen doorlopen. Alleen de lijn Visé - Aken is nog in gebruik. We zijn hier in het voormalige staatje Neu-Moresnet dat ruim een eeuw (1814 - 1918) heeft bestaan en leefde van de zinkmijnen. Het drielandenpunt was in die tijd vierlandenpunt. Het is ondertussen lunchtijd. We passeren tot driemaal toe een bankje in de zon, maar Lilian spreekt even zoveel keer haar veto uit en zo wordt het al stijgend na twee uur als we in een nat stuk bos neerploffen zonder zon. Hierna zijn we snel op het drielandenpunt en betreden we weer ons vaderland.
Deze kermis willen we snel verlaten. Licht dalend gaat het richting de voormalige grensovergang Wolfhaag. We hebben steeds fraai uitzicht.
Via het dorp Wolfhaag komen we in Vaals. Hier bevinden zich diverse eeuwen oude fabriekscomplexen die als paleizen zijn gebouwd. Steeds duikt de naam van architect Joseph Moretti op, bekend van de bibliotheek van Rolduc. Eerst staan we voor een herenhuis met boerderij uit 1777 dat net gerestaureerd wordt.
Op de timpaan is de godin van de landbouw, Ceres, afgebeeld. Er naast ligt een voormalige naaldenfabriek, waarvan het woongedeelte er ook niet onaardig uitziet.
Vaals is ook lange tijd toevluchtsoord geweest voor vervolgde protestanten in Duitsland. Zo komt het dat er 4 protestantse kerken zijn. De oudste kerk heeft een bijzondere geschiedenis. In 1649 deelden de protestanten en katholieken deze middeleeuwse kerk, maar in 1669 bouwden de protestanten hun eigen kerk aan de toren, 90 graden op de middeleeuwse kerk. De katholieken sloopten daarna de middeleeuwse kerk en vervingen die door een barokkerk. Nog weer later werd er een nieuwe kerk elders gebouwd en werd de barokkerk later ook weer gesloopt. Zo staat er nu een toren uit omstreeks 1300 met dwars erop de nu hervormde kerk.
De belangrijkste fabriek was de lakenfabriek van de familie Clemont uit 1761. Het complex is zo groot dat het niet op de foto past. Tegenwoordig is het gemeentehuis.
.
Op een van de gevels prijkt de spreuk SPERO INUIDIAM (ik hoop benijd te worden).
Blijkbaar was Johan Arnold Clermont er niet van overtuigd dat dit gelukt was, want daarna liet hij eveneens door Moretti Schloss Blumenthall bouwen als zijn woonhuis.
Later werd het een klooster en tegenwoordig is het een hotel-restaurant. Op de weg terug lopen we nog even naar de Frankenhofmolen. Van oorsprong een heel oude kopermolen groeide het uit tot een industrieel complex. Sinds enige tijd in bezit van het Limburgs Landschap, die het vervallen geheel al weer heel aardig gerestaureerd heeft.
Op een gevelsteen prijkt het jaartal 1738.
Deze avond eten we bij het Moment in Lemiers. Een aardig vakwerkgebouw met letterlijk eten op verschillende niveaus. Ook hier is het stampvol en erg warm. We hebben het idee dat de bediening het overzicht zo nu en dan kwijt is. Ook vinden we het eten iets minder dan in Holset.
Terug, kletsen we nog een tijd met de eigenaresse en haar vriend.
maandag 6 april 2015 21 km
Vandaag gaat Anya meelopen. Ruim op tijd is ze bij ons. Helaas is het betere weer van gisteren al weer voorbij. We beginnen onze wandeling met een rondje langs kasteel Lemiers, ook wel Gen Hoes genaamd. De oudste delen dateren uit de 12e eeuw, maar het kasteel is al een eeuw eerder beschreven.
Bij het kasteel is ook een grote hoeve.
Via Harles lopen we naar Vijlen. Voor deze plaats raakt Anya zwaar geïmponeerd door een man die we hier ontmoeten.
In het sfeervolle café A Gin Kirk in Vijlen gaan we voor koffie aanleggen. Hierna volgt een lange boswandeling, gedeeltelijk door België. Voor de lunch gaan we even van de route af. op het Krijtlandpad zien we een bankje bij een grafheuvel.
Echt heel aangenaam is het hier niet, na afloop zijn we aardig verkild. Na geruime tijd verlaten we het bos en kunnen we weer van de nevelige vergezichten genieten.
Bij Einrade passeren we een aardige hoeve.
In Holset sluiten we het weekend af met een verdiend biertje. De kerk blijkt open te zijn, dus werpen we er een blik in. Het neoromaanse altaarstuk valt op.
Ook zijn er aardige beelden van de heilige Rochus
en Genoveva
Het is nu niet meer ver naar de auto. Lilian en ik hadden nog het plan een stukje verder te gaan, maar het is te verleidelijk om ons door Anya naar station Sittard te laten brengen en zo nog aardig vroeg thuis te komen. We hebben in ieder geval weer zes wandelingen van de Vallekebergse Alpenvrung kunnen afvinken. De natuur en het weer waren nog lang niet voorjaarsachtig.
Ik ben benieuwd naar de volgende 25km!
BeantwoordenVerwijderen