Langs het kasteel komen we aan de andere kant van de stad.
Ons hotel staat op het station tussen de sporen en een drukke weg. We hebben een kamer op de 7e verdieping met schitterend uitzicht op de oude stad.
We laten onze bagage achter en lopen via de trappen naar beneden (verplichte kost met Lilian). Nadat we de verkeersweg zijn overgestoken zijn we meteen in een park dat tegen de oude stad aanligt. Het oudste deel van de stad is strategisch op een kalkrots gebouwd. We beklimmen deze rots om in de stad te komen. Van hier heb je een fraai uitzicht over de latere stadsuitbreidingen en de zee.
We dalen aan de andere zijde weer af naar de benedenstad en steken het plein met het enige nog bewaarde stadhuis uit de middeleeuwen van Noord-Europa. Het huidige uiterlijk stamt uit 1404.
Ons eerste bezoek is aan de 14e eeuwse Heilige Geestkerk.
De barokke toren is uit de 17e eeuw evenals het schitterende uurwerk aan de zijgevel.
De kerk was verbonden aan een instelling voor ouden en zieken en werd bezocht door het arme deel van de bevolking. Zij konden niet lezen en daarom waren de Bijbelverhalen hier afgebeeld. 57 beschilderde panelen bevinden zich op de galerij. De afbeelding van het verhaal van de barmhartige samaritaan doet aan een Japanse prent denken.
Het belangrijkste kunstvoorwerp is een gesneden drieluik uit 1483 van de Lübeckse meester Bernt Notke.
Het middenpaneel stelt de nederdaling van de Heilige Geest voor.De knielende figuur linksonder is de burgemeester Derick Hagenbeck, die het altaar geschonken heeft.
Aan het bovenstuk van het altaar is te zien dat niet alles de tand des tijds goed heeft doorstaan.
De 16e eeuwse preekstoel is ook een groot kunstwerk.
De laatste afbeelding geeft Marcus weer.
Bovenop een ander kunstwerk is Petrus afgebeeld.
Dan zijn er nog een grote hoeveelheid glas-in-loosramen. Op sommige is een reeks Bijbelse voorstellingen afgebeeld, zoals het brandend braambos ,
Moses in het biezen mandje
en de stenen tafelen .
Na dit bezoek lopen we nog wat door de stad. Ook hier zijn jugendstilpanden, alleen op veel kleinere schaal dan in Riga. De draken komen ons weer zeer bekend voor.
Een 15e eeuws huis ziet er van buiten niet spectaculair uit.
Het was het huis van een paardenkoopman. De zolder werd als graanopslagplaats gebruikt.
De meeste straatjes zijn schilderachtig.
Hier ligt ook het grote verschil met Riga. Hier is de hele oude stad een soort museum dat voor het toerisme wordt geëxploiteerd. In Riga is de binnenstad nog een levendig centrum. In een mooier middeleeuws huis is het Linnateater gevestigd
Het heeft een stoep met weerszijden zitbanken.
De stenen zijn fraai versierd
.
Grote delen van de stadsommuring zijn nog in stand gebleven met talrijke torens.
In een straatje achter de ommuring ligt de Oekraïens Grieks-orthodoxe kerk verscholen. Sinds een paar jaar hebben ze hun intrek genomen in een middeleeuws pand.
Het interieur schijnt heel bijzonder te zijn, maar voor een bezichtiging zijn we te laat in het seizoen. Als laatste aanschouwen we de gevel van het huis van de broederschap van de " Blackheads" uit 1531. Net zo als in Riga straalt de rijkdom er vanaf. Zij schonken ook veel geld aan het Dominicaner klooster alhier.
Na het avondeten lopen we door de stad om te genieten van de vele mooi verlichte gebouwen, zoals het stadhuis
en de St. Nicolaaskerk. Deze laatste kerk is de belangrijkste kerk van Tallinn. Hij overleefde de beeldenstorm door zijn zeer dikke deuren en doordat alle sloten vol met lood waren gegoten. Helaas werd de kerk in de laatste wereldoorlog het slachtoffer van een bombardement. De restauratie door de Sovjet Unie na de oorlog duurde 30 jaar, maar nu zijn de Esten bezig met een volgende restauratie en kunnen we de kerk deze keer niet bezoeken.
We dineren alweer in een kelder van een Indiaas restaurant. Het is er erg rustig, maar het eten is goed. Terug in de hotelkamer kunnen we ook nog genieten van het uitzicht.
dinsdag 1 oktober 2013
We hebben heerlijk geslapen. Het ontbijt is niet in het hotel, maar in de ernaast gelegen stationsrestauratie. Het is prima verzorgd en vanaf ons tafeltje hebben we uitzicht op de vertrekkende en aankomende treinen. Wat ons opvalt is dat bij elke trein aan beide zijden in- en uitgestapt kan worden. Na dit noodzakelijke ochtendritueel gaan we weer stadwaarts. Langs de stadsmuren
lopen we naar de 15e eeuwse St. Olafskerk, hoewel de kerk reeds in 1267 werd genoemd. Het interieur is een paar maal door brand verwoest en ziet er nu zeer sober uit met een neogotische inrichting.
We zien een enkel rouwbord
en er zijn enkele versieringen bij de gewelfribben.
Hierna beklimmen we de toren. Eindeloos stijgen we al draaiend over het smalle wenteltrapje.
We passeren een zolder waar de grote luidklokken hangen.
Als we boven op de trans van de toren komen worden we ontvangen met een stormachtige wind en regen.
Het uitzicht is echter overweldigend. We zien de haven. vanwaar we morgen vertrekken.
Ook het zicht op de oude stad mag er zijn.
Met een beetje zoom is ook oudste stadsdeel op de rots goed zichtbaar
Ons volgende doel is het grote gildehuis uit het begin van de 15e eeuw. De toegang tot dit pand was vroeger alleen toegestaan aan Duitsers. Tegenwoordig is het een historisch museum. De grote zaal heeft mooie gewelven.
De kapitelen van de zuilen zijn fraai gebeeldhouwd. In de wanden zijn diverse nissen waar vroeger zilverwerk van het gilde stond.
Ook zijn de resten van de vroegere muziekgalerij nog duidelijk zichtbaar.
De verwarming van de grote zaal was ook bijzonder. In de kelder werd op twee plaatsen een groot vuur gestookt dat een laag stenen erboven verhitte.
De warme lucht boven de stenen steeg op en kwam door openingen in de grote zaal.
.
In de hal zijn enorme historische schilderingen.
Verder zien we o.a. een opgerold zwaard. Was in de middeleeuwen een strijder tijdens een zwaardgevecht gedood dan werd zijn zwaard ook onklaar gemaakt (11e eeuw).
Een 17e eeuwse keramische kacheltegel met een afbeelding van een evangelist.
Een zeer bijzondere schoen uit vervlogen tijden.
Een 17e eeuwse Spaanse stoel bekleed met kostbaar polychroom leer uit Cordoba.
dan zijn er nog verschillende andere vertrekken, waar oude muurdecoraties te zien zijn.
Na dit bezoek is het tijd voor de lunch. We ontdekken zowaar een een alternatieve gelegenheid, waar vooral jeugdige autochtonen komen, maar voor ons prima voldoet.
Ons eerste bezoek hierna is de Maagdentoren in de stadswal.Deze 14e eeuwse toren werd gebruikt als gevangenis voor prostituees. Het bezoek is enigszins teleurstellend. Alle verdiepingen zijn in gebruik als restaurant. Boven heb je uitzicht op de St. Nicolaaskerk.
Daarna gaan we naar de Kiek-in-de-Kok-toren om een rondleiding door de bastions te reserveren. Tot die tijd moeten we iets nuttigs doen. De Orthodoxe St A.Nevski-kathedraal wordt door Lilian afgekeurd voor een bezoek.
We gaan eerst naar de oudste kerk van Tallinn. De kathedraal van de heilige maagd Maria werd in 1229 gesticht door Dominicaner monniken die hier boven op de heuvel hun klooster wilden stichten. Zij werden echter spoedig verjaagd naar de benedenstad. Sinds 1240 toen de Denen de machthebbers hier waren werd het de kathedraal.
Om in de kerk te komen moet je eerst 1,5 meter afdalen, zoveel is de grond in de loop der tijden opgehoogd, Het interieur werd bij een grote brand in 1684 zwaar beschadigd. Toch is er nu nog veel te zien.
De kerk heft een mooi orgel.
Verder is er een overvloed aan grafmonumenten en grafzerken.
Vele details zij het bekijken waard.
Van na de brand zijn ook weer talloze rouwborden.
Op weg naar een volgende kerk passeren we een beeld aan een gevel die ons aan de Amsterdamse school doet denken.
De volgende kerk is de 19e eeuwse neoromaanse St. Charles. Gebouwd in kalksteen en met een mooie façade.
Het interieur bevat het grootste orgel van Estland en er zijn grote fresco' s.
Het is tijd om de Bastiontunnels te gaan bezoeken Ze zijn in 1670 door de Zweden aangelegd. Men kwam er achter dat de stadsmuren niet meer zo geschikt waren om zich tijdens de modernere oorlogsvoering te verdedigen. Men bouwde een groot aantal tunnels rond de stad en bracht er daarna een enorme laag aarde over. Eigenlijk hebben die tunnels nooit dienst gedaan als verdedigingswerk. Nadat Estland onafhankelijk was geworden, werden de tunnels heringericht als schuilkelders. In 1940 vielen de Russen Estland binnen, een jaar later veroverden de Duitsers Tallinn en niet veel later heroverden de Russen Tallinn weer. Hierbij werd flink gebombardeerd, zodat de schuilkelders hun dienst bewezen. In de Kiek in de Kok-toren krijgen we een videopresentatie over de historie. We zijn met vier bezoekers, dus we krijgen bijna een privérondleidng. Via een lange stenen trap dalen we af naar de bastiongang.
zwervers
en junks.
Tijdens de koude oorlog werd er geoefend met stralingsvrije pakken.
Natuurlijk staat er ook veel luchtbehandelingsapparatuur.
We krijgen een film te zien over de bombardementen op Tallinn met geluidspektakel.
Ook is er weer uitgebeeld hoe de mensen hier dan zaten.
Ze moesten het doen met primitieve, stinkende latrines.
Men is nog steeds bezig de tunnels verder toegankelijk te maken. Gedeeltes staan nu nog vol water en prut.
In een ander gedeelte worden we met een futuristisch voertuig door de gang verplaats, terwijl we een videopresentatie krijgen.
De laatste presentaties over de toekomst doen wat afbreuk aan de verder interessante rondleiding. We gaan hierna even terug naar het hotel voor een kleine rustpauze. Ons volgende programma is een concert in de Johanneskerk.
Vier koren uit de Oekraïne laten werk horen van 16 componisten. Saint-Saëns is de enige die ik ken, maar het concert is wel de moeite van het luisteren waard. We verbazen ons er over dat bij dit gratis concert na afloop geen vrijwillige bijdrage wordt gevraagd. We maken nog een wandeling door de stad. Voor de kerk staat het nu verlichte monument dat de onafhankelijksoorlog van 1918-1920 herdenkt.
Langs de kloostermuur staan vele grafzerken opgesteld.
Ondanks pogingen omdat niet te laten gebeuren belanden we voor het eten weer in een kelder:
Het eten is er overigens uitstekend.
We sluiten hierbij ons bezoek aan de Baltische staten af. Het is tevens mijn laatste blog op hyves. De Telegraaf trek de stekker er op 2 december uit. Morgen naar Helsinki en Palokka.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten