Onze vriendin Anya is al weer geruime tijd verhuisd naar een nieuwe woning. Dus reizen we naar het zuiden voor een bezichtiging. Nieuwe woning wil in dit geval zeggen: voor het eerst geen appartement en geen nieuwbouw, maar aardig oud. Bij binnenkomst vliegen de katten naar boven. Gina duikt onder de dekens en Massimo kijkt de kat uit de boom vanaf de bovenkant van de trap.
Na de koffie met heerlijke broodjes krijgen we een bezichtiging van het prachtige keldergewelf tot aan de ruime zolder met vele balken. We zijn onder de indruk, het meeste ziet er pico bello uit.
We zijn hier niet alleen voor een bezichtiging; er moet ook gewerkt worden en natuurlijk gewandeld.
De tuin van het huis waar de ouders van Anya gewoond hebben in Munstergeleen heeft dringend wat onderhoud nodig. Zodoende wandelen we daar naar toe. De oude stad van Sittard is zeker bezienswaardig. Aan veel gebouwen hangen beeldhouwwerken..
We wandelen door het grote stadspark langs de Geleenbeek met de Ophovenermolen uit 1348.
De molen wordt nu continu gebruikt voor de opwekking van elektriciteit en heeft een vermogen van 19 kW.
De Ophovenerhof uit 1408 is ernaast gelegen.
Het is tegenwoordig een zorgboerderij annex kinderboerderij.
We vervolgen onze weg naar het ouderlijk huis van Anya. Hier volgt een bezichtiging en een discussie of Anya hier later moet gaan wonen. Ik heb hier een duidelijke mening over. Maar we kwamen hier om in de tuin te werken. Terwijl Anya het gras rolt, pogen wij het rozenperk onkruidvrij te maken. dat valt niet mee, want het onkruid is flink geworteld in de keiharde klei. Er moet heel wat krachtwerk verricht worden, maar uiteindelijk lukt het toch.
Voor de verdiende ontspanning leidt Anya ons naar Brasserie Abtshoven. Deze is gevestigd in een weer opgebouwde kloosterkerk en ziet er zeer sfeervol uit.
Abtshoven was een middeleeuwse hoeve die in bezit was van het klooster van Val Dieu. Aan het begin van de 20e eeuw werd er een nonnenklooster gebouwd dat nog diezelfde eeuw weer leeg kwam te staan. In 1995 werd het getroffen door een grote brand, waarbij ook alle daken verloren gingen. Grote delen van het klooster werden gesloopt. Sinds kort is de kloosterkerk weer opgebouwd. De middeleeuwse kelders van de hoeve zijn ook nog in tact. Misschien wordt de rest ook nog gerestaureerd. Direct achter het klooster is men bezig het dal van de Geleenbeek aantrekkelijker te maken. We lopen een andere route terug, doen de kapel van de heilige pater Karel aan en lopen door het stadspeelbos.
Weer terug bereidt Anya een smakelijke maaltijd. Later op de avond wordt er scrabble gespeeld.
zondag 24 april 2016 rondje Sittard 22 km
Voor deze dag gebruiken we onze routes van de Vallekebergse Alpe Vrung weer. Het weer is niet geweldig; het zij zo. Langs de Geleenbeek lopen we stroomafwaarts Sittard uit.
Daarna zwenken we af naar de Duitse grens en lopen een klein stukje langs de Roode Beek voor we de grens overgaan richting Tüddern. We blijven de Roode Beek volgen die in Duitsland Rodebach heet.
Ter hoogte van de plaats Wehr slaan we naar die plaats af.
Zodra we Wehr uit zijn zien we de bui al hangen.
De regenkleding wordt aangedaan en niet veel later kunnen we genieten van hagel, sneeuw en regen.
Na regen komt zonneschijn gaat vandaag op en dat levert een fraai plaatje op.
Als we de Nederlandse grens weer bereiken volgen we die stevig stijgend nog een stuk. Daarna dalen we via een klein paadje door het hellingbos af naar Huize Watersley. Hier stond eerst een oude hoeve, maar in 1752 werd er een jachtslot gebouwd. Later werd dit gebouw een franciscaner klooster met Duits gymnasium, waarbij het gebouw werd verhoogd en uitgebreid. In 1967 werd het verlaten en nu wordt het gebruikt als zorgcomplex.
We lopen omhoog naar Windraak. De beoogde horeca is niet toegankelijk i.v.m. een communiefeest. Gelukkig weet Anya nog een ijsboerderij, waar ook nog wat anders dan ijs te krijgen is. Bij een boerderij in de buurt laten we ons verleiden tot het kopen van zelfgemaakte kweeperen- en kruisbessenjam. Het geplande rondje om Windraak wordt wat groter, omdat we al direct een verkeerde weg inslaan (we hebben dit keer geen uitgezette route op de gps).Als we weer richting Watersley gaan, zien we een paadje dat Anya nog niet kent en dat nemen we.
Net uitgelopen bomen steken mooi af tegen de donkere lucht, die ons nog regelmatig besproeit.
